บล็อกตอนนี้เขียนด้วยความกระแดะ
ก่อนอื่นกรุณาปรับฐานนิดนึง ให้อ่านบนพื้นฐานที่ว่า “อีนี่กระแดะ” นะครับ
คืออยากขยายความอีกหน่อยจากที่ได้ไปโผล่ในรายการ “ประกาศภาวะฉุกคิด” ช่อง TPBS เมื่อวันก่อน
อ้ะ ดูคลิป
(พวงมาลัยดอกดาวเรืองนั่นทางทีมงานเอามาถวายจริงๆ นะครับ ผมไม่ได้ใส่ไปเอง)
ส่วนตัวยังไม่ได้ดูคลิปนี้ (ใครจะไปบ้านั่งดูตัวเองวะ ไม่เห็นจะมีอะไรน่าอภิรมย์เลย)
เลยไม่รู้เหมือนกันว่าตอนถ่ายที่คุยกันไปนานๆ แล้วทางรายการจะตัดส่วนไหนออกบ้าง
แต่ประเด็นตอนคุยกันก็คือผมพยายามจะบอกอยู่เรื่องนึง คือ “ผมก็ยังใช้ของเถื่อนอยู่นะครับ”
ผมจึงไม่- และไม่ควรเป็นบุคคลตัวอย่างที่จะถูกดึงไปให้พูดว่าตัวเองนี่บริสุทธิ์สัมบูรณ์สิ้นดี
ทีนี้ถ้าถามใจจริงๆ ล่ะ?
ผมสามารถตอบได้เต็มปาก ว่าตัวเองอายทุกครั้ง ที่บอกใครๆ ว่าใช้โปรแกรมเถื่อน
ถ้าเป็นเมื่อก่อนสมัยที่ WindowsXP ออกใหม่ๆ นี่.. โอ้โห ถึงไหนถึงกัน กี่แคร็กๆ มีหมด
ก็เพราะตัวเองเป็นเด็กเนิร์ดบ้าคอม ที่ปนในหมู่เพื่อนที่เป็นมนุษย์ปกติ
แล้วก็กลายเป็นไอ้ตัวที่เวลาใครมีปัญหาเรื่องคอม เรื่องโปรแกรม ไวรัสเอยอะไรเอย
หรือแม้แต่ต้องการหาเพลง MP3 ไม่ว่าจะเป็นใหม่ๆ หรือเก่าๆ หายากฝุดๆ
ไอ้แอนจะถูกเรียกมาใช้งานหรือขอก็อปของดีที่มีอยู่ ด้วยความเต็มใจทั้งหมดเสมอมา
แต่พอมีสังคมอินเทอร์เน็ตเกิดขึ้นมา ไอ้คำว่า “หายาก” ก็หายไปจากสารบบครับ
เราสามารถหาสิ่งที่เคยหายากหาเย็นแม่งทุกอย่างได้ด้วยการคลิกแค่ไม่กี่ครั้ง
แรกๆ ก็รู้สึกดีใจที่ได้เจอของที่เคยหายากหลายอย่าง ก็บ้าสะสมตามประสาเด็กเนิร์ดที่ดี
ทำไปทำมา พอมันชินเข้า ก็เริ่มรู้สึกขึ้นมาแว้บนึงว่า กูทำเหี้ยอะไรอยู่วะ
เหมือนตื่นจากภวังค์ของเด็กเนิร์ดน่ะครับ นึกออกไหม
มองฮาร์ดดิสก์และกองซีดีของตัวเอง มีแต่โปรแกรมนั้น เพลงนี้ (พอดีไม่เล่นเกมไม่งั้นคงมี)
ทุกอย่างมีไว้เผื่อว่าวันนึงถ้ามีเพื่อนอยากได้ เราจะเอาไอ้ที่เตรียมไว้ไปถวายให้ถึงที่ และได้รับคำชม
จบแล้ว แค่นี้เอง วนลูป
พออยู่ในสังคมออนไลน์ไปนานๆ ได้เจอคนนู้นคนนี้ที่เขาซีเรียสกันเรื่องลิขสิทธิ์
ก็เลยซึมซับเข้ามาในหัววันละหยดสองหยด.. ว่าเออ ไอ้ที่กูทำอยู่นี่เข้าขั้นเหี้ยเลยนะ
แต่ระยะนั้นก็ยังรู้สึกว่า “มันจำเป็น” ที่จะต้องใช้ของเถื่อนเหล่านี้ ก็เรายังเรียนอยู่เลยนี่นา
แล้วไอ้โปรแกรมที่จำเป็นต้องแคร็กเนี่ย ก็ไม่มีในระบบปฏิบัติการอื่นที่เขาเห็นว่าดีงามเสียด้วย
ก็เลยใช้ต่อไป แต่มีหลืบนิดๆ ละว่าเออ นี่กู “ละเมิด” อยู่ แต่ก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะมันจำเป็น
แต่ต่อมาพอเริ่มมีกระแสของเบราว์เซอร์ที่ฟรีและดีอย่าง Firefox ปรากฏขึ้นมา
ก็ได้เห็นการรณรงค์กันยกใหญ่ของกองทัพฟรีแวร์สารพัดสารเพ
แต่ละโปรแกรมดังๆ ก็ทยอยกันคลอดออกมาเพื่อบอกโลกว่าเฮ้ย มึงใช้ของฟรีก็ได้นะ ไม่ต้องแคร็กหรอก
ตอนนั้นเด็กเนิร์ดอย่างผมเลยไปติดเว็บแจกของฟรีอย่าง filehippo.com อย่างบ้าคลั่ง
(เห็นมะ ก็ยังไม่หนีเรื่องโปรแกรมคอมพิวเตอร์อยู่ดี)
พอมารู้ตัวอีกทีผมก็เปลี่ยนใช้โปรแกรมฟรีเหล่านั้นทีละหน่อยๆ จนเต็มเครื่องแล้วครับ
หรือตัวไหนที่ไม่ฟรีก็ซื้อ ไม่ซื้อก็ได้มาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย
เช่นช่วงโปรโมชันที่เขาแจก SnagIt เวอร์ชันตกรุ่นแล้วฟรีๆ ผมก็เลยโหลดมาซร้วบซะ
แล้วในคอมมูนิตี้ประจำอย่างบอร์ดฟอนต์ก็มีหนึ่งกระจู๋ที่เอาไว้คุยกันเรื่องโปรแกรมฟรีโดยเฉพาะ
(กดไปดูหน้าหลังๆ หน่อยนะครับเพราะมีมาตั้งแต่ปี 2005 แล้ว ในฟอนต์เราคุยกันยาว)
รายชื่อโปรแกรมฟรีที่ใช้งานแทนของเถื่อนได้สนิท
โปรแกรมดูภาพและตกแต่งภาพเบื้องต้น (ของเถื่อน: ACDSee)
จงเปลี่ยนเป็น FSViewer หรือ Picasa เสีย
นั่นเพราะอีของเถื่อนนั้นกากและอืดมากครับ เลิกใช้ตั้งแต่มัธยมแล้ว
แถม FSViewer และ Picasa นั้นก็แจ่มจรัสจนสงสัยว่ามีเหตุผลอะไรทำให้ไม่ใช้วะ
โปรแกรมจับภาพหน้าจอ
จริงๆ มีหลายตัว แต่ที่ยุให้แฟนใช้และสร้างความกรี๊ดกร๊าดได้ทุกครั้งที่มีคนมายืมคอมเล่น
ก็คือโปรแกรม PrtScr ครับ ลองกดเข้าไปดูคลิปสาธิตได้ แล้วจะกรี๊ดลงไปแถกดิ้นแถกงอ
โปรแกรมแปลงเอกสารเป็นไฟล์ PDF (ของเถื่อน: Adobe Acrobat Pro)
ถ้าไม่ได้ทำเอกสาร PDF สุดอลังการที่ต้องทำอะไรซับซ้อน แนะนำ doPDF ครับ
เพราะแค่สั่งพรินต์แล้วเลือกเครื่องพิมพ์เป็น doPDF ก็จบละ ใช้กะภาษาไทยได้ดีด้วย
ส่วนโปรแกรมฟรีที่เอาไว้เปิดอ่าน PDF ผมยกให้ Google Chrome นี่แหละ
(เมื่อก่อนจะรัก SumatraPDF มาก แต่มันเหลืองไป พอโครมทำได้ปั๊บเลยเลิกคบทันที)
โปรแกรมพิมพ์งาน
ผมใช้ Google Docs จนชินแล้ว อันนี้ใช้ในชีวิตประจำวันมานานมาก
พอที่จะบอกได้ว่ามันสะดวกดีจริงๆ จนต้องเยลให้ 3 ครั้งหลังใช้
เอาแค่ไม่ต้องมานั่งกด Save (เป็นสิ่งที่ทุกคนเคยร้องไห้ตอนไฟดับมาแล้ว) เท่านี้ก็เปรมละครับ
ส่วนชุดโปรแกรมอื่นๆ อย่าง LibreOffice นั้นผมใช้แล้วไม่ถูกชะตา แม่งช้า
โปรแกรมดูหนังฟังเพลง
อันนี้คงคุ้นกันดี ผมใช้ KMPlayer และบางครั้งก็แว้บไป Foobar2000 แต่ไม่ค่อยชอบ
(ทุกวันนี้เลิกฟัง MP3 เถื่อนแล้ว เลยไม่ได้สนใจโปรแกรมฟังเพลงเท่าไหร่)
โปรแกรมดูฟอนต์
ผมใช้ NexusFont คู่กับ FontXplorer ครับ แนะนำอย่างยิ่งโดยเฉพาะตัวแรก สวยเกาหลีมาก
โปรแกรมทำเว็บ
เคยใช้ Dreamweaver ก็เคยสะดวกแต่พอรู้สึกละอายเลยใช้พวก Notepad แทน
จนตอนนี้มาจมอยู่กับ Notepad++ ครับ มันส่งไฟล์ขึ้น FTP ได้เลย ชอบ
(ส่วนโปรแกรม FTP ก็ใช้ FileZilla มานานละ ไม่สวยแต่ก็พอได้)
โปรแกรมกราฟิก
งานเล็กงานน้อยที่เป็นงานกราฟิก ผมยกนิ้วให้ PhotoScape ครับ
เคยเขียนบล็อกเมื่อนานมากแล้ว (เดี๋ยวซ่อมบล็อกเสร็จค่อยใส่ลิงก์) และยังยืนยันว่ามันดีจริงๆ
(ขอขี้โม้หน่อย ว่ารู้จักมาจากน้องมิตรในฟอนต์ แล้วเอามารีวิวลงบล็อกนี้จนมีคนรู้จักอีกเยอะแยะ)
ทุกวันนี้เวลาผมนั่งแต่งภาพที่ลงในเว็บเฟล ก็จะใช้ PhotoScape นี่แหละ มันทำได้ครบสุดๆ นะ
แต่ถ้าขี้เกียจมากก็ใช้โปรแกรมออนไลน์ชื่อ Pixlr Editer บนเว็บ เซฟลง Flickr ได้เลยด้วย!
ส่วนงานใหญ่ ผมยังใช้ Adobe ต่างๆ ที่เป็นของเถื่อนอยู่ครับ คือมันหาอะไรแทนไม่ได้จริงๆ
คนที่ทำงานกราฟิกจะรู้ว่ามันไม่ใช่แค่ฟีเจอร์กากๆ แต่ Photoshop มันเมพจนต้องขโมยใช้
นับดูตอนนี้ ในคอมผมมีเพียง Adobe CS5 เท่านั้นที่ยังใช้ของเถื่อนอยู่ และละอายจริงๆ ครับ
พูดเหมือนกระแดะ แต่ผมละอายจริงๆ ทั้งนี้ก็ได้เจรจาหว่านล้อมกับเมีย(ผู้ถือเงิน)สำเร็จแล้ว
ว่าอีกไม่นานเราจะซื้อของแท้ใช้กันให้ได้ มันเหลือตราบาปอยู่จุกเดียวเองนะ
ระบบปฏิบัติการ
ใช้ Windows 7 แท้จ้ะ ไอ้นี่คงดีที่สุดแล้วมั้ง (ถ้าจะซื้อโน้ตบุ๊กตัวต่อไปคงไม่ใช้แมคแล้วล่ะ)
ฯลฯ ตอนนี้นึกได้เท่านี้
นี่อาจเป็นเรื่องธรรมดาของใครหลายคนที่เข้ามาอ่าน แต่กับอีกหลายคนมันเป็นเรื่องกระแดะ
ผมตั้งใจบอกคนกลุ่มหลังว่าเฮ้ย มันทำได้จริงๆ นะ โปรแกรมมันไม่ใช่ไม่ดี แค่เราไม่ชินเท่านั้นแหละ
ดังนั้นถ้าใครยังใช้อะไรเถื่อนๆ อยู่ก็เปลี่ยนมาใช้ของแท้เถอะครับ ไม่ยากหรอก
แตต้องเริ่มละอายก่อนเท่านั้นเอง ว่าสิ่งที่คุณทำอยู่นี้ ไม่ว่าจะด้วยข้ออ้างใดๆ .. “มันผิด” นะ
ป.ล.
เขียนไลไปเรื่องโปรแกรมคอมอย่างเดียวได้ไงวะเนี่ย 
ทีแรกกะจะพูดเรื่องการ์ตูนเถื่อน พอดีวันนี้ทวีตคุยกับหลายๆ คนแล้วรู้สึกได้ถกเถียงกันหนุกดี
ส่วนตัวผมนั้นที่ยังเหลืออ่านออนไลน์คือเรื่อง OnePiece อยู่เรื่องเดียว นอกนั้นรอรวมเล่ม
ที่เขียนบล็อกขึ้นมาตอนนี้ก็เพื่อจะเตือนตัวเองว่าต่อไปนี้จะไม่อ่านแล้ว รอรวมเล่มอย่างเดียวละกัน
ป.อ.
การอ่านเถื่อนแล้วซื้อรวมเล่มไม่ได้ช่วยอะไรนะครับ เพราะพฤติกรรมแบบนี้ก็ยังทำลายวงการอยู่ดี
เหมือนกับพวกที่มีเงินซื้อมือถือแพงแต่โหลดแอปเถื่อน อาจจะอ้างว่า “ถ้าชอบแล้วเดี๋ยวกูก็ซื้อ”
แต่เชื่อเถอะครับว่าทุกครั้งที่คุณหนับหนุนของเถื่อน เจ้าของลิขสิทธิ์เขาไม่มีทางดีใจหรอก
ดังนั้นถ้าเมื่อใดที่คุณอ่านเถื่อนก็จงตระหนักไว้สักนิดว่า “กูกำลังละเมิดเขาอยู่”
แล้วหลังจากนั้นจะคิดได้ จะเลิกหรือจะทำต่ออะไรก็แล้วแต่ แต่ให้รู้ว่าผิด ไม่ใช่ไม่ผิด หรือมีข้ออ้างดีๆ
ส่วนมากปัญหาในบ้านเรามันเกิดจากโจรทั้งหลายต่างมีเหตุผลที่ดีที่แถจนน่าฟังทั้งนั้นแหละครับ
ป.ฮ.
เอ้อ.. แต่ผมยังเช่าการ์ตูนอ่านอยู่ว่ะ เออ อันนี้หยุดไม่ได้จริงๆ
แม่งเขียนมาตั้งนานเสือกตายตอนจบ เวรจริงกู