ก่อนอื่น ใครที่ยังไม่รู้ว่าผมอยู่ร้านเน็ตได้ยังไง กรุณาอ่าน ที่บล็อกเก่านี่ซะ
เรื่องของเรื่องก็คือ ส่วนมากเวลากลับมาจากกองทัพ ผมจะมานั่งตรงเครื่อง ๑๕
ซึ่งเป็นเครื่อง Admin ของร้าน ..ก็นั่บันทึกเวลา และเก็บตังค์ไปเรื่อยๆ
พฤติกรรมแบบนี้เกิดขึ้นจนรู้สึกคุ้นเคยและลืมไปแล้วว่า
จริงๆ แล้ว ที่ห้องนอนหลังร้าน มีคอมพิวเตอร์อีกเครื่องหนึ่งอาศัยอยู่!!
มันชื่อ.. “จ่า”
ที่เรียกจ่าเพราะว่าตอนอยู่กองร้อยไปเจอเครื่องหมายยศของจ่าตกอยู่
เลยเอามาเสียบไว้หน้าเคส ..ตั้งกะนั้นมามันก็ชื่อว่า ..จ่า
งงละสิ ว่าผมเอาคอมไปกองร้อยได้ยังไง
ตอนเป็นทหารใหม่ ..คอมที่กองร้อยซึ่งมีอยู่หนึ่งเครื่องครึ่ง (คือ เครื่องนึงเป็นเศษเหล็ก)
แล้วสภาพมันก็กระเสาะกระแสะสมกับเป็นหน่วยงานราชการเล็กๆ ..จนๆ
พอดีผมพอจะใช้คอมเป็น ก็เลยไปช่วยงานธุรการเขา จนผู้ใหญ่ไว้ใจ
และให้ผมช่วยทหารรุ่นพี่ช่วยงานในนั้น (เรียกว่า บ.ก.)
จนวันนึงผมทนไม่ไหวกับคอมที่กองร้อย ซึ่งแม่งอืดและมั่วมาก
ก็เลยพาจ่าไปช่วยงาน…..
ตอนนี้จ่าแกเกษียณอายุราชการแล้ว
แต่ก็มานอนเหงาๆ อยู่หลังร้าน ด้วยเหตุเพียงเพราะว่ามันต่อเน็ตไม่ได้
และก็มีของผิดกฎหมายในเครื่องเต็มไปหมด
(เถียงมาสิ ..บอกเลยสิว่าเครื่องส่วนตัวของคุณมีแต่โปรแกรมลิขสิทธิ์ และไม่มีรูปโป๊เลย)
ผมซื้อจ่ามาจากร้านที่พันธุ์ทิพย์เมื่อ ๒ มกรา ๒๕๔๗ ในราคา ๒๑xxx บาท
ซึ่งเป็นราคาที่ถูกมากเมื่อเทียบกับสเป็กขณะนั้น
ไม่รู้เหมือนกันว่าเลือกเข้าไปได้ยังไงให้มันถูกและสเป็กแจ๋วขนาดนั้น
เรียกได้ว่าแค่ฮาร์ดดิสก์อย่างเดียวล่อไป ๑๒๐ กิ๊ก — ซึ่งเคยเต็มหลายครั้งเมื่อขี้เกียจล้าง
(และไอ้ตัว ๘๐ กิ๊กที่ผมเพิ่งซื้อมาเพิ่มก็เกือบเต็มแล้วเหมือนกัน)
นับเป็นสิ่งที่แพงที่สุดและนับเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมขอเงินพ่อและแม่มาซื้อ
เพราะว่าตอนทำวิทยานิพนธ์นั้น คอมพิวเตอร์ถือเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
สำคัญจนผมสงสัยว่า รุ่นพี่ๆ สมัยที่ยังไม่มีคอมใช้นั้น
งานเขาจะหนัก และสาหัสกว่าของผมขนาดไหนกันนะ
(กะอีแค่เขียนแบบในคอมผมก็อ้วกเป็นเลือดแล้วครับ ..ขอโทษ)
แต่สิบวันนรก ..ก่อนจะส่ง Thesis ผมก็เปิดจ่าตลอด ๒๔ ชั่วโมง
มันตัวร้อนจนโปรแกรมตรวจอุณหภูมิส่งเสียงเอะอะหลายครั้งหลายครา
แต่งานก็ต้องเป็นงาน ถ้าจ่าตายในหน้าที่ผมจะเลื่อนยศให้สัก ๑๐ ขั้น
วันนี้จ่าถูกย้าย จำต้องลดบทบาทลงเพื่อรอวันที่ผมปลดประจำการจะได้กลับมาผงาดอีกครั้ง
ในฐานะ “คอมพิวเตอร์เพื่อการออกแบบ” อย่างแท้จริง
เอาล่ะ ..มาดูรูปจ่ากันครับ
(คลิกแต่ละรูปเพื่อดูขนาดจริง)
รูปนี้เป็นสภาพจ่าที่นอนอยู่ในห้องหลังร้าน กำลังเคลิ้มๆ จะหลับ (sleep)
นี่คือ Desktop ของมัน (ผมชอบให้มันโล่งๆ เรียบๆ ไม่ชอบให้รกตาพาลหงุดหงิด)
นี่คือไดรฟ์ทั้งหมด ..ขาดแค่ไดรฟ์ B: อีกตัวเดียว ไม่งั้นก็ครบ A-Z แล้วสิ
(ยังสงสัยอยู่ว่าถ้าต่อกล้องดิจิทัลปั๊บมันจะขึ้นเป็นไดรฟ์อะไร)
นี่เป็น Priperties ของเครื่องนิดหน่อยพอกล้อมแกล้ม
ทุกวันนี้เวลาอยากทำงานเร็วๆ
โดยอาศัยพวกโปรแกรมเถื่อนต่างๆ ที่ร้านเน็ต “ต้อง” ไม่มี
ผมก็จะผลักประตูเข้าไปหลังร้าน และเปิดเครื่อง
เท่านี้ จ่าก็เริ่มคุยกับผมแล้วครับ
(กรี๊ด… คุยกะคอมได้.. ไอ้-บร๊าาาาาาาาา)