Category: เยอะ

ยืมหนังสือดีๆ มาอ่านฟรีจากห้องสมุดออนไลน์ โครงการอ่านเปลี่ยนโลก

ผมดูรายการสัมภาษณ์คุณช่อสักรายการ จำไม่ได้แล้ว ตอนจบรายการ คุณช่อโฆษณาโครงการนึงของคณะก้าวหน้า ชื่อว่า Reading Revolution อ่านเปลี่ยนโลก

ใจความของโครงการที่ทำให้สนใจก็คือ เขาเป็นห้องสมุดออนไลน์ที่คัดหนังสือดีน่าอ่านมาให้เราได้ อันฟรีถึงบ้านเพียงกดยืมในเว็บให้เวลาอ่านหลายวันมากด้วยนะเสร็จปั๊บก็ส่งคืนทางไปรษณีย์ไทยซึ่งเขาแนบซองติดแสตมป์มาให้ด้วยเท่ากับเราอ่านฟรีไม่ต้องเสียตังค์อะไรเลยสักบาทเดียว

นี่พิมพ์ด้วยเสียง ลูกสาวได้ยินเข้าเลยหันมาถามว่า “แล้วเขาจะมีรายได้ยังไง”

คำตอบคือเขาเปิดรับบริจาคจากประชาชนทั่วไปแล้วมีสปอนเซอร์ใหญ่ที่ให้ทุนเยอะก็คือโก๋แก่ (ลูกถามว่าคือใครเหรอ) — เป็นขนมถั่วๆ น่ะ หนูเคยเห็นไหมที่เคยขายในเซเว่นน่ะ / ใช่ที่เป็นรูปลุงมีผมยาวๆ ปะ / ใช่ๆ (นี่ประทับใจเลยขอชื่นชมเขาหน่อย)

ผมไม่แน่ใจว่าโครงการนี้มีที่มาที่ไปยังไงเพราะไม่ได้ติดตามมาก่อน แต่พอรู้ว่ามีหนังสือดีๆ ให้อ่านฟรี เรามันชอบของฟรี ก็เลยกดเข้าไปดูในเว็บทันทีที่คุณช่อพูดว่า เอ่อ

ปรากฏว่าหนังสือที่ลิสต์ไว้ในหน้าเว็บ มีแต่หนังสือที่น่าอ่านทั้งนั้นเลยจริงๆ ด้วย! (ตัวอย่างหนังสือดี 21 เล่ม) ก็เลยลองจิ้มๆ จัดมาก่อน 1 เล่มโดยการกรอกแบบฟอร์มในเว็บ

สักพักก็มีอีเมลมายืนยัน แล้วไม่นานก็มีหนังสือมาส่งถึงบ้านจริงๆ!

แน่นอนว่ามีซองและแสตมป์แถมมาให้ด้วย แถมยังมีโปสการ์ดแถมมาอีกแผ่น

ประทับใจจนอยากบอกต่อ มายืมหนังสือกับโครงการนี้กันครับ!

ส่วนข้างล่างนี้ก๊อปมาจาก description ยูทูบข้างบน :

“อ่านเปลี่ยนโลก” (Reading Revolution) คือ โครงการส่งต่อหนังสือ ขยายพรมแดนความรู้ เปิดจินตนาการความเป็นไปได้ใหม่ๆ ผ่านการอ่านของ Common School โดย คณะก้าวหน้า

เราคัดเลือกหนังสือที่กระตุ้นให้เกิดจินตนาการถึงความเป็นไปได้ใหม่ๆ เพื่อนำมาแบ่งปันให้ทุกคนได้อ่านในรูปแบบการยืมและส่งต่อ (Book Sharing) หลังจากนั้น จะมีการจัดวงแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน (Reading Group)

การเปลี่ยนแปลงโลกให้ดีกว่าที่เป็นอยู่ ไม่สามารถอาศัยกำลังทางกายภาพและจำนวนปริมาณเท่านั้น แต่จำเป็นต้องมีความคิดชี้นำเพื่อไปสู่ความเปลี่ยนแปลงใหม่ การทำงานทางความคิดจึงเป็นขบวนการสำคัญ ดังที่ Lenin กล่าวไว้ว่า “หากปราศจากทฤษฎีปฏิวัติ ย่อมไม่มีขบวนการปฏิวัติ” หากความคิดความเชื่อแบบเดิมยังคงดำรงอยู่ การเปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งใหม่ย่อมไม่อาจเกิดขึ้นได้ ดังนั้น การต่อสู้แย่งชิงเพื่อแตกหักกับความเชื่อเดิม สร้างความคิดความเชื่อใหม่จึงจำเป็น

การอ่าน คือ วิธีการเข้าถึงความรู้ วิธีการบ่มเพาะความคิดความเชื่อ ดังนั้น ความคิดใหม่จะเกิดขึ้นได้ ย่อมขึ้นกับว่าเราอ่านอะไร อ่านกับใคร และเข้าถึงการอ่านได้อย่างไร

ยืมหนังสือฟรี! pgmf.in.th/https://progressivemovement.in.th/article/common-school/3350/reading-revolution/

—–

สนับสนุนการทำงานของ Common School ได้ทางบัญชีธนาคารกรุงศรี ชื่อบัญชีมูลนิธิคณะก้าวหน้า เลขที่บัญชี 493-1-08675-7

ป.ล. รู้สึกว่าพิธีกรจะถามคุณช่อว่า “ถ้าหนังสือหาย ชำรุด หรือคนที่ยืมไปแล้วไม่คืนล่ะจะทำยังไง” คุณช่อตอบว่า “ก็ต้องช่วยๆ กัน…”

วิธีเตรียมตัวสอบเข้าสาธิตธรรมศาสตร์

ช่วงนี้เป็นช่วงที่โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์กำลังรับสมัครนักเรียนใหม่ชั้น ม.1 และ ม.4 พอดี

เรามองย้อนไปปีที่แล้ว ที่เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของนิทาน ที่เป็นเด็ก ป.6 และต้องหาที่เรียนมัธยม เราก็ไม่ต่างจากผู้ปกครองบ้านอื่นๆ ที่ถ้าเป็นไปได้ ก็จะหาโรงเรียนที่ดีที่สุด (เท่าที่จ่ายไหว) ที่ถูกใจทั้งเด็กเอง และพ่อแม่

หลังจากไปดูมาหลายที่ ก็พบว่าโรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์นี่เอง ก็เป็นอันดับหนึ่งในดวงใจของบ้านเรา

พอถึงช่วงสอบเข้า เราก็พอรู้มาว่าโรงเรียนนี้ไม่ได้สอบแบบวิชาการแบบที่เราคุ้ยเคย แต่เป็นระบบยื่นพอร์ตโฟลิโอ เลยลองเสาะหาและถามไถ่รุ่นพี่ ผู้ปกครองบ้านอื่นๆ หรือคุณครูที่รู้จักโรงเรียนนี้ ขอคำปรึกษา และเอามาปรับใช้ จนสามารถสอบเข้าได้สำเร็จ

เราคุยกับลูกไว้ว่า อยากคืนกำไร–เรียกแบบนี้ได้ไหม งั้นเอาเป็นเรียกว่าขอบคุณแทนละกัน–ขอบคุณความรู้และประสบการณ์ที่ได้มาจากรุ่นพี่ๆ ด้วยการเป็นรุ่นพี่คนนั้นให้รุ่นน้อง

เราพ่อแม่ลูก (ท้ายคลิปมีเพื่อนลูกด้วย) จึงมาช่วยกันเล่าว่าการจะเตรียมสอบเข้าสาธิตธรรมศาสตร์นั้นต่างจากที่อื่นยังไง อะไรบ้างที่ควรรู้ ต้องเตรียมตัวยังไง และทำไงให้สอบติด

ทำเสร็จแล้วก็โล่งใจ จึงฝากส่งต่อเรื่องราวให้น้องๆ ได้รู้กันต่อไปจ้ะ

(เสียงเบาไปนิดนึง ใช้มือถือถ่าย แล้วลืมว่ามีไมค์ติดเสื้อ ต้องขออภัยครับ)

Viltrox AF 28mm F4.5 FE Chips-Size Ultra-Thin Lens

กดมาจาก Indiegogo ในราคาไม่ถึงสามพัน ($89) รวมภาษีแล้วก็ตีกลมๆ ไปสามพันละกัน

คำโฆษณาที่ได้เราไป ก็คือมันเป็นเลนส์ราคาถูก ขนาด 28mm ที่ขนาดเล็กและบางเบามาก เบาขนาดที่ว่าดูผ่านๆ เหมือนกับเป็นฝาปิดกล้องเลย

ดูแล้วสรรพคุณน่าจะเอาไว้ใช้ถ่าย street photo หรือหันไปเห็นอะไรเจ๋งๆ แล้วหยิบมาถ่ายได้ทันที ซึ่งความสามารถนี้พวกกล้องใหญ่มันทำไม่ได้ หรือถ้าได้ก็ไม่สะดวก ส่วนถ้าเป็นมือถือบางครั้งก็หงุดหงิดใจในคุณภาพของภาพ ซึ่งความหงุดหงิดนี้เป็นเรื่องเฉพาะบุคคลมากๆ

จริงๆ ภาพจากมือถือมันก็สวยแหละ (อย่างภาพบนนี้ก็ใช่) แต่ความโรคจิตของคนเป็นตากล้องมันต้องการอะไรมากกว่านั้นนิดนึง เช่นความละลายหลังที่เป็นของจริงจากกฎฟิสิกส์ ไม่ใช่จาก AI เอามาทำละลายเยิ้มๆ อะไรแบบนั้น โรคจิตไหมล่ะ

แต่ f4.5 ก็ไม่ได้ทำให้มันเวอร์วังอะไรมาก อ่านรีวิวป้ายยาก็รู้สึกว่ามันกลางๆ ไม่ได้ดีเด่นอะไร แถมถ่ายกลางคืนไม่น่าจะรอด

แต่ด้วยราคาของมัน ได้กู มึงได้กู

หลังจากสั่งไปเมื่อปลายเดือนกันยายนที่ผ่านมา ผ่านมาไม่ถึงเดือนของก็มาส่งถึงบ้าน (พร้อมโดนภาษี)

ทั้งหมดมีแค่นี้จริงๆ แพ็คเกจง่ายๆ ดูแล้วรู้เลยว่าราคาไม่แพง แต่งานประกอบของชิ้นเลนส์ถือว่าโอเคนะ

ทีแรกกะว่าจะนอน แต่พอมีของเล่นตกมาถึงมือก็เลยลองซะหน่อย ก็เปลี่ยนกับเลนส์เดิมแล้วกดถ่ายมารุเลย ไม่มีการจัดอะไร

ก็ได้ผลออกมาน่าประทับใจกว่าที่คิด (คิดว่าจะไม่ประทับใจ)

ในห้องหนังสือ เป็นห้องสภาพแสงน้อยมาก แสงสีส้มด้วย ดัน ISO ไป 2,500 speed เท่าไหร่จำไม่ได้ น่าจะ 1/40 โฟกัสช้า บางครั้งก็โฟกัสแล้วแต่กดชัตเตอร์ไม่ลง นึกได้ว่าก่อนหน้านี้มีจดหมายมาจากบริษัทบอกว่าอาจมีปัญหาเรื่องการกดชัตเตอร์ auto focus ซึ่งจะเกิดในกรณีที่เราเปิดกล้องโดยไม่ได้เปิดหน้าเลนส์ไว้ก่อน คิดว่าใช้ไปก็คงชิน

อันนี้ครั้งแรกไม่เป็นไร อย่าให้มีครั้งที่ 2 ถ้ามีครั้งที่ 2 ก็อย่าให้มีครั้งที่ 3

แต่ที่แน่ๆ ภาพออกมาโอเคเลย! ไม่คิดว่ามันจะละลายหลังได้แต่ก็ละลาย คิดว่าสีมันจะออกมาแย่แต่ก็ไม่แย่

ที่สำคัญที่สุดคือขนาดมันเล็กและเบาเหมือนเป็นบอดี้กล้องเปล่าๆ ไม่ได้ใส่เลนส์ อันนี้เป็นจุดที่เป็นที่ตายถ้าใครผ่านมาอ่านแล้วคิดจะซื้อตาม

มันคือฝาปิดกล้องที่ถ่ายรูปได้!

เดี๋ยวไว้จะลองปั่นจักรยานเล่นแล้วพวกเจ้าตัวนี้ไปด้วยคิดว่าน่าจะได้ถ่ายอะไรข้างทางหมาแมวมาฝากด้วยเลนส์ตัวนี้จ้ะ

บอกหน่อยได้ไหมชื่ออะไรจ๊ะ

เห็นชื่อหนังอนงค์มาตั้งแต่ก่อนจะเข้าโรง แต่ก็ไม่ได้สนใจจะดู เพราะเราเห็นข้อมูลของหนังเรื่องนี้น้อยมากๆ รู้แต่นางเอกคือโบว์ เมลดา (ที่น่ารักมากๆ แต่เราก็ไม่เคยดูงานที่น้องแสดง) และกำกับโดยคุณเอส ผู้กำกับที่เราเชื่อฝีมือมาเกินสิบปี และเห็นตัวอย่างหนัง 1 ครั้ง จบ

เราไม่โทษตัวเองที่ไม่ได้ขวนขวายอยากรู้ต่อ แต่โทษอัลกอริทึมละกัน สบายใจดี…

ทั้งหมดนี้ทำให้เราพลาดการดูหนังไทยที่น่ารักมากๆ โคตรๆ เรื่องนึงในโรงไป เสียดายที่ไม่ได้อุดหนุนผู้มีส่วนร่วมที่ทำให้เกิดอะไรน่ารักขนาดนี้ขึ้นมา

มาได้ดูเอาก็เมื่อคืน ตอนลง นฟ และลูกเมียว่างพร้อมกันพอดี เลยเปิดดูเป็นเซสชันครอบครัวตอนค่ำๆ โดยที่ตอนแรกก็ไม่ได้คาดหวังอะไร แต่พอดูไปแค่ 10 นาทีแรก เฮ้ย รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสของหนังไทยที่มันตลก สนุก ไม่เก๊ก ไม่หยาบคาย แต่ก็ไม่จืดจาง แบบที่เราเคยรู้สึกกับหนังยุคเพื่อนสนิท (ของคุณเอส) มันกลับมาปรากฏต่อหน้าต่อตาเราอีกครั้ง

ใช้คำว่าอร่อยกลมกล่อมก็ดูจะตรงกับที่ใจคิด

นางเอกน่ารักมากกกกก ต้องเป็นคนนี้เท่านั้นด้วย เป็นคนอื่นก็ไม่ได้แบบนี้ (ถ้าให้นึกเท่าที่ความรู้เรื่องดารามีจำกัด อีกคนก็น่าจะเป็นน้องเต้ยที่ได้มู้ดใกล้เคียง แต่น้องเต้ยยังดูไม่คุณหนูคุณนายตามคาแรกเตอร์เป๊ะ)

แก๊งตัวประกอบ และคามิโอต่างๆ ที่โผล่มา ทั้งแบบที่เรารู้จักและไม่รู้จัก มันคือเครื่องปรุงรสที่ใส่มาแล้วอร่อยหมดเลย เวิร์กหมดเลย และตลกฉิบหาย ทำไมพี่เก่งจังง่ะ

วิธีการเล่าเรื่อง วิธีการต่อบท วิธีการเดินเรื่องไปสู่เป้าหมาย การอธิบายชัดๆ แบบเคี้ยวมาให้ย่อยง่ายสุดๆ คงเพราะอยากให้บันเทิง ไม่ต้องมาคิดเยอะอะไร ไม่ต้องยากสักอย่าง นั่นก็ทำได้อย่างสร้างสรรค์และแนบเนียน

จบเรื่องแล้วลุกขึ้นปรบมือ อร่อย อิ่ม มีความสุขครับ

ไม่รู้จะสรรเสริญอะไรเพราะไม่ใช่คนวิจารณ์หนัง แต่แค่บอกว่าชอบ และขอแสดงความขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันสร้างมันขึ้นมา

เลยมาไล่อ่านประวัติจนได้รู้ว่าอ๋อ นี่เป็นบริษัทใหม่ที่เวิร์คพอยท์จับมือกับเอ็มพิกเจอร์ส ขอเข้ามาสร้างสีสันให้หนังไทยอีกค่าย

สัมผัสได้เลยว่าหนังไทยมันจะดีขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่ต้องมารอรัฐบาลสนับสนุนห่าอะไรแล้ว … (อ้าวเครียดเฉยเลย)

มาม่าผักชี ของดี(?) จากเซี่ยงไฮ้

วันนี้มีกล่องพัสดุส่งมาให้น้าแอน แกะดูข้างในมีห่อกันกระแทกแบบนี้ พร้อมจดหมายที่อ่านยังไงก็ไม่น่าไว้ใจเลย

คุณซีเป็นมิตรสหายท่านหนึ่งที่มีความสุขกับการส่งอะไรมาทำไมวะ ว่างนักเหรอ ซึ่งในวาระนี้คุณซีไปจีนมา แล้วเห็นอะไรแปลกๆ เลยซื้อมาฝาก ซึ่งเราควรจะดีใจในน้ำจิตน้ำใจนี้

แต่ ช้าก่อน

นี่มันคุณซี

เราจึงได้เห็นมาม่า 1 ซองใหญ่ สีเขียวสด รูปผักชีเต็มๆ เน้นๆ กดส่องแปลภาษา บรรทัดบนบอกประมาณว่าหอมสุดๆ หอมสัสๆ เข้ หอมโว้ย ส่วนบรรทัดไตเติล บอกว่าเป็นบะหมี่ผักชี! (เออ กูเห็นก็รู้แล้ว!)

เท่านั้นยังไม่พอ เห็นซองข้างๆ ไหม นั่นคือกุ้งสำเร็จรูป และตีนไก่สำเร็จรูป (อ่านไม่ผิด) เพียงคุณฉีกซองก็ใส่ปากเคี้ยวได้เลย ทราบภายหลังจากคุณซีว่าคนจีนชอบเดินดูดตีนไก่แบบยนี้แหละ ทซื้อมา แกะ ดูดตีน แล้วทิ้งกระดูกไว้เป็นกอง จริงหรือไม่เราไม่รู้ แต่เราได้ยินเสียงหัวเราะแปลกๆ ในช่องแชต

และนี่คือการท้าทายครั้งล่าสุดของมิตรสหายท่านนี้ ที่อุตส่าห์ส่ง “อะไรแปลกๆ” มาให้กิน

โอเค ในเมื่อคุณส่งมา เราก็ขอสนองด้วยการจับทุกอย่างมารวมกัน แล้วแดกแม่งเลย เริ่ม!

พอฉีกซองผักชีปั๊บ กลิ่นงี้ฟุ้งไปถึงในครัว ไม่ใช่ครัวบ้านเรานะ แต่เป็นบ้านปากซอยถัดไปอีก 15 ไมล์

เราซื้อเต้าหู้มาหวังว่าวันหนึ่งจะทำหมาล่ากิน แต่วันนั้นยังมาไม่ถึง งั้นเอามาใส่อาหารประหลาดนี่ก่อน

เทน้ำรดลงไปให้ผักชีงอกงาม

เฮ้ย มันก็ดูดีอยู่นะ ใช่ไหม ได้โปรด

ปิดฝา (หม้อสุกี้นี่ก็เพิ่งแกะมาใช้ครั้งแรกหลังจากพ่อตาได้มาในงานปีใหม่แล้วไม่มีใครเอา วางไว้ในครัวเฉยๆ)

สุกแล้ว กลิ่นเหรอ ก็เหมือนน้ำซุปเครื่องปรุงหอมๆ ของมาม่าแปลกๆ แหละ มีกลิ่นของตีนไก่ไม่รู้กี่ตีนที่สละชีพมาเพื่อการนี้ด้วย แต่เอาจริงสุดท้ายกลิ่นผักชีกลบหมด ทุกอย่าง สูญสิ้นกลายเป็นต้มผักชี

เอาล่ะ ถึงเวลาลองของ

เฮ้ยเส้นนุ่มอยู่นะว่าไป อร่อยเลยแหละ (เราว่าเทียบได้กับนิสชิน) สำหรับคนที่ชอบลองของแปลกอย่างเรานี่ให้ผ่านสบายเลย แล้วเนื่องจากเราใส่น้ำลงไปเยอะให้มันท่วมก้อน ก็เลยจืดกว่าพวกนิสชินปกติ แต่บวกรวมโซเดียมต่างๆ แล้วไม่น่าแพ้กัน แถมพอใส่ฟองเต้าหู้ม้วนลงไปให้มันซับน้ำซุป ก็เลยหอมอร่อยกำลังดี

กินเสร็จแล้วก็เอาตีนไก่มาลองแทะดู แม่ง หนังติดกระดูกนี่มันแทะยังไงก่อน ลองพยายามแล้วพยายามอีกก็พบว่า

เรามาไม่รอดตรงตีนไก่นี่แหละ T-T

ขอบคุณผู้สนับสนุนอีพีนี้ คุณซี ซี้ซั้ว สวัสดีครับ