จริงๆ แล้วเคยเขียนภาคหนึ่งเอาไว้เล่นๆ เมื่อสองปีก่อน
ก่อนชาเขียวจะครองตู้แช่ในร้านสะดวกซื้อกว่า 2 ใน 3 อย่างทุกวันนี้
คราวนั้นผมวาดในสมุดบันทึกนี่แหละ วันดีคืนดีก็สแกนมาแปะในเว็บ iannnnn.com (ยุคแรก)
แล้วก็มีน้องที่เข้ามาอ่านแล้วก็เอาไปส่งต่อเป็น Fwd mail และกระจายไปทั่วเน็ต
(เป็นเหตุให้คนเข้ามาดูเว็บผมเยอะเลยช่วงนั้น — แต่ช่างมันเหอะ — เป็นอดีตไปแล้ว)
ผมทำต้นฉบับการ์ตูนนั่นหายไป ทำให้ต้องถามหาจากคนอื่นอยู่นานแต่ก็ไม่เจอ
จนเพิ่งมาเจอวันนี้หลังเขียนการ์ตูนเสร็จจะหารูปประกอบเป็นขวดชาเขียวนี่แหละ
หาในกูเกิ้ล ค้นภาพ “ชาเขียว” จนเจอในเว็บสาระแนดอทคอม (ภาพต้นฉบับ)
จนวันนี้กลับมาจากกองทัพ อากาศร้อนจัดจนต้องแวะร้านสะดวกซื้อที่มีแอร์เย็นฉ่ำ
และหาเครื่องดื่มดับกระหาย — แน่นอน ชาเขียวครับ
ผมเลือกดื่มเซนฉะกรีนที รสส้มยูสุ เพราะมันอร่อย (และชอบน้องวิวเป็นการส่วนตัว)
เหตุผลนี้ต่างจากยี่ห้ออื่นที่คนซื้อซื้อมาเพื่อลุ้นโชค
ซึ่งโอกาสจะได้ล้าน ได้รถ ได้เหี้ยอะไรนั่นมันยากกว่าถูกหวยอีกนะ
ซึ่งลำพังแค่ถูกหวยเนี่ย ก็ยากกว่าการโดนฟ้าผ่าตายอยู่แล้ว
ผมจึงไม่คล้อยตามการตลาดข้อนี้นัก — แม้จะซื้อดื่มยี่ห้อนี้บ้างเหมือนกัน
(จริงๆ แล้วซื้อหวยได้แค่กระดาษราคา 40 แต่ซื้อชาได้ดื่มด้วย..โอ้วว ..หวยราคาถูก)
รู้ไหมว่าโออิชิมียอดขายพุ่งทะยานกว่าเดิมมากๆ
แม้จะเพิ่มกำลังการผลิตถึง 3 เท่าจากเดิม
ทั้งที่ลงทุนแค่ไม่กี่ตังค์ในการโหมโฆษณา เพื่อชูอีก 30 ล้านบาทสำหรับค่ารางวัล
ที่จ่ายจริงไม่ถึงอยู่แล้ว เพราะคิดว่าคงไม่มีคนเก็บได้ถึง 30 ฝาหรอก เชื่อสิ
แต่กำรี้กำไรจากปรากฏการณ์ชาเขียวนี้
ทำให้บริษัทโออิชิกรุ๊ปมีรายได้จากชาเขียวมากกว่าธุรกิจภัตตาคารโออิชิซะอีก!!
แล้วยังงี้คุณตัน (เจ้าของบริษัทที่เก่งและมีพวงสวรรค์เอามากๆ ในการยุทธ์) ก็รวยตายห่า
และทำให้คนไทยทั้งประเทศลืมข่าวเรื่องกรดเกลือในขวดซะสนิทเลย!!
ปิดท้ายด้วยการ์ตูนครับ (ภาคสองแล้วนะ)
