ตัดสินใจเขียนเรื่องนี้ลงในบล็อกส่วนตัว ไม่ลงในเว็บหลักละกันนะครับ ใครที่พอจะรู้จักผมอยู่บ้างจะได้นึกภาพออกว่ามันอะไรยังไงบ้าง ส่วนใครที่ไม่รู้ก็ช่างมัน :30:
ที่จริงก็นึกอยู่นานว่าจะเขียนยังไงดี สุดท้ายก็เอาเป็นว่าเขียนไปเรื่อยๆ อย่างเคยละกันนะ
คืองี้ครับ จะขอเล่าเรื่องเว็บเฟลสักหน่อย
ภาพแรกสุดเลยที่ลงเว็บเฟล (สมัยนั้นดูเนิร์ดมาก)
เว็บเฟล (Fail.in.th) เป็นเว็บสนุกๆ ที่ผมสร้างมันขึ้นมาเป็นงานทดลองเมื่อวันที่ 9 พ.ย.2552 เพื่อนำมาประกอบการบรรยายในงาน WordCamp Bangkok 2009 เพื่ออธิบายเนื้อหาเกี่ยวกับการเลือกใช้ปลั๊กอินของ WordPress และตัวอย่างวิธีการกระจายเนื้อหาจากเว็บหลัก ไปสู่เฟซบุ๊กและทวิตเตอร์ แถมยังมีโมเดลลิขสิทธิ์ที่ใช้สัญญาอนุญาตที่ดูแล้วเป็นมิตรกับทุกฝ่าย ถ้าสังเกตให้ดี ตรงท้ายเว็บผมจะเขียนไว้ว่า “ทุกผลงานที่ปรากฏใน FAIL.in.th ใช้สัญญาอนุญาต Creative Commons แสดงที่มา 3.0 ประเทศไทย นั่นแปลว่าคุณสามารถนำผลงานนี้ไปเผยแพร่ต่อได้ แต่ต้องให้เครดิตกันนะจ๊ะ ของ่ายๆ เท่านี้แหละ” นั่นก็เป็นหนึ่งในอุดมการณ์ที่ตั้งใจแน่วแน่ไว้ว่าตัวเองจะเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยเขาเผยแพร่สัญญาอนุญาตชนิดนี้ให้คนเข้าใจ และจริงจังกับการ “ให้เครดิต” กัน
ซึ่งทั้งเรื่องการเผยแพร่เนื้อหาผ่าน Social Media และทั้งเรื่องเครดิตผลงานนั้น ในสมัยปี 2552 ยังถือเป็นเรื่องใหม่มากๆ ในสังคมออนไลน์บ้านเรา (เอาจริงๆ คือสันดานเราแย่มานานอะไรงี้แหละ) พอมาถึง พ.ศ.นี้ ทั้งสองเรื่องก็กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว ใครที่เป็นพวกขี้ก็อป ขี้ขโมย ไม่ให้เครดิตอะไรต่ออะไรก็เริ่มโดนสังคมประณามไปตามสมควร ซึ่งทุกอย่างที่จริงมันก็เป็นไปตามเวลาของมัน และความเข้าใจในวิถีชีวิตแบบออนไลน์ของคนในบ้านเราก็เริ่มจะมีมากขึ้นแล้ว (ขนาดเน วัดดาวยังใช้ Social Cam ท้ายิงกัน เจอเคสนี้ผมแทบกราบ)
ในช่วงแรกๆ เว็บเฟลถูกครหามากมายเลยครับ บางเสียงก็บอกว่าไปก็อปของฝรั่งมา บางคนก็บอกว่าทำไมก็อปแล้วไม่เหมือนวะ บรรยากาศมันไม่ใช่ (กูอยากจะเอาอีสองพวกนี้ไปต่อยกันเองจริงๆ เสร็จแล้วใครชนะผมจะยอมทำตามเลยสัส) หรือแม้แต่สไตล์ของมุกมันไม่ใช่แบบที่เขาคุ้นชินกันจากเฟลของฝรั่ง หรือระบบการส่งผลงานเข้ามาซึ่งดูยุ่งยาก ฯลฯ ผมในฐานะเจ้าของเว็บ (ที่จำไม่ได้ว่าไปเรียกตัวเองว่าเฟลาธิการตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้สึกจะในหน้าหมายเหตุสักอย่างแหละมั้ง) ก็ค่อยๆ ปรับปรุงทั้งเบื้องหน้าเบื้องหลังไปพร้อมๆ กับเฝ้าดูการเจริญเติบโตของเว็บไปอย่างใกล้ชิดบ้าง ห่างๆ บ้าง
ที่จริงมีเรื่องราวมากมายที่ผมอยากบอกอยากเล่าอยากอวดเกี่ยวกับมันนะครับ เอาที่พอนึกได้ตอนนี้ละกัน
Continue reading สารจาก(อดีต)เฟลาธิการ
Like this:
Like Loading...
