เสร็จงาน ง่วงแล้ว สปีดเขียนบล็อกแล้วนอนดีกว่า
ถือเป็นภาคต่อจากการปั่นไปดูม็อบราชดำเนิน สมัยที่เขายังต่อต้าน พ.ร.บ.นิรโทษกรรมอยู่ละกันนะครับ
วันนี้บ่ายมีนัดที่สามย่าน อดีตที่ทำงานเก่าของเรา (เป็นชื่อบริษัทที่อยู่เพลินจิต นี่ต้องเสียเวลาหนึ่งประโยคเพื่ออธิบายงี้เสมอ) เลยกะว่าจะปั่นจากบ้านไปในเส้นที่ปกติไม่ได้ไป นั่นคือเส้นพหลโยธินตรงแนวรถไฟฟ้าพอดี (คือปกติถ้าจะไปก็ปั่นไปถึงหมอชิตแล้วขึ้นรถไฟฟ้าเอา จบเลย ง่ายดี) เพราะว่าจะได้แวะผ่านม็อบเสียหน่อย ถึงจะไม่ได้เห็นด้วยกับเขา แต่เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้มีให้ดูบ่อยๆ
กินข้าวเสร็จก็ปั่นออกไปจากลาดปลาเค้า แล้วเลาะเลี้ยวเข้าซอยภาวนา วิ่งผ่านเส้นลาดพร้าวไปจนถึงห้าแยก
เจอม็อบแรก ปิดแยกลาดพร้าวทั้งแยกเลย จอดรถไว้ใต้สะพานลอยแล้วเดินขึ้นไปถ่ายลงมา (ดูก็รู้ว่าแดดร้อนมาก)
จะมีเฮียหน้าดุมากบ้างน้อยบ้าง แต่ดุทุกคน เป็นนายทวารเฝ้าประตูแบบนี้ ห้ามรถยนต์รถเครื่องเข้า แต่พอหันมาเห็นจักรยาน เฮียยิ้ม แล้วเชิญเช้าไป รู้สึกเหมือนเป็นอภิสิทธิ์ชน
และยิ่งมั่นใจมากขึ้นเมื่อได้จอดถ่ายตรงนี้ ซึ่งถ้าไม่มีม็อบปิดถนนละก็ ชาตินี้คงไม่มีโอกาส
ที่จริงตรงแยกลาดพร้าวไม่ค่อยมีอะไร เพราะมันไม่มีพื้นที่โล่งเยอะๆ เท่าไหร่ ตัวเวทีลาดพร้าวจะไปอยู่แถวหน้าสวน(สาธารณะ)จตุจักรมากกว่า ดังนั้นใต้สะพานข้ามแยกเลยมีกิจกรรมอื่นๆ แทน
ผู้คนทยอยมากันเยอะนะ นี่บ่ายสองเองมั้ง
มีเสื้อขายแน่นอน แต่ที่เจ๋งก็คือ มีการดัดแปลงจากลายที่เราออกแบบไว้ขาย เอามาเปลี่ยนสี ใส่ภาษาไทย ใส่ธงเข้าไป 5 ผืน เสร็จแล้ว! (ที่รู้ว่าเป็นลายที่เราออกแบบเองก็เพราะตัว K แบบนี้มีเจ้าเดียว)
ปั่นมาใกล้ BTS หมอชิต ก็พบความเหวอ คือถนนมันโล่งจริงๆ โล่งยังกะวอล์กกิ้งเด๊ด (ทวีตไว้)
อ้าว หน้าเดียวไม่พอละมั้ง ขอคั่นหน้าก่อน (เดี๋ยวมีอะไรขาวๆ ให้ดู กดเข้ามาข้างในเองนะ)