เพลงมนต์ไทรโยค ของวงดิอินโนเซนต์ จาก OldSongHome.com
(ถ้าเสียงดังก็ขอโต้ดก๊าบ .. ส่วนใครไม่มี Real Plugin ก็สมน้ำหน้า)
เอาอีกแล้วครับ
คุยกับน้องๆ พี่ๆ ในแตกฟองเรื่องรถไฟ แล้วเกิดเสี้ยน
อยากขึ้นรถไฟไปเที่ยวที่ไหนก็ได้เรื่อยๆ อีกครั้งนึง
อยากสัมผัสเสน่ห์ของการเดินทางที่ไม่ต้องเร่งรีบคว้าหาจุดหมาย
แต่แอบเก็บบรรยากาศที่ต้อนรับอยู่ตลอดทาง .. ซึ่งมันน่ารักมากๆ
ว่าแล้วนึกได้ก็เลยไปขุดภาพเก่าที่ถ่ายตั้งกะสมัยเรียนมาดู
เป็นรูปตอนไปเที่ยวเชียงใหม่กันในหมู่เพื่อนราวๆ สิบกว่าคน
แล้วก็ไปสมทบกับโครงการติวน้องนอกสถานที่ที่คณะผมจัดขึ้นในนาม “สถาปัตย์สัญจร”
ซึ่งในที่นี้ขอตัดเอาแค่ช่วงของการเดินทางบนรางเหล็กก็พอละกัน
เนื่องจากนี่เป็นรูปดิจิตอลเซ็ตแรกๆ เลยที่ผมถ่าย
แม้มันจะขนาดเล็กๆ และไม่มีความงามในแบบที่โปสการ์ดหรือหนังสือรวมรูปถ่ายพึงมี
แต่คุณค่าทางจิตใจของมันนั้นล้นเหลือจริงๆ เลยครับ
เป้าหมายของเรา
ออกจากหัวลำโพงตอนสี่ทุ่มก็เริ่มหลับ
ตื่นมาก็เช้าตรู่.. ตูดกำลังเริ่มแข็ง
บรรยากาศดีมากเลย
เพื่อนเริ่มทยอยตื่น
เขียนสมุดบันทึกตามความเคยชิน
พอสายก็เริ่มเปิดบ่อน
ไอ้แจ๊คไม่ยอมหลับตอนกลางคืน ก็ต้องมาเงกเอาตอนนี้
มีสีเขียวเดินทางไปเป็นเพื่อนตลอดทริป
ป้าแกจะสอบ (ใครไม่รู้ ไปแอบถ่ายเขา)
ออกจากอุโมงค์ขุนตาน
แต่ไอ้แจ๊คยังอยู่ในอุโมงค์
ฟ้าวันนี้มีเมฆสีสด
เอ่อ.. 
(มันยังไม่ตื่น)
วิวเยาวภา
โอว ตอนนั้นผมใส่นาฬิกาด้วยนี่หว่า(เดี๋ยวนี้ไม่ใส่แล้ว ..เกะกะ)
พาราด็อกซ์เพิ่งออกเทปพอดีเลยเอามาถ่ายคู่กะไอ้เกโระหลับ (คลาสสิคมาก)
จะถึงแล้วโว้ย ..(นั่งปวดตูดกันทุกคน)
พอถึงปั๊บ ..ไอ้จิ๋มวิ่งลงก่อนเพื่อนแล้วไปยืนเก๊กเป็นเด็กเก็บขวดขาย
พั่ว เรา มา เที่ย แล้ น้า
สาวเอ้ (เจ้าบ้าน) เขินกล้อง
ผมถ่ายตัวเองในห้องพักโรงแรม
ไอ้เจี๊ยบผูไร้ไส้
โชว์กล้องอีกรูป (ตอนนั้นผมไว้ผมยาวน่ะ)
จบห้วนๆ ด้วยบ่อนอีกที
ป.ล.
ขอบคุณเจ้าของกล้อง FinePix2700 (รุ่นสังคโลกสุดๆ)
เจ้าของกล้องตัวดังกล่าวก็คือบักปิง (เพื่อนผมเองครับ)
อาศัยว่าตลกยืมด์ (ยืม+ยึด) มาใช้ซะจนชินมือ 
ป.อ.
เข้าใจแล้วว่าทำไมเว็บฝรั่งเขานิยมลดขนาดรูปให้เหลือเล็กๆ
เพราะว่าพอย่อแล้วมันดูดีขึ้นบานตะไทเลยนี่เอง
ป.ฮ.
อยากไปเมืองกาญจน์โว้ยยยยยย
ไปมันทั้งเปิดเทอมนี่แหละ ให้เด็กวัยเรียนมันอิจฉา 