ปีดี

ปีที่แล้วโอเคนะ ใช้ได้ มองตัวเองแล้วเริ่มเข้าสู่ช่วงที่กำลังพอเหมาะ

พอเหมาะคือไม่ได้อยู่ในช่วงแสวงหาอีกต่อไปแล้ว คือจะบอกว่าเจอสิ่งที่ตามหาเรียบร้อยแล้วก็ได้
“สิ่งที่ตามหา” นี่มันเป็นนามธรรมนะ แต่ละคนคงไม่เหมือนและไม่มีวันที่จะเหมือนกัน อย่างของผมนี่คงเป็นครอบครัว

ได้พิสูจน์จนมั่นใจว่าการลำดับความสำคัญในชีวิตโดยใช้ครอบครัวเป็นธงนำอันดับหนึ่งนั้นถูกต้องแล้ว

แต่ก็ยังไม่ทิ้งความฝันของตัวเอง ถึงแม้จะเป็นฝันใกล้ๆ แบบที่เดินไปเรื่อยๆ ก็ถึงก็ตาม แต่การยังมีฝันนี้เอง ที่กระซิบว่ามึงยังไม่แก่พอที่จะนั่งคุยกับใบไม้ปลิวไปซะทีเดียว

เพราะฝันก้อนใหม่ๆ ที่เกิดขึ้นมาอย่างสว่างไสว แม่งก็เกิดจากการมีครอบครัว และมีลูกนี่เอง

เป็นพรมแดนที่คนไม่มีลูกไม่มีทางเข้าใจ 5555

อ้อ…
ปีนี้น่าจะได้เห็นอะไรสนุกๆ ที่บ่มเพาะมาสักพักด้วยแหละ