เสาเสาเสาและโรงเลื่อย

ตอนนี้ผมทำพอดแคสต์ (=วิทยุออนไลน์) อยู่สองรายการ ชื่อ “ยูธูป” และ “เสาเสาเสา” (เออ ว่าจะเขียนเรื่องพอดแคสต์ในประเทศไทยตั้งนานแล้ว นี่ดราฟต์ไว้ยังไม่เสร็จซะที ไว้ก่อนนะๆ) ทั้งสองรายการที่ทำนั้นสังกัดอยู่ในช่อง Get Talks โดยมีฐานอยู่ในซาวด์คลาวด์และทวิตเตอร์ (เหมือนจะเป็นพวกต่อต้านจักรวรรดิเฟซบุ๊ก 5555)

ยูธูป (@youtoopna) เป็นรายการรีวิวของกินที่เอาเรื่องผีมาบังหน้า อันนี้ได้รับการตอบรับอย่างอิ่มหมีไปแล้ว เราจะข้ามไป

ส่วนเสาเสาเสา (@saosaosaona) เป็นรายการพอดแคสต์ที่คุยกันเรื่องสถาปัตยกรรม ที่พยายามจะเล่าเรื่องที่เรารู้ ให้กับคนฟังที่ไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้มาก่อน ได้ฟังกันง่ายๆ ย่อยให้ฟังง่ายๆ และเป็นกันเอง

โดยที่เอาจริงๆ แล้ว ผมเองก็ไม่ได้มีความรู้เท่าไหร่ แต่เป็นคนอยากรู้ เลยส่วนใหญ่จะเป็นแผนกถามในรายการนะ ส่วนคนที่คอยตอบก็จะเป็นโบ๊ท น้ำ โอห์มซะเป็นส่วนใหญ่ โดยมีแนทเต้มานั่งถามอีกคน มีตั้งมาคอยช่วยในบางครั้ง และพี่โอเป็นที่ปรึกษาลับๆ อีกที ทำไมทีมงานมันเยอะจังวะ!

เนื่องจากทีมงานเราเยอะใช่มะ การจะนัดคนเหล่านี้ให้มานั้่งทำอะไรพร้อมกันได้นั้นช่างยากเย็นนัก ปกติเราก็เลยนัดหมายกันมานั่งอัดรายการกันสองอาทิตย์ครั้ง — อัดครั้งละสองตอน จะได้ไม่ต้องนัดกันบ่อยๆ แต่อัดทีนึงก็ล่อไปดึกดื่นเที่ยงคืนทุกที โดยที่ทั้งหมดนี้ทำเอาผลงานล้วนๆ
ยังไม่ได้คิดเรื่องเงินๆ ทองๆ เลย เหมือนมานั่งคุยกันเพื่อบำรุงสมองและหัวใจมากกว่า (แต่ถ้าวันนึงมีสปอนเซอร์ได้เราจะดีใจมาก 5555)

แต่เสาเสาเสาอีพีนี้ต่างออกไป หลังจากที่เรานัดอัดกันปกติใช่มะ ดันมีเหตุที่ทำให้ผมกระเหี้ยนกระหือรือ ไปบุกถึงบ้านของแขกรับเชิญ เพื่อขอสัมภาษณ์ในประเด็นที่ตัวเองกระหายใคร่รู้มากๆ

ไอ้ความใคร่รู้เนี่ยนั่นเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ นึกทีไรก็เสียดายว่าทำไมตอนเรียนกูไม่อยากรู้อยากเห็นนั่นนี่เหมือนอย่างทุกวันนี้วะ หรือกบาลมันเพิ่งเปิดตอนลูกสอง

นั่นแหละ เลยอยากให้ฟัง เผื่อจะชอบอย่างที่ผมชอบเนอะ เอ้า เอาคำนำไปอ่านก่อน

คุณผู้ฟังบางท่านที่โตมาพร้อมๆ กับมานีมานะและผองเพื่อน น่าจะจำฉาก “โรงเลื่อยร้าง” ซึ่งเป็นสุดยอดฉากระทึกขวัญเท่าที่เด็ก ป.6 ในยุคนั้นจะได้มีโอกาสอ่าน ภาพความทรงจำของบรรยากาศโรงเลื่อยร้าง ที่พอหมดสัมปทานก็ปิดตัวลง ปล่อยให้เถาวัลย์พันเกี่ยวและเป็นสวรรค์ของเหล่าตัวโกงในตำราเรียน… ยังคงฝังใจมาจนทุกวันนี้

ย่อหน้าตะกี้คือดักแก่ล้วนๆ

ส่วนเนื้อหาของเสาเสาเสาตอนนี้ เราไปสัมภาษณ์คุณติงลี่ แห่ง “โรงเลื่อยจักรไทยนำแสง” เกี่ยวกับการ “ทำไม้” จากท่อนซุงใหญ่ๆ ที่ล่องแม่น้ำเจ้าพระยาเข้ามา จนผ่านกระบวนการกลายเป็นไม้แปรรูปวัสดุก่อสร้างสุดฮิต และยังเอาไปทำนั่นนี่ได้อีกมากมาย จนเราเองก็ตกใจว่าเฮ้ย ทำได้ด้วยเหรอวะ — ได้!

นอกจากนี้แล้วยังมีสาระเรื่องราวเกี่ยวกับไม้ ทั้งชนิด คุณสมบัติ ราคา! (ใช่ เราถามราคาด้วย) แหล่งที่มา กฎหมายที่เกี่ยวข้อง รวมถึงเทคนิคการดูแลรักษา ฯลฯ เท่าที่ความอยากรู้อยากเห็นของเสาเสาเสาจะพาคุณไปถึง

ขอให้สนุกครับ!

ก็นั่นแหละครับ เชิญฟังเสาเสาเสา หนึ่งในอีพีที่ผมชอบที่สุด “รักเธอเลื่อยไปไม้เปลี่ยนแปลง” ได้ที่นี่เลยครับ

ป.ล.
นอกนั้นที่ตัวเองรับผิดชอบในการจัดรายการเอง ก็เป็นเรื่องการซื้อบ้าน กับเรื่องสถาปัตยกรรมกับขี้… ลองกดฟังกันนะ ในเพลย์ลิสต์รายการเสาเสาเสาบน Spotify

Galaxy Tab S3: แท็บเล็ตที่วาดรูปได้สนุกสุดเท่าที่เคยมีมา

โอ้โห แค่ตั้งชื่อบล็อกก็กลิ่นอวยเต็มสูบแล้วครับ…

แน่นอนว่าตามมาตรฐานการอวยของข้าพเจ้า เราจะไม่พูดเรื่องสเป็กหรือเทคนิคอื่นๆ ที่หาอ่านได้ตามบล็อกไอทีหรือแหล่งรีวิวอุปกรณ์ทั่วโลกนะ แต่จะพูดแค่เรื่องที่ผมสนใจเท่านั้น นั่นคือการวาดรูปจ้ะ

เอ้า อ่านเลยละกันเนอะ









.

อย่างที่บอกเลยครับ การ์ตูนข้างบนนี่ผมจะลองเปิดเครื่องมาแล้ววาดเลยเท่าที่เครื่องมือมีอยู่ แอปที่ใช้วาดคือ Samsung Note (ชื่อเดิมคือ S Note) หัวปากกา default สุดๆ แบบไม่ได้ปรับอะไร คือมันเขียนสนุกมือมาก อยากให้ลองไปจับไปวาดเล่นดูจริงๆ ครับ ตามศูนย์ซัมซุงก็ได้

สำหรับคนไม่เคยใช้โน้ตหรือแท็บเล็ตที่มีปากกาของซัมซุง หรือยี่ห้ออื่นๆ ก็ตามในตระกูลแอนดรอยด์ จะบอกว่าตอนนี้แอปที่ทำมาให้เล่นมีหลายเจ้ามากๆ ทั้งของซัมซุงเองที่ติดมากับเครื่อง (ยุคหลังๆ นั้นแอปที่ติดมากับเครื่องของซัมซุงไม่กากแล้วครับ ใช้ได้ดี โดยเฉพาะแอปที่เล่นกับปากกานี่สุดยอดมาก) และแอปที่โหลดเพิ่มใน Play Store

ความดีของการพกแท็บเล็ตที่มีปากกาก็คือ เวลานึกจะวาดอะไร “แบบจริงจัง” มันสามารถทำได้สะดวก สะดวกเพราะจอมันใหญ่ (9.7 นิ้ว) เวลาวาดไม่ต้องมาคอยเล็งๆ ถ่างๆ แบบใน ​Galaxy Note แต่ก็แลกมาด้วยขนาดเครื่องที่เขื่องกว่า พกใส่กระเป๋ากางเกงไม่ได้งี้

แล้วเดี๋ยวนี้มีโหมดที่ยังไม่ต้องกดปุ่มเปิดเครื่องเลยนะ หยิบมาปับ จ่อปากกา กดปุ่มข้าง วาดได้เลย! ตอบโจทย์คนที่รีบๆ นึกอะไรออกปุบหยิบมาเขียนได้ทันที

ทีนี้… ไหนๆ แล้ว หลังจากลองใช้จริงๆ จังๆ มาหลายวัน ก็พอจะลิสต์ข้อดีข้อเสียอื่นๆ ได้อีกพอสมควร เผื่อใครสนใจนะครับ

ข้อดี

  • เครื่องเร็ว ฮาร์ดแวร์ดี ซอฟต์แวร์ระบบปฏิบัติการดีมาก (แน่นอนเพราะเราเป็นติ่งแอนดรอยด์)
  • ประสบการณ์การใช้งานปากกาดีสัสๆ …ดีจนสามารถอวยได้อย่างบริสุทธิ์ใจ ประทับใจที่สุดเท่าที่เคยวาดเล่นมาในอุปกรณ์พกพา ตรงนี้ขีดเส้นใต้และใช้ฟอนต์สีแดงขนาด 50pt เลยครับ
  • การแสดงผลในจอภาพสวยมาก สีสวย สวยเกินไป ออกตัวเลยละกันว่าความที่จอมันดีเกินไปเนี่ย เป็นข้อเสียตรงที่เวลาวาดรูปแล้วเซฟไปเปิดที่อื่น สีในจออื่นจะหม่นกว่าที่เห็นในต้นฉบับครับ
  • ดีไซน์ของตัวเครื่องดูหรูดูแพง เผื่อใครซีเรียสเรื่องหน้าตา อันนี้ดูแพงจริงจังมาก

ข้อเสีย

  • นอกจากจะดูหรูดูแพงแล้ว ราคาค่าตัวแม่งยังแพงจริงๆ นั่นแหละ (ราคาเปิดตัว 24,500 บาท ณ วันที่ 15 พ.ค.60)
  • จอมันไม่ได้เป็นสัดส่วนมหานิยม เวลาดูยูทูบแล้วเป็นขอบดำๆ (แบบนี้คนใช้ S8 ก็เจอเหอะ)
  • ขอบข้างจอบางมากๆ เวลาถือแล้วอุ้งมือชอบเผลอไปโดน
  • ปากกาอ้วนๆ ของมันไม่มีที่เสียบ ต้องเสียตังค์ซื้อเคสมาใส่
  • วัสดุมันดูหรูเกินไป จนไม่สบายใจเท่าไหร่ถ้าจะวางไว้ส่งเดชเวลากินก๋วยเตี๋ยว
  • เออ กลัวแตกด้วย …ซื้อเคสมาใส่สิวะ
  • ใช้งานหนักๆ นานๆ แล้วร้อน (ที่ลองคือนอกห้องแอร์ นั่งวาดในร้านก๋วยเตี๋ยว)

.

สุดท้ายปิดด้วยงานวาดในแอปอื่นดูมั่งครับ นี่วาดด้วยแอป Painter ตอนนั่งประชุมผู้ปกครองโรงเรียนอนุบาลลูกครับ

จบแล้วจ้ะ สงสัยอะไรหรืออยากให้ลองตรงไหน คอมเมนต์ไว้ข้างล่าง หรือทวีตมาถามได้ที่ @iannnnn ครับ

นิทานสิบช่อง ตอน น้องไม่ยอมช่วย

เมื่อวานนิทานวิ่งไปฟ้องแม่ว่าน้องไม่ยอมช่วยงาน พอถามก็ได้ความดังการ์ตูนต่อไปนี้

ป.ล.คนระบายสีสี่ช่องแรกคือนิทานนี่แหละ พอถึงช่องที่ห้าก็บอกว่าเหนื่อยแล้ว ทำไมมันเยอะจัง พ่อทำเองละกัน

นิทานเล่านิทาน เรื่อง สัตว์ประหลาด

วันนี้นิทานมาเห็นไมค์หน้าคอมพ์ของพ่อ (ที่ปกติเอาไว้อัดพอดแคสต์) เลยอยากเล่นบ้าง พ่อเลยจัดให้มานั่งเล่านิทานซะเลย แล้วก็เลยออกมาเป็นคลิปนี้ครับ