ชมพู่ อารยา

ข้ออ้างในการดองบล็อกก็คือ เพิ่งหายปวดตาเมื่อวานนี้ หลังจากเป็นตากุ้งยิงสลับตาแดงมานาน (มีหลายคนที่เป็นเหมือนกัน หาหมอมาแล้วหลายบาทแต่ก็ยังเป็นสลับซ้ายขวาอยู่ บัดซบ)

ชมพู่

ที่จริงจะเขียนเรื่องอื่นอีกมากมายในช่วงที่ไม่ได้จับบล็อกเลย แต่มาเห็นชื่อของคุณชมพู่ อารยา และข่าวคราวรวมถึงความเห็นเชิงบวกเชิงลบเชิงแซะเชิงอิจฉา เชิงแซะคนที่อิจฉาอีกที รวมไปถึงความเห็นที่ลากไปเรื่องวิชาการ ชนชั้น สังคม ฯลฯ โผล่มาในไทม์ไลน์อย่างมากมาย

แล้วก็นึกได้ว่า เราแทบไม่เคยเห็นภาพของชมพู่ หรือชุดแต่งงานในตำนาน (หรือเปล่าก็ไม่รู้) ของชมพู่เลย หรือแม้แต่หน้าเจ้าบ่าวซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นใคร รู้แต่ว่ารวยมากๆ ซึ่งไอ้ที่รู้นี่ก็คือรูจากเศษข้อมูลที่ผ่านตามาจากไทม์ไลน์เช่นกัน

จนเมียเพิ่งเปิดภาพชุดแต่งงานชมพู่ให้ดูวันนี้เอง คือเมียโพสต์ลงเพจร้านนลินฟ้า แล้วมีคนมากดไลก์บ้างชื่นชมบ้างเยอะจนน่าสนใจ เลยมาเล่าให้ผมฟัง

ไอ้ความรู้บ้างไม่รู้บ้าง ถ้ารู้ก็รู้แค่เศษข้อมูล และ/หรือความไม่สนใจ หรือสนใจของข่าวอะไรแบบนี้ นี่แหละน่าสนใจ

สนใจว่าตอนนี้เรา (และเชื่อว่ามันต้องมีคนอื่นบ้างแหละ) ยืนอยู่ตรงไหนของสายธารแห่งข้อมูลหว่า มันไหลบ่ามาจนชาวบ้านร้านตลาดพูดกันขนาดนี้ แต่เราก็แทบไม่เคยเห็นภาพ หรือจับแก่นกระพี้ของข่าวได้เลย โอเค คือรู้แค่คีย์เวิร์ดที่ว่า “ชมพู่ได้ผัวรวย” (ขอโทษนะครับ คือมันสรุปได้แบบนี้จริงๆ ถ้าคุณชมพู่อ่านแล้วไม่พอใจผมขอโทษแรงๆ เลยครับ รักนะครับ ถึงคุณจะมีผัวรวยแล้วก็ตาม)

ซึ่งนั่นก็พอแล้ว ดีเทลอย่างอื่นเช่นสินสอดเท่าไหร่ เจ้าบ่าวเป็นใครทำอะไร มีบ้านมีรถมีชุดสวยๆ หรือมีดารามาร่วมงานอะไรยังไง ไม่ได้สนใจจะใคร่รู้ และชีวิตก็ปกติสุขดี

เลยนึกถึงเมื่อสมัยที่ทำงานบริษัทเมื่อ 3 ปีก่อน มีพี่คนนึงที่แกเป็นเซียนในวิชาเว็บ รวมไปถึงเรื่องปรัชญาศาสนาการเมืองอะไรก็คุยกับแกได้ลึกละเอียดพิสดาร ปกติก็คุยกันสรวลเสเฮฮาทั่วไปนั่นแหละครับ

แต่พออยู่มาวันหนึ่ง เราคุยกันเรื่องอะไรก็ไม่รู้ ผมยกชื่อดาราสาวไทยที่ตึงๆ เอ็กซ์ๆ ขึ้นมาคนนึง คือชมพู่นี่แหละ

…พี่แกงง “ใครนะ?”

โลกของแกไม่เคยรู้จัก หรือได้ยินชื่อดาราคนนี้มาก่อน แต่เฮ้ย สามปีที่แล้วชมพู่ก็โดดมาเป็นดาราเกรดเอแถวหน้าของเมืองไทยเทียบเท่าอั้มแล้วนะ มีคนไม่รู้จักด้วยเหรอ

ผมตกใจ แต่มองไปที่แววตาพี่แกที่ไม่มีทีท่าจะรู้สึกว่า “กูผิดสินะที่กูไม่รู้จักดาราคนนี้เลยสักนิด” แล้วก็เกิดพุทธิปัญญาขึ้นมา

เออ จะมีหรือไม่มีชมพู่ ชีวิตเราก็ปกติสุขดีนี่นา

#จบห้วน #เมียเรียก

เจ็ดวันจองเวร

หายจากการเขียนบล็อกไปนานมากๆ เนื่องจากปั่นต้นฉบับอยู่ครับ ปั่นแม่งโต้รุ่งทุกวัน จนเมียหอบลูกเต้าหนีไปอยู่บ้านแม่ยายมากกว่าอยู่บ้านอีก (เป็นความช่วยเหลืออันประเสริฐของเมียเลยครับ ซึ้งมาก เดี๋ยวพาเที่ยวเป็นการตอบแทน)

ตอนนี้ใกล้เสร็จแล้ว ใกล้มากๆ แล้ว เดี๋ยวปิดเล่มสมบูรณ์แล้วจะเอามาอวด :D

เอาเรื่องนี้ก่อน

ตลอดสิบกว่าวันที่ผ่านมา ผมทำงานโต้รุ่งทุกคืน เมื่อก่อนเวลาอยู่ดึกๆ จะเปิดเดอะช็อกฟังไปเป็นเพื่อน ไม่ได้กลัวผีนะ แต่กลัวฟังเพลงแล้วง่วง ทำไปทำมาฟังเดอะช็อกดันง่วงกว่าอีก เลยเปิดเทยเที่ยวไทยตอนที่เซฟไว้ในลิสต์ Watch It Later มาดูจนเกลี้ยงคลัง เลยไม่รู้จะดูอะไรต่อดี

อยู่มาวันหนึ่ง ยูทูบก็แนะนำซีรี่ส์ “เจ็ดวันจองเวร” ของเวิร์กพอยต์มาให้ดู ทีแรกก็เซฟไว้ก่อน จนพอตัดสินใจเปิดปั๊บ ทีนี้ตาสว่างไม่แพ้เทยเที่ยวไทยเลยครับ แต่เป็นโหมดผีนะ

ดูแล้วสนุกดีครับ เป็นละครผียาวๆ แบบพี้ผีเลยนะ มีพล็อตหลักเป็นเรื่องของพระเอกชื่อซัน (แสดงโดยชาคริต) ที่อยู่ดีๆ ก็เห็นวิญญาณได้ มีโครงเรื่องหลักคือสืบเรื่องแฟนตัวเองที่อยู่ดีๆ ก็หายไป แล้วมีพล็อตย่อยแบ่งเป็ฯตอนๆ ค่อยๆ พาโครงใหญ่คืบหน้าไปเรื่อยๆ ช้าๆ แต่ไม่ได้ช้าแบบหลอกแดกเหมือนโคนัน

ดูมา 14 ตอนแล้ว ไม่มีผีแฮ่ ใครเกลียดผีแฮ่ก็สบายใจได้ ที่สำคัญคือบทดี นักแสดงดี ประเด็นผีๆ สางๆ ในแต่ละตอนทำออกมาค่อนข้างดี งานสร้างก็ดี คุณภาพพอที่จะส่งออกไปขายต่างประเทศได้ (แต่เปิดให้ดูฟรีในยูทูบนะ)

ใครที่ลูกเมียไม่อยู่และต้องทำงานโต้รุ่งอยู่บ้านคนเดียวแบบนี้ แนะนำครับ

ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะมีคนทำรายการเพื่อเรา

ทำไมต้องขยัน?

เมื่อยังเด็กเราคงจะได้ยินคนบอกอยู่เสมอว่­าให้ขยัน เมื่อทำงานบางทีเราขยันไปเองโดยไม่ต้องมีใ­ครมาบอก แต่เราเคยตั้งคำถามกันไหมว่า ‘ทำไมเราต้องขยันกันขนาดนี้ และเรามีสิทธิ์ที่จะขี้เกียจกันบ้างไหม’

วัฒนธรรมชุบแป้งทอดอยากจะชวนคุณผู้ชมไปสำร­วจดูว่า ในสังคมปัจจุบัน ความขยันและความขี้เกียจมีหน้าตาเป็นอย่าง­ไร ความขยันและขี้เกียจเป็นเรื่องส่วนตัวจริง­หรือ ทำไมเราจึงถูกสอนให้ขยันตลอดเวลา คนในสังคมอื่นขยันเหมือนเราหรือไม่ และทำไมคนบางคนถึงไม่มีสิทธิ์ที่จะขี้เกีย­จ

ร่วมทำความเข้าใจ สังคมแห่งความขยันกับ รศ.ดร.ไชยันต์ ไชยพร คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย, คุณ พลอย จริยะเวช นักเขียนผู้เห็นคุณค่าของการหยุดพัก, และคุณจิตร์ ตัณฑเสถียร ศิษย์หมู่บ้านพลัมที่มองเห็นความศักดิ์สิท­ธิ์ของวันขี้เกียจ

ออกอากาศพุธที่ 10 ก.ค.นี้ 20.20 น. ทางไทยพีบีเอส

นี่สินะที่ต้องเรียกว่า “น้ำตาจะไหล ขอแชร์นะคะ”

ป.ล.ถ้างง อ่านย้อนตอนเก่าได้ครับ “งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข

แบบนี้เรียกเงิบนะครับน้อง

เงิบ

ป.ล.
เพิ่งดูฮอร์โมนรีรันในทีวีเสร็จ ไม่ได้ดูอะไรในทีวีมานานแล้วนอกจากหนัง ปกติดูย้อนหลังบนยูทูบตลอด เลยพบว่าการรอโฆษณามันช่างยาวนานมาก 5555 (อ้อ คลิป HD ตอน 6 มาแล้วนะครับ กดดูที่นี่เลย)

064 | เกมโชว์

เกมโชว์

วันนี้จะเขียนการ์ตูน (เป็นรายได้เสริมเพื่อหาตังค์เลี้ยงท้อง)
แต่ก็อั้นเรื่องนี้ไว้เกือบเดือนแล้ว ถ้าไม่เขียนออกมาก่อนเดี๋ยวฝ่อฉิบ
มันเป็นเรื่องที่หยิบแค่มุมนึงเอามาเขียนจากหมื่นพันมุมที่มันมี
..ด้วยความรีบเร่ง ผมขอเขียนเป็นข้อๆ เหมือนคราวก่อนนู้นนะครับ
(อ้างว่าไม่มีเวลาเรียบเรียง แต่ดันมีเวลามานั่งตัดต่อภาพ.. ดูมันสิ)
Continue reading 064 | เกมโชว์