ทายสิครับว่าโลโก้ที่เห็นด้านบนนี้คือโลโก้ของธุรกิจอะไร?
เอาเถอะครับ เพื่อไม่ให้ยาวไปไม่อ่าน มันคือบริษัทผลิตไม้ไผ่เพื่อเอาไว้สร้างบ้านช่อง ที่เปิดโดยรุ่นน้องคณะผมเอง โดยตัว ธ.นี่มาจากชื่อจริงของไอ้ตั๊บ และไก่ชน มาจากไหนวะ มึงเอาไก่มาทำไมวะ
คือตลอดชีวิตที่ผ่านมา มีเพื่อนมีพี่ทำงานวนเวียนอยู่ในวงการสร้างบ้าน ก็เจอแต่ออฟฟิศสถาปัตย์ที่ตั้งชื่อเท่ๆ ดูสากลบ้างแหละ หรือเอาเก๋ไก๋เล่นคำไทยน่ารักๆ บ้างแหละ แต่นี่มึงมา “ธ.ไก่ชน” พร้อมไก่โต้งตัวเบ้อเริ่มเทิ่ม (โอเค ยังดีที่มีเกาะไม้ไผ่ไว้นิดนึง) ในแง่ของการออกแบบและมาร์เก็ตติ้ง มึงมาได้สุดแล้วครับน้อง …สุดขอบเหว 555555555
คืองี้ครับ
เมื่อวันที่ 12 มิถุนายนที่ผ่านมาเป็นวันสถาปนาคณะครบรอบ 60 ปี ผมโดนเรียกไปนั่งคุยกับพี่ๆ ในห้องเสวนา มีทั้งพี่แบบอายุห่างกันไม่มาก ลากไปยันรุ่นสาม โดยวงเสวนามีสองสามรอบ โดยนักศึกษาเก่าที่มีงานเจ๋งๆ มานำเสนอ
ไอ้อันของผมน่ะข้ามไปเถอะครับ ที่ชอบจริงๆ คือของน้องรุ่น 50 คนนี้ เพิ่งจบไปไม่นาน แต่ค้นพบทางของตัวเอง ว่าอยู่ดีๆ กูมาเอาดีด้านการผลิตและออกแบบด้วยไม้ไผ่ดีกว่า ว่าแล้วก็ไปเริ่มศึกษา เริ่มจากศูนย์เลยนะ มาได้ด้วยพลังใจแท้ๆ ในช่วงน้ำท่วมใหญ่ที่ผ่านมาไม่นานนี้เอง และในที่สุดมันก็เปิดเป็นโรงงานผลิตไม้ไผ่ (ที่ใช้คำว่าผลิต คือมันต้องควบคุมคุณภาพและผ่านกระบวนการทำอะไรสักอย่างไม่ให้มอดกิน ถ้าเป็นนมก็เรียกว่าพาสเจอไรส์กันบูดคงได้)
ทุกอย่างเริ่มต้นด้วยความบ้าบิ่นจริงๆ และไอ้อะไรแบบนี้มันมีปลายทางอยู่แค่สองอย่าง คือเจ๊งกับเจ๊ง เฮ้ย รุ่งสิวะ
และของน้องตั๊บก็น่าจะมาในโซนรุ่ง เพราะพลังใจมันสูงจริงๆ
ทีแรกว่าจะเขียนเล่าว่ามันทำอะไรบ้างถึงได้น่าสนใจขนาดนี้ แต่เพิ่งเห็นว่าที่เว็บผู้จัดการมีบทสัมภาษณ์เรียบร้อยแล้ว ก็กดไปอ่านเอา
แต่ประเด็นที่ผมสนใจมากกว่านั้นคือการค้นพบท่าไม้ตายของคนเรา คือจะรู้ได้อย่างไรว่าอยู่ดีๆ กูจะมาเอาดีด้านการเป็นสุดยอดผู้ชำนาญการด้านไม้ไผ่ ทั้งที่ครอบครัวและการเรียนที่ผ่านมาก็ไม่มีอะไรเกี่ยวเลยสักนิด แต่มันไปติดใจจากงานชิ้นนึงเท่านั้นเอง แล้วก็ยาว
ไอ้อะไรที่เป็นสไตล์คล้ายๆ แบบนี้นี่มันเจ๋งชะมัด เกิดมาทั้งที ได้ลองอะไรแล้วพบว่า เฮ้ย นี่แหละวะ ทางของกู แล้วไปให้สุด
บ้าเล่นเกม ก็หาโอกาสจากมัน กลายเป็นนักแคสต์เกมเฉยเลย
บ้าโซเชียล ก็หาโอกาสจากมัน กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโซเชียลก็มีคนใกล้ตัวเป็นมาแล้ว
บ้าอ่านการ์ตูน โตขึ้นเป็นนักเขียนการ์ตูนเฉยเลย (แล้วก็ไส้แห้งตาย)
มันยังมีความบ้าแบบใหม่ๆ อีกหลายอย่างใน พ.ศ.นี้ ที่ผุดขึ้นมารัวๆ แบบไม่ให้ตั้งตัวได้ติด ผมชอบดูรายการ IS COMING ที่เป็นสารคดีประเภทปลุกพลังหนุ่มสาว ว่ามึงน่ะโชคดีแค่ไหนที่เกิดและโตมาในยุคนี้ ที่ให้ตายก็ไม่อดตายหรอก
ประเด็นคือมันต้องพาตัวเองไปสู่สภาวะที่ได้ลอง ได้วิ่งไปหาโอกาส ไม่ใช่นั่งกระดิกตีนให้โอกาสมาหาเราเอง โอเค ไอ้การวิ่งนั้นอาจจะไม่ใช่ครั้งแรก แต่เป็นครั้งที่ 385 แต่ในที่สุดก็เจอ
พาลนึกถึงการ์ตูนต่างๆ ที่แต่ละคนมันมีพลังวิเศษต่างกันไปตามความชอบของตัวเอง (ที่จริงคือหาเรื่องวางคาแรกเตอร์ไปยังงั้นเอง) อยู่ดีๆ ทุกคนก็พัฒนาวิชานินจาของตัวเองแบบเทพๆ ขึ้นมา หรืออยู่ดีๆ ก็ฝึกเน็นจนแก่กล้าไปในทางใดทางหนึ่ง
เออ ทำไมมันไม่มีใครก๊อปกันวะ เออ มีนี่หว่า อย่าง Street Fighters นี่โชริวเคนกันได้ตั้งหลายตัว งั้นย่อหน้าก่อนช่างมันละกันนะ
พอละ สรุปว่า เจ๋งว่ะ นับถือ ดีใจที่ได้รู้จักและสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตที่แผ่พุ่งออกมาแบบนี้
การได้เจอคนที่พลังชีวิตแพ่พุ่ง แถมยังแผ่มาถึงเราเหมือนโรคระบาดจากตะวันออกกลางสักอย่างนี่
ดี