ขอโอดหน่อยเถอะครับ
ทุกๆ ช่วงปลายเดือน บล็อกนี้จะเหลวๆ แหลกๆ ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
เพราะผมต้องปั่นการ์ตูนส่งบอกอจอมซาดิสม์
เลยไม่มีเวลามาตั้งสติเขียน
ดังนั้นเข้าใจไว้ตามนี้นะครับ .. ว่าผมกำลังเผางานอยู่
ป.ล.
ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีใบสั่งจากสีไหนก็ตาม
แต่ผมว่าการทลายบ่อนเตาปูนเนี่ย
ตำรวจไทยได้จิตพิสัยจากผมไป 100 แต้มเลยครับ 
(ไอ้พวกตำรวจรีดส่วย พระมั่วสีกา ครูตุ๋ยเด็กห่านั่น มันแค่ส่วนน้อย)
งานเขียนคราวนี้อาจจะกระทบกระเทือนความมั่นคงในการใช้ชีวิตอยู่ของผมนะครับ
ล้อเล่น!! ใครจะบ้ามามองกันด้วยความแคบอย่างนั้น (ยกเว้นจ่าที่กองร้อยบางคน)
ไม่มีอะไรหรอก โปรยให้มันดูน่าสนใจเท่านั้นละครับ
จริงๆ แล้วบล็อกวันนี้ก็แค่จะเล่าเป็นฉากๆ ว่า Continue reading 041 | รู้ไหมว่าเขาห้ามทหารกางร่ม
วันที่เขียนนี่คือวันที่ 2 เมษายน 2548
หนึ่งปีก่อนหน้านี้ ผมขออนุญาตลางานที่บริษัทออกแบบกราฟิกแห่งหนึ่งแถวทองหล่อ
เพื่อเดินทางกลับบ้านไปทำการตรวจเลือกเข้าเป็นทหารกองประจำการ
หลังจากผ่อนผันมาหนึ่งปี เพราะติดภารกิจในการเรียนปีสุดท้ายของมหาวิทยาลัย
ใช่แล้ว ..ผมไปจับทหารครับ
Continue reading 040 | เกมวัดดวง
ทุกเย็นวันเสาร์ ผมจะไปนั่งดูโบว์เปิดท้ายขายของที่ตลาดเมืองเอก
ไม่ได้ไปช่วยไปเช่ยอะไรหรอกครับ — ไปนั่งดูเฉยๆ
(จริงๆ แล้วไม่ได้ไปดูโบว์หรอก แต่ดูฉาวฉาวที่ผ่านไปผ่านมา …อูวววว)
วันนี้ก็วันเสาร์พอดี เดี๋ยวเย็นๆ ก็จะออกไปตลาดนั้นอีกครั้ง
ใครอยากคุยกันก็มาหาได้ที่แถวๆ ร้าน มอ & มอร์ ครับ
นี่ไง โมนามาเฟียของจริง
(เป็นเสื้อที่แผงของน้าติ๋วข้างๆ ..ขายมานานแล้วแต่ไม่มีใครหลงซื้อ แต่ผมชอบ)
Continue reading 035 | ขาย ขาย ขาย
