หันไปดูลูกเริ่มง่วง แต่ก็ยังบ้าพลังอยู่ เห็นปลาแปลกๆ ก็ถลาใส่ แม่ก็คอยไล่จับ เป็นภาพที่อนาถนัก ส่วนอีพ่อก็มายืนเนิร์ดส่องปลา (ที่ไม่ได้สนใจจะจดเลกเชอร์ว่ามันชื่ออะไร)
ข้างล่างเป็นปลาแม่น้ำ จำได้ว่าเคยเห็นตอนเด็กๆ ที่เดอะมอลล์บางแค ชื่อ “อะราไพม่า” แห่งลุ่มน้ำแอมะซอน ซึ่งตัวมันใหญ่มากกกก ใหญ่ยังกะบาบาบ่าโบ๊ต
ทางสยามโอเชียนฯ ก็อุตส่าห์เล่นมุก เอาก๋วยเตี๋ยวเรือไปวางไว้แถวนั้น ส่วนแม่ค้าคงโดนแดกเรียบแล้วครับ
มีทั้งปลาน้ำจืดน้ำเค็มน้ำกร่อยให้ดูหลายสิบตู้แบบจุใจกระอักออกมาเป็นปลาเลยครับ สองแม่ลูกคู่นี้ก็ไปนอนแหมะ ซบตักกัน ดูปลา ชิวสนิท
พอลุกขึ้นมาก็สนทนากับปลาอีก
ในโซนถ้ำ โซนน้ำตก ก็จะมีสัตว์อื่นๆ เช่นกบพิษที่เขาเอาไว้ทำหัวลูกศร แบบโดนทีเดียวตายเจ็ดชั่วโคตร หรือแมงมุมแมงป่องยักษ์งี้
หรืองูพิษที่ยิ้มยิงฟันต้อนรับนักท่องเที่ยวตลอดเวลางี้ (นี่ถือถ่ายแบบติดกระจกสุดๆ จนเสียวว่าถ้ามันฉกกระจกทะลุขึ้นมา วันนี้คงได้ออกข่าว)
หรือกะปอมขยับตัวช้ามากกก เหมือนดูภาพสโลว์เลย ไม่รู้ชีวิตจะเนิบจะช้าไปไหน นี่มันกรุงเทพฯ นะ! แต่เวลามันกัดกัน (มีอยู่สองตัว) นี่เร้วเร็ว คือปลดปล่อยพลังออกมาเพื่อการทะเลาะกันได้
ส่วนไอ้ตัวนี้กรี๊ดมานานแล้ว มันคือจิ้งจกน้ำแม็กซิกัน (Axolotl) ดูหน้าตามันดิ แอร๊ยๆๆๆๆๆๆ
กบก็มีอยู่หลายตัว ตัวนี้เห็นผมเดินผ่านมาก็พองตัวสู้ หวังว่าจะตัวใหญ่เท่าวัวใส่แว่นตัวนั้น (มึงสู้กูไม่ได้หรอก เบ่งจนระเบิดไปเถอะ)