ป.ล.
วาดเมื่อคืนนี้ตอนง่วงสุดขีดเลยดูห้วนๆ ไปหน่อย
ป.อ.
ช่างแม่งเนอะ ขี้เกียจวาดแก้ :08:
ป.ฮ.
เผางานต่อโว้ยยยยยย อ๊ากกกกกกก :05:
คอมเมนต์
083 | เสือที่ทำผมร้องไห้
082 | ไบต์
ก่อนอื่น ถามหน่อยครับว่าตอนนี้ใครยังใช้แผ่น Floppy Disk อยู่บ้าง?
หลายคนคงเคยอ่านข่าวสื่อบันทึกข้อมูล (แบบเขียนแล้วปาหัวหมาได้) ใหม่ๆ
ที่ทยอยโผล่มาเรื่อยๆ แล้ว เช่นอีพวก Blu-Ray หรือ HD-DVD อะไรนั่น
ซึ่งมันก็เฉยๆ ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร เพราะความจุของมันก็ยังไม่ได้โดดเด้งไปไกลมาก
(แต่อีตอนทราบข่าวครั้งแรกนี่เป็นยุคที่ DVD ยังเป็นแค่คำคำนึงที่ไม่มีใครเคยเห็น
ดังนั้นก็เลยตกอกตกใจกันว่า เฮ้ย ไอ้บลูเรย์นี่มันเก็บได้เป็นร้อยๆ กิ๊กเลยเรอะ)
แต่เทคโนโลยีนั่นมันก็พอจะกระเดือกไปได้ตามความต้องการของผู้บริโภคแต่ละยุคครับ
ยุคนึงเราต้องการแค่ 720 Kb เพื่อรันโปรแกรมพิมพ์งาน
ยุคถัดมาเราต้องการฮาร์ดดิสก์ถึง 9 Mb เพื่อลงวินโดวส์ 3.1
อีกยุคนึง Ragnarok เกมเดียวก็ล่อไปเกือบๆ 1 Gb แล้ว
นอกจากนั้นก็ยังมีสารพัดบันเทิงที่ทยอยคลอดออกมาสูบเนื้อที่เก็บข้อมูลของเรา
จนต้องไรท์ใส่แผ่นไปซ่อนสุมๆ ไว้ใต้เตียงกับบนฝ้าเพดาน (เอ๊ะ.. นั่นมัน..:04: )
Continue reading 082 | ไบต์
คอมเมนต์
081 | ซบเด็กสร้างบ้าน (รับปริญญาศิลปากร)
ผมคงเคยคิดเหมือนกับที่น้องอีกหลายคนกำลังคิดอยู่ละมั้งครับ
ว่าการรับปริญญานี่ไม่เห็นจะสำคัญตรงไหนเลย กูไม่รับได้ไหม
แต่พอได้เห็นแม่ใส่ชุดผ้าไหมสวยๆ
เห็นพ่อเดินยิ้มเผล่ พกญาติโยมมาเต็มเลย
เพื่อที่จะมาแสดงความยินดีกับผมเมื่อปีก่อน
ไอ้ความรู้สึกอวดดีที่ว่าก็หายไปเลยครับ
จริงๆ แล้วคนที่ควรได้รับการชื่นชมน่าจะเป็นพ่อแม่ผมมากกว่า
ที่เลี้ยงไอ้เหี้ยนี่ให้โตจนเลียตูดหมาไม่ถึง
และประคองตนจนจบ ได้ “กระดาษแผ่นนั้น” ที่ผมไม่เคยคิดจะอยากได้
ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ ครับ
Continue reading 081 | ซบเด็กสร้างบ้าน (รับปริญญาศิลปากร)
คอมเมนต์
