เที่ยวงานสถาปนิก’61

รู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าผมไปงานสถาปนิกติดต่อกันมาหลายปีมากแล้ว ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ได้เป็นสถาปนิก แต่พอนึกดู ตัวเองก็ดันทำงานที่เกี่ยวข้องกับวงการนี้โดยบังเอิญ (บังเอิญอะไรล่ะ แกเรียนมา) ที่สำคัญคือหลายปีมานี้ต้องใช้ประโยชน์จากการเดินชมงานเพื่อหาความรู้เสริมโปรเจกต์ที่ทำอยู่เยอะเลย

น่าเสียดายที่พอจะมาค้นดูว่าช่วงที่ทำโปรเจกต์สร้างบ้านสร้างอาคารก่อนหน้านี้ ดันหาข้อมูลของงานปีก่อนๆ ที่จดไว้อย่างละเอียด (ในกระดาษ) ไม่เจอแล้ว

ต่อไปนี้ก็จะขอจดใส่บล็อกไว้เลย ไม่หาย แถมย้อนดูได้ เหมาะกับวิถีชีวิตมนุษย์ไดโนเสาร์ในยุคโซเชียลเรียลไทม์แบบนี้จริงๆ

งานสถาปนิก’61 ปีนี้จัดที่เดิม คืออิมแพ็ค ชาเลนเจอร์ (ในอีเมลประชาสัมพันธ์ดันบอกว่าเป็นอารีน่า) ใช้สโลแกนว่า “ไม่ธรรมดา” หมายถึงการเอานั่นนี่ที่ธรรมดา มาใส่ความคิดสร้างสรรค์ลงไป ก็กลายเป็นสิ่งใหม่ที่ว้าวได้

งานมีวันที่ 1-6 พ.ค.61 ลงทะเบียนออนไลน์ได้ตั้งแต่เริ่มเห็นเขาโปรโมต ของผมคือได้รับอีเมลเพราะไปอยู่ในถังของปีที่แล้ว ส่วนตัวแล้วแนะนำอย่างยิ่งให้ลงทะเบียนออนไลน์ก่อนวันงาน (ปิดรับก่อนงาน 7 วัน) เพราะแถวลงทะเบียนหน้างานยาวมากกกกกกกกกกกกกก ในขณะที่แถวพรินต์บัตรห้อยคอสำหรับมนุษย์ออนไลน์นั้นใช้เวลารอ 0 วินาที

การจอดรถก็เฮงซวยเหมือนเดิม เพราะงานจัดชนกับมหกรรมสินค้าลดราคาที่อิมแพคอารีน่าข้างๆ ถ้าเป็นได้ให้แว้นมา (สิทธิพิเศษของชาวปทุม)

งานปีก่อนๆ ผมใช้เวลาเดินนานมาก (8 ชั่วโมงเดินได้แค่ครึ่งงาน อีกปีก็ 10 ชั่วโมงเต็มๆ คืองานแม่งใหญ่มาก) แต่ปีนี้ดันติดปัญหาที่จอดรถ เลยมีเวลาแค่ 4 ชั่วโมง โอเค ก็จะข้ามอันที่ไม่ดึงดูดไปเลยละกัน พุ่งสู่สิ่งที่สนใจในโปรเจกต์ก่อสร้างของปีนี้ทันที

สิ่งที่ไม่สนใจคือนมของพริตตี้ในงาน (ซึ่งเยอะมากกกกก) บูทไหนที่เอานมนำ เราถือว่าไม่ได้สื่อสารกับเราที่จะมาหาข้อมูลของวัสดุและสินค้าโดยเฉพาะ ขี้เกียจเสียเวลาจีบปากจีบคอคุยกับคนที่ไม่ได้รู้เรื่องจริงๆ ก็จะขอข้ามเลยละกัน

ซึ่งดันมีบูทนึงที่จัดอีเวนต์เปิดตัวซัมติง ที่เปิดไมค์ส่งเสียงดังคึกคักครึกครื้น นักข่าวสื่อมวลชนและคนเดินเที่ยวงานมุงอออยู่ด้านหน้าเพียบเลย ผมชะโงกดูก็พบว่า โอเคแหละ พริตตี้กำลังเดินนวยนาด พรีเซนต์นมอย่างออกรส

พอกำลังจะเดินผ่าน ก็ดันเห็นว่าแบรนด์นี้พี่ไม่ใช่แค่นมพริตตี้…

ครับ และนั่นคือภาพแรกของงานนี้…

Continue reading เที่ยวงานสถาปนิก’61

HLP Hackathon: ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมาโค้ด

ไม่ใช่แค่สามวัน..
ไม่ใช่แค่หนึ่งอาทิตย์ หรือสอง หรือสามอาทิตย์
แต่นี่ล่อไปเดือนกว่าๆ หลังจากจบงานหัวลำโพงแหกกระท้อน ข้าพเจ้าถึงเพิ่งมาเขียนถึงมัน
มองยังไงก็ไม่มีแง่ดีให้เห็น เว้นแต่ว่านี่คือการประกาศว่าเฮ้ย เราไม่ต้องรีบเสพข้อมูลกันนักก็ได้!
แต่นั่นมันก็แค่ข้ออ้างล่ะนะ :39:

อ้ะเข้าเรื่อง

ขอเกริ่นก่อนนะครับ
คือผมเพิ่งมานึกได้ว่าตัวเองแทบไม่เคยเขียนบล็อกเรื่อง “หน้าที่การงาน” เลย
จนบางทีใครผ่านเข้ามาอ่านต้องคิดว่าไอ้นี่มันเลี้ยงปากท้องด้วยการเปิดเว็บตลกหากินแน่ๆ
จริงๆ แล้วตอนนี้ผมกลับมาทำงานบริษัทอีกครั้งเพราะโดนพี่เม่นหลอกให้มาอยู่ที่สามย่านครับ

“สามย่าน” เป็นบริษัทดิจิทัลเอเจนซี่น้องใหม่เอี่ยม ที่ไม่ได้มีออฟฟิศอยู่ที่สามย่านนะ
(โดนถามประจำจนเกือบเตรียมป้ายคำตอบสำเร็จรูปเก็บไว้ในกระเป๋าตังค์ละ – ตูไม่ได้อยู่ที่สามย่านโว้ย!)
เช่นเดียวกับ “หัวลำโพง” (ซึ่งก็ไม่ได้อยู่หัวลำโพงเช่นกัน) ที่เป็นบริษัททำอะไรก็ได้ให้ไปโผล่ในมือถือ
สองเจ้านี้นอกจากจะลงรถใต้ดินอยู่สถานีใกล้กันแล้ว ยังเป็นดั่งเครือญาติกันกลายๆ อีกด้วย

แล้ววันหนึ่งหัวลำโพงกับสามย่านก็ร่วมมือกันจัดงานนี้ขึ้นมาครับ

แถ่แน้มมมม~♫

อธิบายโดยสังเขป:

สำหรับใครที่เคยดูหนังต้นกำเนิดศาสดาซักกะเบิก – The Social Network
มันคือฉากที่ Facebook รับสมัครคนเข้าทำงานด้วยการแข่ง “โค้ดแบตเทิล” กัน (กดดูก่อนจะได้เก็ต)
โดยไม่ให้แข่งแบบสบายๆ นะ เพราะอีโปรแกรมเมอร์ที่มาแข่งทุกคน ต้องโดนกรอกน้ำเมาไม่อั้น
ความท้าทายมันอยู่ที่เหล่าผู้แข่งขันเนี่ย นอกจากจะมึนกับโค้ดแล้ว ยังต้องโดนอุปสรรคอย่างอื่นขัดขวางอีก
บรรยากาศการแข่งจันจึงไม่ใช่แค่มาแข่ง / ตัดสิน / ประกาศผล / จบ แล้วกลับบ้านไปแบบสาระเต็มเปี่ยม
แต่ต้องเป็นการ “ดวลวิชา เขียนโปรแกรมกันสดๆ และต้องสนุกโคตรๆ” โอว.. ท้าทายยิ่งนัก
ซึ่ง@nuuneoi และหัวลำโพงก็ถูกจริตกับอะไรแบบนี้เข้าอย่างจัง
จึงดำริว่า อยากจัดอะไรแบบนี้มั่งในประเทศไทย!

ก็เลยออกมาเป็นงาน Hua Lampong Hackathon ครั้งแรกในโลกครับ!
(เว้นแต่จะมีสักประเทศที่เผอิญมีเมืองหัวลำโพงและจัดงาน Hackathon ตัดหน้าไปแล้ว)

ดูคลิปกันก่อน อันนี้ทำโดย @vbanku มือกราฟิกและตัดต่อของสามย่านจ้ะ

เมื่อหัวลำโพงเป็นเจ้าภาพหลัก ที่คิดเรื่องโจทย์สารพัดในฝั่งที่มนุษย์ธรรมดาไม่มีวันรู้เรื่อง
และทีมสามย่านก็โดดมาทำให้งานนี้ออกมาเป็นรูปเป็นร่าง (และให้มนุษย์เข้าใจ) ครับ

แต่เนื่องจากงานนี้มันผ่านไปตั้งสองอาทิตย์แล้ว จะเขียนรายละเอียดก็ลืม 555
ก็เลยขอสรุปให้อ่านเป็นหัวข้อๆ ละกันนะครับ เผื่อใครอยากจะจัดบ้าง เราก็ยินดีช่วยเหลือครับ

Hackathon

เตรียมงาน

  • ต้องบอกก่อนว่าทั้งทีมสามย่านและหัวลำโพงต่างก็มีงานประจำที่ยุ่งกันทั้งคู่
    ดังนั้นงานนี้ถ้าเทียบกับกูเกิล จึงน่าจะเรียกได้ว่าเป็นการใช้เวลาว่าง 20% ของพนักงาน
  • อ้อ แต่ความว่างของพนักงานของทั้งคู่เกือบเป็น 0% ครับ
  • ทางหัวลำโพงที่เป็นแม่งาน วางกรอบกติกา รวมถึงเตรียมการด้านเทคนิคต่างๆ
    ตั้งแต่คอนเซปต์ โจทย์ กติกา และระบบที่ใช้รองรับการแข่งขัน
  • ส่วนทีมสามย่านก็เตรียมการในด้านอีเวนต์ทั้งหมด ทั้งเรื่องการจัดงาน ประสานงาน ฯลฯ
  • ติดต่อสถานที่ ขอขอบคุณ CS Loxinfo ที่สนับสนุนและอำนวยความสะดวกเป็นอย่างดีครับ
  • คิดกิจกรรม รูปแบบงาน กติกา รางวัล บรรยากาศ-โทนงาน และอาร์ตไดเรกชัน-กราฟิกที่ใช้
    (ตอนเสนอโทนสิบล้อๆ ไปนี่ เสียวมาก กลัวท่านจะไม่ให้ผ่าน แต่ก็ผ่าน กร๊าก :30:)

Hackathon

การแข่งขันรอบคัดเลือก

  • การแข่งขั้นตั้งใจจะให้วันจริงมีคนไปประลองกันประมาณ 20 คน
    ดังนั้นจะต้องมีการคัดกรองฝีมือกันก่อนในรอบคัดเลือก ก็เปิดให้แข่งกันแบบออนไลน์ซะเลย
  • การแข่งขันมีขึ้นในเวลาสามทุ่ม ซึ่งเป็นเวลาที่โปรแกรมเมอร์ตาสว่าง :30:
  • แจกโจทย์กันบนเว็บ เริ่มทำพร้อมกันและปิดรับคำตอบตอนเที่ยงคืนเป๊ะ รวม 3 ชั่วโมงพอดี
  • ทีแรกกะว่ารอบคัดเลือกนี้เอา 2 รอบละกัน แต่ปรากฏว่าโจทย์ยากไปจนมีเสียงครวญมาจากผู้ท้าชิง
    ดังนั้นทางทีมงานจึงเพิ่มรอบให้อีก 1 รอบ จึงได้ผู้ผ่านเข้ารอบชิงทั้งหมด 14 ทีมพอดี
  • 14 ทีมที่ว่านี่ บางทีมมีคนเดียว บ้างก็มี 2 คนตามกติกา แต่รวมแล้วได้ 19 ชีวิต (จาก 300 กว่าผู้ท้าชิง)

Hackathon

การแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ

  • การแข่งขันมีขึ้นตั้งแต่เที่ยงครึ่งของวันที่ 23 กรกฎาคม 2554 ที่ CS Loxinfo อาคารไซเบอร์เวิลด์ รัชดา
  • ผู้เข้าแข่งขันมากันพร้อม ผู้ชมเอยทีมงานเอยก็นับได้เป็นร้อยๆ ชีวิต พอดิบพอดีกับขนาดของสถานที่จัด
  • มีวงดนตรีที่ติดต่อผูกปิ่นโตไว้คือ iHear เจ้าเก่า มากันครบวง!
  • ถ่ายทอดสดกันแบบออนไลน์โดยทีมงาน FukDuk เจ้าเก่าอีกเช่นกัน ..นี่มันดรีมทีมแล้วนะเนี่ย
  • จริงๆ ก่อนวันงานผมตั้งใจว่าจะถ่ายทอดสดส่วนตัว ด้วยการเปิด Hangouts อีกวงไว้เหมือนกัน
    แล้วก็ให้ผู้แข่งขันหรือผู้ชมในงานมาร่วมพูดคุยกับผู้ชมทางบ้าน หรือจะเปิดวงเองก็ว่าไป
    เพราะการถ่ายทอดสดเดี๋ยวนี้มันกลายเป็นเรื่องง่ายแสนง่ายที่ทุกคนสามารถทำได้เองกันแล้ว
    แต่พอเอาเข้าจริงๆ ดันยุ่งจนลืมครับ ไม่งั้นคงเอามาอวดได้แล้วว่าทำไอ้แบบนี้คนแรกเลยนะ 555

Hackathon

กติกาการประลอง

  • ชี้แจงกติกากันก่อนประมาณครึ่งชั่วโมง แล้วให้เริ่มทำสามชั่วโมง แต่ถ้าไม่เสร็จก็ขยายให้อีกชั่วโมง
  • กติกาคือทุกทีมจะมีแผ่น QR Code ว่างๆ ไว้ การพิชิตโจทย์ได้แต่ละข้อ จะได้คำตอบออกมาเป็นบิต
    แล้วเอามา “ฝน” ใส่แผ่น QR ที่แจกให้ .. อ้อ ต้องฝนในคูหาที่จัดเตรียมไว้ให้ด้วยนะครับ
  • ใครที่ฝนเสร็จแล้วจะมี QR MAN คอยยิงกล้องมือถือส่องตรงหน้าคูหา
    ถ้าเกิดโค้ดติดออกมาเป็นรหัสผ่านปั๊บ ก็เตรียมเฮได้เลย แล้วเอารหัสผ่านนั้นไปไขกุญแจสุดท้าย
  • ตอนนี้ในเว็บของงานมีแจกโจทย์ให้เอาไปทำเล่นพร้อมกติกาละเอียดด้วยครับ กดโหลดโลด
  • และหน้านี้คือกุญแจที่ว่าไว้ด้านบน สังเกตว่ามีการเนียนโฆษณาเว็บบางแห่งด้วยหละ ฮิฮิฮิฮิฮิหุฮิหุ
  • ถ้านับกันแค่กติกาตรงนี้ ความสนุกและท้าทายมันก็ทะลักอยู่แล้ว
    แต่สำหรับ HLP Hackathon.. เก่งอย่างเดียวไม่พอครับ ต้องดวงดีด้วย
    เพราะ QR Code เป็นรหัสที่สามารถอ่าอนุโลมให้ผิดพลาดได้ประมาณ 20-30%
    นั่นแสดงว่า แม้จะตอบคำถามไม่หมดทุกข้อ แต่บางข้อที่ตอบได้ดันไปลงล็อกพอดีก็ลัคกี้แมน

Hackathon

เท่านั้นยังไม่พอ

  • ไอ้ที่ว่ามาทั้งหมดข้างบนคือกติกาแบบใสสะอาดครับ
    แต่ก็นะ เราคงไม่ยอมให้การแข่งขันเป็นไปด้วยความมาคุแน่ๆ ก็เลยเตรียมพิธีกรรมป่าเถื่อนไว้จำนวนมาก
    (ตรงไหนที่ทำลิงก์ไว้ก็คือมีภาพประกอบนะครับ คลิกไปดูเพื่อเพิ่มอรรถรสได้)
  • อ่านถึงตรงนี้แล้วอยากให้นึกหน้าทีมงานตอนนั่งปวดกบาลว่า แล้วตูจะคิดวิธีแกล้งยังไงดีวะ
    เพื่อไม่ให้โปรแกรมเมอร์รู้สึกว่า “มึงจะอะไรของมึงวะ กูมาแข่งเขียนโปรแกรมนะเว้ย”
    (คือเรามีภาพเหมารวมของโปรแกรมเมอร์ไทยไว้ว่าต้องค่อนข้างเก็บตัวและไม่ค่อยฮาไงครับ)
  • ดังนั้นวิธีการแกล้งก็คือเราจะมีนาฬิกาปลุกเชยๆ หนึ่งเรือน เอาไว้เตือนทุกๆ 15 นาที
  • พอถึงนาทีที่ 15 ปั๊บ นาฬิกาปลุกดัง ทุกอย่างต้องหยุด! ผู้แข่งขันทุกคนต้องปล่อยมือ
    และปฏิบัติตามธรรมเนียมหนึ่งข้อ นั่นคือ ..หมดแก้ว (มีพริตตี้คอยรินเครื่องดื่มตลอดงานครับ)
  • ส่วนน้องๆ ที่อายุไม่ถึง 20 ขวบก็ไม่เป็นไร เราไม่บังคับฝืนใจแต่ก็อยากให้มึน
    น้องๆ จึงต้องปั่นจิ้งหรีด 10 รอบ แล้วค่อยนั่งเก้าอี้และแข่งต่อได้
  • คิดดูละกันว่าระยะเวลาแข่งขัน 3-4 ชั่วโมงเนี่ย มีพักยกทุกๆ 15 นาที มันจะมึนแค่ไหน!
    หลังๆ พอดูอาการผู้แข่งบางท่านบางทีมแล้วเราเลยงัดลูกเล่นอื่นๆ ที่ซ่อนไว้มาเล่นกัน
    เช่น หลอกใส่น้ำเปล่าบ้าง หรือให้เต้น MK พร้อมๆ กันบ้าง (ภาพออกมาดูทุเร้ศทุเรศครับ)
    หรือให้ล้วงใต้โต๊ะแล้วมีเครื่องหมายเป่ายิ้งฉุบอยู่ ก็เอามาเป่ากะคนตรงข้าม ใครซวยดื่ม
    หรือแม้กระทั่งให้ “เยล” วง iHear ที่อุตส่าห์มาร่วมป่วนกับเราก็มี (ดูคลิปแล้วจะเข้าใจ)
  • แล้วก็มีการจับฉลาก “วิธีการแกล้ง” อีก ซึ่งเป็นคนละลูปกับไอ้ 15 นาทีที่ว่ามาตะกี้นะครับ
    โดยเราเตรียมฉลากวิธีการแกล้งไว้สารพัด ทั้งแบบหนัก แบบเบา แบบ “อะไรของมึงวะ” ก็มี เช่น
    • ให้วิ่งรอบห้อง อันนี้เด็กๆ
    • ให้ร้องเพลงซิงกูล่าร์ (ไปเตี๊ยมกะวงดนตรีไว้ว่าให้เปลี่ยนเวอร์ชันเป็นฮาร์ดคอร์)
    • ให้นั่งเขี่ยพื้นสำนึกผิด 1 นาที อันนี้โหดมากครับ ยิ่งมีวงดนตรีบิ๊วด้วย เศร้าอย่างสุดซึ้ง
    • ให้โพสท่าเกาหลีคู่กับใครก็ได้ในงาน แล้วถ่ายรูปทวีตออกอากาศด้วย
    • ให้เล่นมาริโอ้ด่าน 1-1 ให้จบ อันนี้คิดมาเล่นๆ  แต่พอเอามาแกล้งจริง ปรากฏว่าฮือฮามาก
      คนโดนรู้สึกจะเป็นน้องไท เล่นขึ้นจอยักษ์และมีซาวด์แทร็กมาริโอ้สดๆ ประกอบด้วย!
    • ส่วนการแกล้งที่เป็นเซอร์ไพรส์จริงๆ และคนที่โดนคือลิ่ว ลองดูกันเอาเองว่าคืออะไร
    • ฯลฯ
  • ก็สุดแท้แต่จะกรึ่มกันไป ครับ นอกจากนี้ยังมีลูกเล่นแกล้งสารพัดจะแกล้งอีกเพียบ
    (เช่นอยู่ดีๆ พี่ฉัตรก็เดินมาร้องเพลงด้วยเสียงอันทรงพลังถึงติ่งหูของผู้แข่งขัน เหวอกันไปเลย)
    ฯลฯ
  • อ้อ ขอกระซิบว่ากติกาหลายๆ อย่างปรับเปลี่ยนจนถึงนาทีสุดท้ายก่อนการแข่งขันจะเริ่มขึ้น
    ดังนั้นถ้าใครอยากจัดงานแบบนี้บ้างก็ให้ดูทิศทางลม รวมถึงฮวงจุ้ยและโหงวเฮ้งผู้ท้าชิงให้ดี!

รางวัล Hackathon

ผู้ชนะ / รางวัล

  • ใครที่สามารถถอดรหัส QR Code ได้ปั๊บ จะมีรหัส 4 หลักปรากฏในมือถือครับ เฮ!!
  • ให้นำรหัสนั้นไปพิมพ์กรอกเพื่อเปิดตู้เซฟ ถ้าผิดก็จะด่าให้ แต่ถ้าถูก ก็เป็นอันแจ็กพ็อตแตก
  • พอใกล้หมดเวลาแบบฉิวเฉียด ก็มีผู้ที่สามารถพิชิตการแข่งขัน นับได้ทั้งหมด 4 ทีมครับ
  • เสร็จแล้วหมดเวลาก็มาทำการตรวจเช็กและไล่ลำดับกันว่าใครได้กี่คะแนนกันบ้าง
  • และเมื่อประกาศผล ก็ให้คนที่ชนะเป็นผู้เลือกรางวัลชิ้นใดชิ้นหนึ่งก่อน (ตามภาพด้านบน)
    ซึ่ง @tanin47 ก็เลือก Samsung Galaxy SII ไป
  • และรองชนะเลิศคือทีมของ @ensecoz และ @nantcom ก็จัด iPad 2 (3G) ไปแบ่งครึ่งกันเอง
  • นอกนั้นผู้เข้าร่วมการแข่งขันทุกท่านก็ได้ของเล็กๆ น้อยๆ จนถึงใหญ่ๆ ติดไม้ติดมือกลับบ้านกันจ้ะ

Hackathon

หลังงาน

  • จบลงด้วยดี ชักภาพกันก่อนแยกย้ายท่ามกลางพายุฝนโหมกระหน่ำข้างนอก
  • พี่อาท หัวเรือใหญ่ก็ใจป้ำ พาผู้แข่งขันและทีมงานไปเลี้ยงบุฟเฟ่ต์ข้าวต้มที่โรงแรมเจ้าพระยาปาร์คครับ
  • ฝนตกกระหน่ำมาก รัชดาน้ำท่วมจนแทบจะเลี้ยวเข้าอาคารสถาปัตยกรรมโอ่อ่าก่อนถึงโรงแรมซะแล้ว!

.

ปิดท้ายด้วยบรรยากาศงาน

คลิปจากสามย่าน ถ่ายและทำโดย @vbanku

http://www.youtube.com/watch?v=uEHt5a8IRwo
อีกบรรยากาศจากน้องเก่ง @kengkawiz พิธีกรสาวสวยของงาน :51:


ปิดท้ายด้วยภาพครับ กล้องผมแต่ฝาก @sweetiejeep และ @chaiyosart ถ่ายจ้ะ

นอกนั้นก็ดูได้จากเฟซบุ๊กเพจของ HLP Hackathon โลด

บทความที่เกี่ยวข้องกันจากบล็อกชาวบ้าน

แฮก แฮก เหนื่อยโคตร :05:
แต่คุ้มเหนื่อยที่ต้องบันทึกไว้ละเอียดๆ เพราะมันเป็นงานที่คนไม่ได้มาจะบอกตรงกันว่า “โคตรเสียดาย”
(ต่อไปจะเขียนสั้นๆ ละ)

HTC Blogger Day ครั้งที่ 2

ทีแรกคิดชื่อตอนกวนตีนๆ ไว้เยอะแยะแต่ไม่ลงตัวซะที
เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่ถูกใจซะที.. งั้นเอาแม่งทื่อๆ แบบนี้แหละ

มือถือรุ่นที่ผมใช้อยู่คือ HTC Legend อายุหนึ่งขวบกว่าๆ
สภาพมันยังดีอยู่มาก ไม่มีอะไรเสีย ไม่สิ เคยเสียส่งซ่อมไปแล้ว และกลับมาดีเหมือนเดิม
ระหว่างที่ส่งซ่อมเนื่องจากไม่มีมือถือใช้ ก็เลยไปซื้ออะไรก็ได้ที่ราคาถูกๆ มาใช้
แล้วก็ไปถูกใจโนเกียขาวดำจากบิ๊กซีอยู่รุ่นนึง นั่นคือ Nokia 1280

พอใช้ไปสักพักก็รู้สึกชอบมาก ชอบฉิบหายเลย ก็เลยรีวิวเปรียบกะ iPhone 4 ไว้
จิ้มดูนี่เลยครับ : เปรียบมวย Nokia 1280 vs iPhone 4
แต่บล็อกเสือกพัง :05: ทีแรกกะว่าจะซ่อมให้หายก่อนค่อยเอามาลง
ก็เลยอดใจรอไม่ไหว ทวีตแจกแม่งเลย ปรากฏว่าพักเดียวก็ถูกจิ๊กกระจายเต็มเน็ต :30:

แต่ข้างบนทั้งหมดไม่เกี่ยวกับบล็อกตอนนี้ครับ งั้นเข้าเรื่องละนะ..

อยู่มาวันหนึ่งผมก็ได้รับคำชวนไปงานเปิดตัวอุปกรณ์ไฮเทค 4 ตัว ภายใต้ยี่ห้อ HTC
ได้แก่ HTC Flyer, HTC Sensation
, HTC Wildfire S, HTC ChaCha กับ HTC Salsa (มัน 4 ยังไงวะ)
โดยในงานนี้เขาเชิญคนที่เป็น “บล็อกเกอร์” เข้ามาร่วมในงาน
(ทีแรกไม่รู้ว่าข้าวปลาอาหารฟรีหรือเปล่า เลยไม่กล้ากิน นั่งดูอยู่เฉยๆ เปิ่นมาก)
โดยงานนี้มีชื่อว่า “HTC Blogger Day ครั้งที่ 2” (ในทวิตเตอร์จะมีแท็ก #HTCDay2 ท่วมไทม์ไลน์)

ผมออกจากออฟฟืศตอนหกโมงค่อน ซึ่งตามกำหนดการ ป่านนี้เขาก็เริ่มงานกันไปแล้ว
กว่าจะเดินทางไปถึงก็ล่อเข้าไปทุ่มกว่าๆ (คือหลงทางแถวทางเข้าร้านอยู่พักใหญ่)
เนื่องจากผมไม่เคยข้องแวะกับวงการนี้มาก่อน เลยจินตนาการไม่ออกจริงๆ ว่าเป็นไง

ทีแรกคิดว่าบรรยากาศงานจะเป็นแนวจริงจังแบบเปิดตัวสินค้า(สำหรับผู้ชาย)ต่างๆ
ที่มีพริตตี้ตึงๆ มาแอ๊บแม้วทำท่าดัดจริตเพื่อให้น้าๆ มาส่องนม ถ่ายรูปคู่กับอุปกรณ์ล้ำๆ
(ซึ่งก็จะเป็นอย่างมอเตอร์โชว์ในแต่ละปี ทีไม่เห็นจะรู้เลยว่ามีรถอะไรมั่ง มีแต่พริตตี้)
แต่สำหรับงานนี้ บรรยากาศในงานเป็นแบบนี้ครับ

HTCDay2

ปรากฏว่าเป็นร้านอาหารแนวๆ นั่งกินดื่มสังสรรค์แห่งหนึ่งย่านสีลมครับ
จริงๆ ก็เหวอตั้งแต่เดินไปถึงหน้างานแล้วแหละ ว่าเฮ้ย ทำไมคนแน่นจนล้นเลยวุ้ย
แต่ถามว่าแบบนี้กับแบบทางการนั้นอะไรน่าจะถูกจริตกว่ากัน ..ผมชอบแบบนี้ครับ :22:
ภายในงานก็จะเหมือนงานเลี้ยงโต๊ะจีน ที่มีแขกเหรื่อมาอัดกันแน่นเป็นปลากระป๋อง
เนื่องจากผมไปถึงสายกว่าชาวบ้านเลยเก้าอี้ไม่พอนั่ง ทีแรกก็นั่งตรงหลืบแคบๆ
แต่สักพักก็มีเก้าอี้ว่างมาจนได้ (ขอบคุณ @muemue เด้อ)

อย่างที่บอกว่าไม่เคยมาอะไรแบบนี้เลย ก็เลยสนใจเพราะว่ามันไม่ใช่สิ่งปกติในชีวิต
ถ้าคนที่เขียนบล็อกรีวิวอะไรแบบนี้อยู่แล้วผ่านมาอ่านคงส่ายหน้า เพราะกูชิ้นชิน
แต่สำหรับผมแล้่วทุกอย่างดูแปลกแยกและผิดที่ผิดทาง เหมือนตัวเองเป็นหมาหลง :30:

คือไอ้อาการหมาหลงนี่ก็น่าสนุกนะ ตรงที่รู้ว่ามันไม่ใช่ที่ของเรานี่แหละเลยสนุก
อย่างการได้เจอคนนึงที่น่าสนใจ คือเขาเซนซิทีฟกับมุกที่มนุษย์โลกอย่างเราไม่ควรเก็ต
เช่น “มือถือรุ่นนี้อย่างเมพนะครับ เผื่อคุณไม่เชื่อก็ลองเอาไปลอง Benchmark ดู” …
ปรากฏว่าแม่งฮาเว้ย ไม่ใช่ฮาเบาๆ ด้วยนะ แต่หัวเราะลั่นร้านแบบนักเลงต่างจังหวัด
เหมือนจะประกาศกร่างว่าเฮ้ยกูขำเว้ยพี่น้องงงง :30:
คือพอคุณพี่เจ้าของงานเขาพูดอะไร คุณคนนี้ก็จะตบมือสะใจโดยไม่ต้องเกรงใจใคร
จนหลายจังหวะต่อมาเขาก็ยังสนุกกับการคุยและแสดงพลังดังลั่นร้าน
อันนี้ไม่ได้ว่าอะไรเขานะครับ คือใครมีเพื่อนชอบโชว์พาวแบบนี้คงนึกออกชิมิ
เพียงแต่เป็นความประทับใจที่ผมได้เจอ ว่าเออว่ะ วงการนี้มันเป็นยังงี้นี่เองวุ้ย

เปล่าๆ ไม่ได้จะเหมารวมนะ เพราะคนที่มาก็หลากหลายกว่านั้นมากๆ
คือมันเป็นงานรวมพลบล็อกเกอร์ ก็เลยมีทั้งมือสมัครเล่นและมืออาชีพปะปนกันไป
ดูจากบรรยากาศรวมๆ แล้วส่วนมากจะรู้จักกันอยู่แล้ว เฮฮาเอะอะกันได้อย่างสนิทสนม
โดยที่แต่ละคนไม่ว่าจะทำงานการอะไร ในงานนี้ก็ขอสวมหมวกคนเขียนบล็อกซะหน่อย
หรือไม่ก็ต้องมีอะไรสักอย่างที่เป็นส่วนช่วยเป็นกระบอกเสียงให้กับเจ้าภาพข้าวเย็นมื้อนี้
(สำหรับผมเองก็งงๆ เหมือนกันว่ามาได้ยังไง หรือเพราะบล็อกเราหายเน่าแล้ว :30:)

ส่วนเรื่องรายละเอียดของสินค้านั้นคงขอละไว้ละกันครับ (อ้าว) ..ก็หาอ่านได้ทั่วไปนี่นา!

ฟังไปฟังมาก็ได้รู้ธรรมเนียมว่าเขาจะแจกเครื่องที่เปิดตัวในงานให้กลับบ้านเอาไปรีวิวกัน
แต่เนื่องจากคนมาเยอะเกินปริมาณของ ก็เลยคงเลือกจากความมีประโยชน์ของแต่ละคนไ
ผมเลยได้ HTC Wildfire S รุ่นเล็กมาให้ยำ แล้วก็เขียนบล็อกคืนเขาเป็นเวลา 14 วันครับ
ส่วนคนเขียนบล็อกเมพๆ หรือเขียนแนวมือถืออยู่แล้ว ก็จะได้ใช้รุ่นที่เมพขึ้นไปตามลำดับ

ที่ผ่านมาเคยแต่อ่านเว็บที่เขารีวิวของใหม่ๆ กัน ก็สงสัยว่าเอ๊ะ นี่มันลงทุนซื้อกันหรือยังไง
ที่ไหนได้ มันยังนี้นี่เอง ..ก็ดีนะ การที่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย ทุกอย่างเลยดูแปลกใหม่
ทางคนเขียนบล็อกก็รู้สึกดีที่ได้โอ้อวดว่าตัวเองนี่เจ๋งมากเลย มีอะไรมาอวดด้วย
ส่วนทางเจ้าของสินค้าก็มีคนโฆษณาให้ด้วย และถ้าของดีจริงก็คงช่วยอวยกันหูดับตับไหม้

อ้ะ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เลยจะลองแปลงร่างเป็นคนเขียนบล็อกรีวิวมีถือดูกะเขาบ้างสักที
แต่ขอลองเล่นของฟรีสักพักก่อน แล้วจะมาเขียนรีวิวให้ดูครับ!