ขอให้ปลอดภัยนะ น้องฮ่องเต้ ……………………………………..
…………………………………………………………………….
…………………………………………………………………….
…………………………………………………………………….
…………………………………………………………………….
…………………………………………………………………….
…………………………………………………………………….
…………………………………………………………………….
…………………………………………………………………….
…………………………………………………………………….
…………………………………………………………………….
…………………………………………………………………….
…………………………………………………………………….
…………………………………………………………………….
//แก้ไข 8 ต.ค.53
บล็อกตอนนี้ผมตั้งใจจะทยอยเขียนเพิ่มในคอมเมนต์เรื่อยๆ ครับ
พอกลับมาซ่อมของเก่าที่เน่าไป คอมเมนต์ก็เลยหายไปหมด
ขอก็อปมาแปะแค่อันเดียวก็พอเนอะ :-
โพสต์ข้างบนน่ะ ลองมาสนใจข่าวสารบ้านเมืองเพิ่มขึ้นอีกหน่อยดูสิจ๊ะ
แล้วจะพูดไม่ออกเหมือนกัน
พอดีผมว่าจะค่อยๆ โพสต์เติมเรื่อยๆ
เป็นบล็อกแนวทดลองอีกอัน (เหมือนอันสุดท้ายของบล็อกหยาบคาย)
น้องฮ่องเต้ที่ถูกแรงระเบิดเต็มๆ น่ะ
ตอนนี้ตาขวาบอดสนิทแล้ว (ภาษาหนังสือพิมพ์เรียกว่า “ต้องควักตา” … เลวไหมล่ะ)
ส่วนตาข้างซ้าย แพทย์บอกว่ามีโอกาสที่ประสาทการมองเห็นจะใช้การไม่ได้
นั่นก็แปลว่า ตาซ้ายจะบอดอีกเหรอ!!
งานนี้มีพระภิกษุรูปนึงติดต่อมาที่โรงพยาบาล ว่าจะขอ “แลก” ดวงตากับน้อง
(ดูรายการสรยุทธถึงจุดนี้แล้วมีอะไรมาจุกในลำคอ)
ซึ่งความหวังดีนี้ได้รับการปฏิเสธจากโรงพยาบาล
เพราะดวงตาของน้องฮ่องเต้ที่สูญไปเพราะแรงระเบิดนั้น
ไม่ได้เสียแค่แก้วตาที่จะเอามาแลกได้ แต่นี่คือเสียทั้งระบบเลย
สมเด็จพระราชินี ทรงรับน้องฯ เข้าเป็นคนไข้ในพระบรมราชูปถัมภ์
งานนี้คุณแม่ของน้อง (ซึ่งก็สูญเสียสามีจากแรงระเบิดนี้) ถึงกับร่ำไห้เมื่อทราบข่าว
อันนี้ขอบคุณสื่อมวลชนจริงๆ ที่พยายามจะยกให้น้องแกเป็น “สัญลักษณ์” บางอย่าง
ที่แสดงให้เห็นถึงพลังของคนไทย ที่ได้รับความสูญเสียจากเหตุการณ์จัญไรนี้
ถ้าผมเป็นโจรใต้ (หรือที่พวกมันเรียกตัวเองประมาณว่าเป็นผู้เรียกร้องสิทธิในดินแดนคืน)
แทนที่จะมาก่อวินาศกรรมเพื่อโชว์พาวให้กลุ่มทุนจากต่างชาติ (ฆ่ารายวันมันชินแล้วไง)
ผมจะเปลี่ยนกลยุทธ์ใหม่เลย คือพยายามสร้างความเจริญให้ชาวสามจังหวัด
ทำให้ประชาชนรู้สึกว่าคุณภาพตัวเองดีขึ้นผิดหูผิดตา ต่างจากสิ่งที่ได้รับจากรัฐไทยเหลือเกิน
ซึ่งนั่นจะทำให้ประชาชน (ของพวกมึง?) รู้สึกว่า เออว่ะ ยังงี้ค่อยน่าแบ่งประเทศหน่อย
แต่ไอ้ที่เป็นอยู่นี่กลับกลายเป็นว่า แม่งฆ่าชาวบ้านบริสุทธิ์กันอยู่ได้ทุกวัน ทุกวัน
ก็มึงได้เงิน … แล้วไง สมมติ (ที่ไม่มีวันเปนจริง) ว่าวันนึงมึงแบ่งเป็นรัฐปัตตานีได้สำเร็จ
แต่ประชาชนที่อยู่ในพื้นที่ต่างพากันอพยพออก หรืออยู่กันและพยายามสาปแช่ง
และต่อต้านอำนาจฝ่ายบนที่ทำพวกเราเดือดร้อน .. แล้วมันจะต่างอะไรกับเลี้ยงงูไว้บนที่นอน
(ไม่สมเลยกับที่อุตส่าห์มีหัวกะทิในทีมเป็นถึงดอกเตอร์จบรัฐศาสตร์จากต่างประเทศ ..โง่ฉิบ!)
สุดท้ายนี้ผมค่อนข้างเสียใจที่โพสต์ข้างบนบอกว่าผมไม่มีอะไรจะเขียน
จึงขอเชิญนัดกันมาต่อยปากได้ที่หลังห้องน้ำชาย เวลาบ่ายสามครึ่ง
ป.ล. ห้ามบอกครูเยาวภา