เอ..นี่แสดงว่ากูกระแดะตั้งชื่อเป็นภาษาองกฤษอีกแล้วว่ะ:18:
แต่ไม่รู้จะหาคำไทยคำไหนมาแทนคำว่า อารมณ์โหยหา ถวิลหาอดีตได้เท่าคำที่ว่า
เอาวะ ช่างเหอะ คิดมาก หัวล้าน
พอดีผมกลับบ้าน (ที่เพชรบุรี) มาน่ะครับ
เมื่อก่อนสมัยเรียนมหาลัย นานมากๆ กว่าจะได้กลับสักครั้ง
เป็นเพราะเรียนหนักพักน้อยหรือติดเพื่อนก็ไม่ทราบได้
แต่รู้ว่ากลับไปทีนึงก็เห็นความเปลี่ยนแปลงกับภูมิประเทศและสิ่งแวดล้อมที่บ้านทุกครั้ง
คราวนี้เลยอัดมาสิบรูป
เริ่มด้วย
นี่เป็นจี้เล็กๆ ที่รุ่นพี่ที่คณะให้มาหลังรับน้อง
เด็กถาปัดหลายคนรวมถึงผม ใส่ไว้จนเรียนจบห้าปีนั่นละ
บันไดขึ้นชั้นสองของบ้าน มีแต่หนังสือการ์ตูนที่ผมอ่าน (อย่างบ้าคลั่ง) เมื่อตอนเด็กๆ เต็มไปหมด
ใครอยากให้ลูกรักการอ่าน จงอย่าปิดกั้นด้วยการห้ามอ่านการ์ตูนนะครับ ขอบอก
(จริงๆ แล้วรูปนี้ชัด แต่ใช้ Fireworks ย่อให้เล็กๆ แล้วขยายให้ใหญ่จนเละแล้วดูเท่ดีเลยเอา)
พอขึ้นมาถึงชั้นสองก็เจอชั้นหนังสือที่พ่อตอกไม้ติดกับผนังบ้านไว้ให้ ..นี่เป็นมุมหนึ่งของห้องครับ
นี่ก็อีกมุมที่เป็นการ์ตูน (ห้องนี้ผนังจะปกคลุมไปด้วยหนังสือ เหมือนห้องสมุดเลยว่างั้น)
ที่เห็นในรูป (ที่มีศรพยายามชี้) นั่นสมุดบันทึกผมเองครับ เริ่มเขียนตอน ม.๔
ตอนนั้นเป็นสมุดธรรมดา แต่พอเรียนมหาลัยเลยเปลี่ยนมาใช้เล่มขนาดใหญ่ (ปกดำมันๆ ข้างบน)
ถ้านับรวมเล่มปัจจุบันก็ล่อไป ๙๔ เล่มละ
ในลิ้นชักโต๊ะผมมีอะไรโบราณๆ อยู่เยอะครับ อันนี้เป็นหนังสือภาษาจีนที่ไปเอามาจากบ้านน้า
อายุคงไม่ต่ำกว่า ๔๐ ปี แต่ผมชอบการออกแบบของมันมากเลย โคตรคลาสสิค
พลิกดูเพื่อจะถ่ายรูป ก็เจอไปรษณียบัตรที่สัสดีอำเภอส่งมาให้คุณ – ติดแสตมป์ ๗๕ สตางค์
(ที่บ้านผมเรียกยายว่า “คุณ” บ้านอื่นอาจเรียกคุณยายหรือแม่คุณ แต่บ้านผมเรียกยังงี้อ่ะ)
เนื้อหาภายในบอกให้ไปรับค่าฌาปนกิจศพก๋ง (ตา) ที่เป็นพลทหารในยุคสงครามโลกครั้งที่ ๒
บนโต๊ะมีกล่องรองเท้า ข้างในยัดจดหมาย Pen Friend ที่โดนครูบังคับให้เขียนตอนประถม
แต่เขียนไปเขียนมาดันติด เลยมีเพื่อนที่คบกันแบบไม่เคยเห็นหน้าหลายสิบคน
บุรุษไปรษณีย์รู้จักผมและเลขที่บ้าน (ทั้งที่ลืมใส่ตำบล หมู่บ้านในจ่าหน้าซอง) เพราะต้องมาส่งทุกวัน
ผมบ้าเขียนจดหมายจนถึง ม.๓ เลยเลิกเขียนไป
(เดี๋ยวนี้ความคลาสสิกของจดหมายไม่เหลือแล้วครับ .. MSN เอาไปแดกหมด)
บัตรสตาฟตอนทำกิจกรรมที่โรงเรียน+มหาลัย (มีรูปไอ้แอนนนนนตอนผมยาวด้วยว่ะ)
เวลาทำกิจกรรมผมชอบสะสมบัตรไว้ระลึกถึงมัน
แต่ไม่รู้ว่าใบที่เป็นของปี ๓-ปี ๕ เอาไปเก็บไว้ไหน เลยไม่ได้ถ่ายรวมกัน
(สงสัยจะอยู่ในตู้ลิ้นชัก ..เป็นปึกเลยนะ)
สุดท้ายฉีกแนวหน่อย เป็นคอมเครื่องแรกที่พ่อซื้อมาตอนเกือบๆ ม.๒ ครับ
ยี่ห้อ BioZ อีดีโอแรม ๔ เม็ก ฮาร์ดดิสก์ ๔๒๐ เม็ก ซีพียู 486 DX-II จอ Super VGA ๑๔ นิ้ว
เป็นคอมยุค DOS 6.22 ที่อยู่คู่บารมีมานมนานก่อนที่จะเอาไปเก็บไว้บนชั้นหลังบ้าน
(ที่เห็นฝามันเปิดนั่นเพราะพ่อแงะถอดประกอบเล่นจนกลวงหมดแล้ว)
…..
อยากถ่ายเก็บไว้อีกเยอะเลยแต่มีเวลาไม่มาก เอาไว้กลับบ้านคราวหน้าละกันนะ