Photoscape: โปรแกรมแต่งรูปเพื่อโพสต์ตามเว็บที่ดีที่สุดในสุริยจักรวาล

คราวที่แล้วผมปิดท้ายไว้ว่าจะเขียนเรื่อง “โปรแกรมแต่งรูปฯ ที่ดีที่สุดในสุริยจักรวาล” เอาไว้
พอมานึกดูอีกทีก็คิดว่า แม่งเอ๊ย ไม่น่าเลยกู :30: เวลาจะเขียนแบบธรรมดายังไม่ค่อยมีเลย
นี่เล่นจะให้สาธยายแบบขายโฆษณาโปรแกรมซะอีก เอาเป็นว่าผมคงเน้นแต่เนื้อๆ นะครับ

เอ้า เข้าเรื่องเลย
พระเอกในวันนี้ชื่อ Photoscape เป็นฟรีแวร์สำหรับวินโดวส์ครับ
ผมได้รับการแนะนำมาจากห้าโอ (ตอนนั้นบักห้าโอมันก็ยังไม่เคยใช้เลย.. แล้วจะแนะนำทำไม)
ผมชอบเล่นโปรแกรมแผลงๆ ซะด้วย เลยลองโหลดมาดู ก็คิดว่าคงลงแล้วก็ลบทิ้งเหมือนตัวอื่นๆ

แต่ผิดคาด
หลังจากได้ลองกดเข้าไปในแต่ละเมนูและลองปรับเล่น.. ผมขี้แตกทันที!!

มาดูหน้าตามันก่อนครับ พอเข้าโปรแกรมปั๊บก็จะปรากฏให้เห็นเป็นดังนี้

[ขออภัย ภาพประกอบหายไปแล้วเพราะเว็บเน่าคราวก่อน]

เมนู ๑๒ ราศีนี้อาจจะดูแล้วงงๆ หน่อย ไม่รู้ว่าผมงงเองหรือเปล่า แต่ไม่ค่อยคุ้นตาเท่าไหร่
จะลองไล่ให้อ่านคร่าวๆ ตามเข็มนาฬิกาตั้งกะ ๐ นาฬิกาไปเลยนะครับ

  • Viewer: เอาไว้ดูรูป เชื่อว่าพ่อแม่พี่น้องคงกดเข้าไปแล้วเข้าใจ ไม่มีอะไรแปลก ขี้เกียจพูด
  • Editor: เอาไว้แก้ไขรูป ซึ่งไม้เด็ดของโปรแกรมนี้อยู่ที่หวดนี้แหละครับ เดี๋ยวจะขยายให้อ่าน
  • Batch Editor: คำว่า Batch ก็เหมือนกับเมนูตะกี้ แต่ไว้ทำกับหลายๆ รูป
  • Pages: จัดรูปหลายๆ รูปมาจัดใส่หน้าเดียวกันแบบช่องการ์ตูน (เจ๋งมาก!!!)
  • Combine: เอารูปหลายรูปมาเรียงต่อกัน ได้ทั้งแนวตั้งและแนวนอน หรือเป็นตารางก็บ่ยั่น
  • AniGif: ทำภาพเคลื่อนไหวดุ๊กดิ๊ก ใช้ง่ายกว่าที่มีใน ImageReady หรือ Photoshop CS3 อีก!
  • Print: สั่งพิมพ์ออกเครื่อง ไม่ใช่แค่พิมพ์ธณรมดา แต่นี่กำหนดค่าได้เยอะ และที่สำคัญ กินง่าย
  • Screen Capture: จับหน้าจอ เลือกได้ว่าจับเสร็จให้เอามาเปิดใน Editor ของโปรแกรมเลยบ่
  • Color Picker: นี่ก็เจ๋ง เป็นตัวดูดสีจากหน้าจอ จับหลอดดูดลากไปไว้ตรงไหนก็ได้ค่าสีมาเลย
  • Raw Converter: แปลงรูปนามสกุล RAW จากกล้องให้เป็น JPG (อันนี้ได้แค่แปลง)
  • Rename: นี่ก็เปลี่ยนชื่อธรรมดา แต่ได้ทีละหลายๆ รูป
  • Homepage: ไปที่เว็บของโปรแกรม (สงสัยนึกเมนูไม่ออกแล้วมั้งเลยใส่อันนี้)

ถ้ารู้สึกว่าไอ้กงล้อนี่มันน่าเวียนหัว ก็กดเลือกเอาจากเมนูธรรมดาๆ ข้างบนเลยก็ได้ครับ มีเกือบครบเลย
สำหรับเมนูตัวอื่นผมคงไม่ได้เน้นมากเพราะเราก็คงคุ้นๆ กันกับโปรแกรมแต่งรูปอื่นๆ กันมาแล้ว
แต่จะขอขยายความแค่ตรง Editor ละกันครับ เพราะโคตรชอบมากฉิบหายเลยพ่อเอ๊ยแม่เอ๊ยยยย

[ขออภัย ภาพประกอบหายไปแล้วเพราะเว็บเน่าคราวก่อน]

มีอะไรในส่วน Editor
เมื่อเรากดเข้าไป มันจะเป็นจอเปล่าๆ ให้เราลากรูปจากการเลือกในโฟลเดอร์ด้านซ้าย
หรือลากข้ามมาจากนอกโปรแกรม หรือ Paste จากคลิปบอร์ดก็ได้ (แค่ไอ้นี่ผมก็ว่าเท่แล้วนะ)
ให้เริ่มลองกดปุ่มต่างๆ ในนี้ครับ มั่วๆ ไปเลยเพราะ Undo ได้ (Ctrl+Z เหมือนโปรแกรมทั่วโลกก็ได้)
เริ่มจากปรับเป็นรูปถ่ายซีเปีย รูปขาวดำ รูปไดคัต กลับสี ปรับสว่าง เปลี่ยนขนาด ครอปรูป
ปรับ Auto Contrast, Auto Level, Sharpen, เอฟเฟกต์ฟุ้งฝันแบบรูปแต่งงาน ฯลฯ ก็ได้

และที่เจ๋งมากๆ แบบที่ Photoshop อันแสนแพงทำไม่ได้ จนอยากขยายซ้ำขยายซ้อนก็คือ

[ขออภัย ภาพประกอบหายไปแล้วเพราะเว็บเน่าคราวก่อน]

ปุ่ม Backlight: เอาไว้กำจัดเงาดำ ทำให้รูปสว่างขึ้นและดูโปรขึ้นแม้ถ่ายมาห่วยก็ตาม!
เหมาะมากสำหรับตากล้องมือใหม่อย่างผม (เพิ่งซือ้ Canon KissX มาครับ ..กำลังกรอบเลย)

photoscape-frames
Frames: สามารถใส่กรอบรูปได้หลากหลายแบบมากๆ .. อ๊ะๆ อย่าคิดว่าจะมีแต่แบบเชยๆ นะครับ
ทีแรกผมก็คิดว่าคงมีแต่แบบกระจอกๆ แต่คุณเอ๋ย ผิดถนัด! เพราะมีแต่เจ๋งๆ ทั้งน้าน!!!
(ที่เอามาแปะนี่แค่คร่าวๆ ครับ เลยดูเบียดๆ กัน พอเอามาใช้งานจริงจะสวยแจ่มมาก)

[ขออภัย ภาพประกอบหายไปแล้วเพราะเว็บเน่าคราวก่อน]

Objects: ใส่ของเล่นลงไปประกอบในรูปได้ตามใจ
โหมดนี้เป็นโหมดของเล่นสนุกๆ หลังจากจริงจังมาจากข้างบนแล้วครับ
และแน่นอนว่าของที่เอามาประดับคงไม่ใช่โหลยๆ เหมือนโปรแกรมที่ต้องเสียตังค์ตัวอื่น (เอ๊ะ)
ถ้าอยากรู้ว่ามีอะไรบ้างก็ลองเล่นดูเองครับ มันเป็นแท็บอยู่ในหน้า Edit นั่นแหละ

[ขออภัย ภาพประกอบหายไปแล้วเพราะเว็บเน่าคราวก่อน]

Filter: ฟิลเตอร์แบบเดียวกะที่มีใน Photoshop แต่อย่าลืมว่านี่มันใช้ง่ายกว่า และฟรี!
อันนี้ไม่รู้จะหยิบตัวอย่างมายังไงครับ

เขียนมายาวยืดคงอ่านกันไม่ไหว ผมเองก็ขี้เกียจเขียนแล้วครับ จะได้ไปทำงานทำการต่อ
ก็เลยจะบอกคร่าวๆ ถึงฟังก์ชั่นอื่นๆ ที่ยังไม่ได้พูดข้างบนอีก กล่าวคือ

  • ดูรูปแบบสไลด์โชว์ได้ คลิกขวาสั่งให้เฟดรูปให้ดูไฮโซได้ด้วย มีบอกค่า Exif ของรูปอีกนะ
  • สั่งทำวอลเปเปอร์ได้ มีเลือกทั้งแบบเต็มจอ แบบเรียงเป็นตาราง (อ้าว Photoshop ทำไม่ได้นะ)
  • ในแท็บ Region มีแก้ตาแดง, ลบไฝ!, ทำภาพโมเสกได้
  • เวลาเซฟรูปเพื่อโพสต์ลงเว็บ มีให้เลือกกำหนดคุณภาพได้ ทำให้ไฟล์ออกมาเล็กกระจิ๋วหลิว

โอ้ย พอแล้วโว้ย ไปโหลดเอาเอง! :07:

.

ป.ล.
ผมเพิ่งซื้อกล้องใหม่มาแทน Fuji Finepix s6000fd ครับ เพราะเพิ่งมีตังค์ใช้ไม่นานมานี้เลยเอาซะ
ยอมรับว่าในระดับราคาหมื่นบาทนั่น s6000fd เป็นกล้องรุ่นที่เจ๋งที่สุดแล้ว (ในไทยเรียก s6500fd)
แต่ถ้ามีตังค์มากกว่านั้น การกระโดดมาหัดเล่น DSLR ถือเป็นการเรียนรู้ที่คุ้มค่าทีเดียว
ตอนนี้อาวุธใหม่ของผมคือ Canon EOS Kiss Digital X (ในไทยเรียก EOS 400D)
เอาไว้ให้ใช้เป็นแล้วจะถ่ายมาอวดครับ :27: (ตอนนี้ถ่ายไม่เป็นเลย ..ใบ้แดกมาก)

ป.อ.
เออใช่ ทีแรกกะว่าจะเขียนเรื่องกล้องเหมือนกัน แต่ไม่เอาดีกว่าครับ เขิน
อีกอย่าง คงไม่มีใครอยากรู้หรอกว่าผมประหม่าแค่ไหนเมื่อได้จับ “ของเล่น” ราคาแพงขนาดนี้
(แค่แกะกล่อง มือก็สั่นไม่หยุด เหงื่อแตกพลั่ก แถมมีเหงื่อออกเต็มฝ่ามือ ลูบกล้องไปเช็ดตูดไป)

ป.ฮ.
คราวหน้าจะไม่สัญญาว่าจะเขียนอะไรอีกแล้ว เสียเวลาฉิบหาย :05:

คอมเมนต์

ครบรอบหนึ่งปี มายยะฮี้

สวัสดีครับ

ไม่รู้ว่าคุณรู้จักผมได้อย่างไร เข้ามาอ่านบล็อกนี้ครั้งแรกตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่นี่เป็นบันทึกประวัติศาสตร์ของบล็อกชิ้นนึงที่เรียกได้ว่า
สร้างปรากฏการณ์ระดับที่ผมเองก็นั่งงงอยู่ตั้งนานว่าเป็นไปได้ยังไงวะ

มันคือบล็อกหน้าที่มี “คลิปทักษิณร้องเพลง” (Dragostea Din Taksin)
ที่ผมจับภาพจากการประกาศยุบสภาของอดีตนายกทักษิณเป็นช็อตๆ ไว้
แล้ววันหนึ่งเกิดนึกสนุกก็เลยเอามาร้อยเรียงใส่เพลงเข้าไป
จนออกมาเป็นอะไรสักอย่างที่สร้างภาระให้กับชีวิตผมอย่างน่าขนลุก

ขอหยิบคอมเมนต์ที่ผมตอบกระจู๋ไว้ในฟอนต์ฟอรั่มมาแปะอีกทีนะครับ

โอ้ ขอบคุณมากไอซ์ (+๒)
จำได้ว่าตอนนั้นอยู่ดีๆ มันก็กลายเป็นพลุแตกได้ยังไงไม่รู้
จากที่มีคนเข้ามาดูแค่ขาประจำในบล็อกตู
ก็ถูกบอกต่อ บอกต่อ และบอกต่ออย่างรุนแรง – รุนแรงจริงๆ
เรียกได้ว่าอยู่ดีๆ ไอ้แอนนนนน.คอม ก็ล่มพินาศไปเฉยๆ

ถ้าไม่ได้ไอซ์มาช่วยตอนนั้นตูก็คงทำอะไรไม่ไหวเหมือนกัน :08:
(รู้สึกว่า ๘๐๐,๐๐๐-๙๐๐,๐๐๐ ฮิตแรกเกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นมากๆ)

จำได้ว่าตอนนั้นบรรยากาศการเมืองร้อนระอุเอามากๆ
ใครที่มีอะไรสะกิดต่อมกันนิดเดียวก็นำพาไปสู่เรื่องอื่นๆ ได้อย่างมหาศาล
คลิปที่เกิดขึ้นตอนที่ตูออกไปวิ่งออกกำลังกายตอนเย็นที่ ม.รังสิต แล้วกลับมานั่งทำ
ใช้เวลาไม่นานแต่เสือกดัง – นี่เหมืิอนฟอนต์ iannnnnDVD เลยนะ

คืนต่อมา
บรรณาธิการเว็บผู้จัดการหาเบอร์โทรจากไหนไม่รู้
โทรมาขออนุญาตนำคลิปตูไปลงในเว็บ ผจก
แล้วก็ตามด้วยการเอาไปเปิดคั่นการไฮด์ปาร์กบนเวทีพันธมิตรที่สนามหลวง :08:

แล้วคนก็รู้จักตู ไม่ใช่ในนามคนทำฟร้อนนะ
แต่คือในนามคนทำคลิปมายยะฮี้ :08:

เออ ดีเหมือนกัน

ผลกระทบที่เกิดขึ้นจนเป็นปัจจุบัน ก็คือ
การที่มีคนเข้ามาดูกันอย่างมโหฬารนั้นเอง
ทำให้ลิงก์ของบล็อกชิ้นก่อนหน้า คือคำว่า “เหี้ยจริงๆ/ทักษิณ” ถูกเรียกมาแสดงถี่มาก
จนทำให้เวลาใครก็ตามที่เข้ากูเกิ้ลแล้วคำค้นว่า “ทักษิณ”
ก็จะมีเว็บ ไอ้แอนนนนน.คอม โผล่มาด้วยในหน้าแรก!!

และจะจริงหรือไม่ก็ตาม
ตามข่าวลือที่ว่า ยังมีใครบางคนที่ทำอาชีพเป็นบอต
มีหน้าที่แค่ค้นคำว่า ทักษิณ แล้วไล่ตามตอบกระทู้เพื่อเข้าข้างบักเหลี่ยมนี่
ก็เข้ามาโพสต์คอมเมนต์ในเชิงแสดงความเห็นประมาณว่า
เขาไม่ได้อยู่ไทยแล้ว ยังจะไปเอาอะไรเขาอีก
ชอบนักหรือไงรัฐประหารน่ะ – คมช ก็เหี้ย เปรมก็เหี้ย คนนู้นคนนี้ก็เหี้ยทำไมไม่ด่าบ้าง ฯลฯ

โดยไม่ได้อ่านเลยว่า ตูโพสต์บล็อกอันนั้นมา ๑ ปีเต็มแล้ว :16:

จึงขอขอบคุณไอซ์มาอีกครั้งในการเตือนตูว่า คลิปนี้มีอายุ ๑ ปีแล้ว

เออ นึกขึ้นได้อีกอย่าง
ตอนนั้นผมกลับบ้าน(ที่เพชรบุรี) พ่อเลยแซวเรื่องคลิปนี้ว่าอะไรข้าวผัดปูๆ สักอย่างนี่แหละ
เลยทำให้ผมรู้ว่า พ่อแอบอ่านบล็อกผมมาตลอด (ดังนั้นเลยต้องพยายามเขียนให้ดูสะอาดๆ มาพักนึง)
แถมตอนไปเที่ยวบ้านแฟนที่ปทุมธานี น้าของโบว์ก็ถามถึงเหมือนกัน ว่าจะเอามาใส่มือถือยังไง!
(นี่เป็นคนกลุ่มที่ไม่ได้เล่นเน็ต แต่กระแสมันพัดไปถึงขนาดนู้น)

จึงเรียนมาให้ทราบทั่วเกรียนทุกท่านเอย

คอมเมนต์

Dragostea Din Taksin (ทักษิณร้องเพลง)

สวัสดีครับ อากาศร้อนไหมครับ
เข้าหน้าร้อนแล้ว อุณหภูมิการเมืองก็ยิ่งขับให้อะไรๆ ร้อนขึ้นอีกเป็นทวีคูณ
ผมเลยทำอะไรเย็นๆ มาให้ผ่อนคลายกันครับ
งานนี้ต้องมีลำโพงด้วยนะ แต่ขอแนะนำให้เปิดเบาๆ และห้ามเปิดที่ทำงานครับ
เอ้า.. โหลดเสร็จเมื่อไหร่ ก็ขอเชิญรับชมรับฟังได้ในบัดดล

ขออภัย เนื่องจากบล็อกวันนี้มีผู้เข้าชมมากจนเว็บล่ม :05:
(มากขนาดที่ว่าคนดูวันเดียวเท่ากับเดือนที่แล้วรวมกันทั้งเดือนน่ะ)
จึงรบกวนขอให้คลิกไปดูที่นี่แทน
Dragostea Din Taksin

ใครจะนำไปเผยแพร่กรุณาทำลิงก์มาหน้านี้นะครับ อย่าลิงก์ไปที่แฟลชโดยตรง
เพราะนอกจากจะทำให้หนักเครื่องของเว็บฟ๐นต์ที่ผมฝากไฟล์ไว้แล้ว
ยังจะทำให้ตำรวจสับสนอีกด้วย :18:
เพิ่มเติม : โหลดเวอร์ชั่นเต็ม
Download

เวอร์ชั่นเต็มนี่เสียงจะใสกว่ากันครับ แถมเล่นในเครื่องที่ไม่มี Flash Player ก็ได้
(ไฟล์นามสกุลเป็น .exe เล่นได้เฉพาะ PC นะครับ ..สงสารชาวแมคเหมือนกัน)

ป.ล.
หากคุณไม่มี Flash Player ก็สามารถดาวน์โหลดได้ที่นี่ครับ

ป.อ.
เพิ่มเติมหลังเว็บหายล่ม : เอ็มวีนี้เป็นทุกขลาภหรือเปล่าก็ไม่รู้
พอเว็บผู้จัดการเอาไปลง เลย ฟอนต์.คอม กลายเป็นเว็บที่คนเข้าเยอะอันดับ ๑๕ ของไทยไปเลย
ดังนั้นเมื่อ ๓ มีนาคมที่ผ่านมาทั้งบล็อกผมทั้ง ฟอนต์.คอม ก็เข้าไม่ได้ ยังกะโดนปิดซะงั้น (ไม่โดนนะครับ)
ใครจะโหลดเป็น WMV ก็ไปโหลดได้ที่เว็บผู้จัดการหน้านี้เลยครับ
//เพิ่มเติมอีกครั้ง ฉลองครบรอบ ๑ ปี : ย้ายคลิปมาไว้ที่เซิฟเวอร์ตัวเองแล้วครับ ขอบคุณไอซ์มากๆ

ป.ฮ.
ขอบคุณทุกความเห็นครับ อย่ามากัดกันหรืออย่ามาพยายามก่อความไม่สงบในบล็อกผมนะครับ

//หมายเหตุ เขียนเพิ่มตอนย้ายบล็อก 16 ธ.ค.54
บล็อกตอนนี้มีคนคอมเมนต์ 737 ครั้ง ก็ถือว่าเยอะสุดตั้งแต่เขียนมาเลยครับ
เสียดายที่ต้องลบคอมเมนต์ออกทั้งหมดเพราะต้องย้ายระบบ แต่เอาน่า แต่ก็เสียดาย แต่ก็เอาน่า..

คอมเมนต์

เยสสสส กูตายตาหลับแล้วโว้ย!!

ไชโย!
มีวันนี้จนได้!!

ผมหิว เลยไปหาอะไรกินในเซเว่น
ก็ตัดสินใจว่า.. แดกมาม่านี่ละวะเย็นนี้
แล้วก็เลยเดินไปที่แผงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
แล้วก็เจอ!!

.

.

.

.

.

.

ไวไว

.

.

เยสสสสสสส!!!!!!

ป.ล.
ผมตั้งความหวังของชีวิตนี้ไว้ว่า
ชีวิตนี้กูขอเห็นฟอนต์ตัวเองไปโผล่บนถุงขนมหลอกเด็กทีเหอะว้า~
แล้วก็เห็นยำยำจัมโบ้รสทูอินวันโผล่มาเตะตาจนได้
ถึงจะไม่ใช่ขนม แต่มันก็หลอก(เด็กอย่าง)ผมไปซื้อจนได้
เยสสสสสสสสสสสสสสสสสส

ป.อ.
เว็บฟอนต์นั้นให้โหลดฟอนต์ฟรีมาได้จะปีแล้วครับ
มีเรื่องนึงที่เหล่านักสร้างสรรค์จะยินดีกัน ก็คือ
การได้เห็นตัวอักษรของตัวเองไปปรากฏในงานของคุณ
ไม่ว่าจะเล็กน้อยหรือยิ่งใหญ่ เอาไปโพสต์ได้ที่ฟอรั่มครับ
เชื่อไหมว่าเดี๋ยวไอ้พวกขี้อิจฉามันก็จะมาโพสต์แสดงความเอือมที่นี่
แต่เสียใจด้วยโว้ย บล็อกตูไม่มีอีโมรูปเอือม :30:

ป.ฮ.
ขอให้อร่อยทีเท้อะะะะะะะ :30:

คอมเมนต์

เจอผีที่หัวหิน

หมายเหตุประกอบการแก้ไข:
บล็อกตอนนี้เขียนไว้ในบล็อกเก่าที่มันเน่าไปแล้ว
ผมเลยขุดขึ้นมาซ่อมอีกที เพราะว่าเรื่องที่เขียนไว้นี้เป็นบันทึกที่ตั้งใจมากๆ
ตามนิสัยของตัวเองที่พอเจออะไรที่ผิดปกติก็จะพยายามจดจำและถ่ายทอดให้มากที่สุดครับ
(อ้อ มีแฟลชในนี้ด้วยนะ เผื่อใครเปิดดูในฟีดแล้วไม่เห็น)
//แอน 16 ส.ค.54

อย่างที่บอกไปแล้วว่า ในชีวิตนี้ ผมเคย “เจอผี” มาแล้ว ๔ ครั้งครับ
สามครั้งแรกไม่ได้เห็นเป็นตัวๆ แบบชัดๆ
เมื่อเวลาผ่านไป ก็เลยเฉยๆ พอความสดมันก็ลดลง ก็จะหาเหตุมาอ้าง
ว่า โอ๊ย ไอ้ที่เจอไม่ใช่ผีใช่เผออะไรร้อก ผมก็แค่หลอนไปเอง (ขี้เกียจเล่าครับ เดี๋ยวยาว)
แล้วก็กลายมาเป็นคนที่ยืนยันหนักแน่นว่ากูไม่เชื่อเรื่องผี และพร้อมจะท้าทายเช่นเดิม

นิสัยไม่เชื่อและลบหลู่ที่ผมเป็นอยู่เนี่ย จะเรียกได้ว่าเป็นความอวดเก่งหรือไรก็ไม่รู้สิ
คือเวลาอยู่กับเพื่อน ผมเป็นขนาดท้า “เฮ้ยมาสิ.. ผีเผอที่ไหนถ้ามีจริงโผล่มาให้กูดูหน่อย”
แต่พออยู่คนเดียวจะไม่กล้าพูดครับ กลัวมันจะโผล่มาเบิ๊ดกะโหลกเอาจริงๆ (เวรกรรม)
นี่แสดงให้เห็นเลยว่าแท้ที่จริง ข้างในลึกสุดใจผมก็ยังแอบเชื่ออยู่นิดๆ ว่ามันคงมีจริงนะ
แต่ก็โดนความคิดต่อต้านซึ่งมีมากกว่า กดทับเอาไว้จนแบนแต๊ดแต๋อยู่ข้างใน

จนพออยู่ปีสาม สตูผมส่งโปรเจกต์เสร็จ (* สตูดิโอ=ชั้นปี เป็นศัพท์ท้องถิ่นของคณะผมเอง)
ก็เลยยกชั้นปีไปเที่ยวหัวหินกัน เหมือนไปมีทติ้งอะไรทำนองนี้ แต่รุ่นผมมีแค่ ๖๐–๗๐ คน
ก็เลยเหมารถปรับอากาศจากสายใต้ไปส่งที่บังกะโลชื่อ “ฟองคลื่น” เลยหัวหินไปหน่อยนึง

เจอผีที่หัวหิน

วันแรก – ๙ มี.ค.๔๔
อยู่ดีๆ ผมก็ไม่สบาย ไข้ขึ้นสูง ตัวร้อนมากจนต้องนอนซมในบังกะโล
มันเป็นอาการเริ่มต้นของอีสุกอีใส (ที่ผมเพิ่งมาเป็นเอาตอนอายุ ๒๐ ครับ)
เกิดมาไม่เคยป่วยขนาดนี้เลย มาเป็นอีสุกอีใสตอนเที่ยวนี่ .. รู้สึกขาดทุนชิบเป๋ง
ดังนั้นคืนนั้นจึงผ่านไปด้วยความทรมานและไม่เกี่ยวกับเรื่องผีแต่ประการใด

วันที่สอง – ๑๐ มี.ค.๔๔
พอไข้ลด ผมแม่งเล่นน้ำทั้งวันเลย (ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอีสุกฯ เพราะตุ่มยังไม่ขึ้น)
พอตกกลางคืน เพื่อนๆ ก็จัดปาร์ตี้อาหารทะเลกันที่ลานดินกลางบังกะโล
บรรยากาศดีมากครับ ใครใครเมาก็เมาไป ใครใคร่แดกก็แดกกันกระจุยกระจาย (ตูด้วย)
พออิ่ม ผมกับเพื่อนอีกสามคน – แจ๊ค เก๋ง และส้ม ก็ตกลงกันว่าจะออกไปเดินย่อยที่หาด
บังกะโลนี้ไม่ได้อยู่ติดชายหาดซะทีเดียวครับ มันเป็นซอยห่างออกมาราวๆ ๓๐ เมตร
พอเดินพ้นซอยนั้นออกมา ก็พบผืนม่านสีดำขนาดใหญ่ ข้างบนเป็นดาว ข้างล่างเป็นทราย
คงเพราะคืนนั้นเป็นคืนเดือนมืด ท้องฟ้าก็เลยมีดาวระยับเต็มไปหมด .. โคตรสวยเลยครับ
อยากให้ลืมภาพราตรีแสงสีที่คุณคุ้นชิน แล้วนึกถึงทะเลที่ไม่มีแสงไฟจากบ้านไหนๆ เลย
มีเพียงแสงดาวบนฟ้าพอให้เห็นเขาตะเกียบยืนทะมึนกับฉากกำมะหยี่ข้างหลังเท่านั้นเอง
ยิ่งน้ำลงยังงี้ด้วย ก็ยิ่งทำให้พื้นที่ชายหาดกว้างสุดลูกหูลูกตา … (กูจะพรรณายาวๆ ทำไม)

ทันใดนั้น เพื่อนผมคนนึงชื่อไอ้จิม เดินสวนมาจากชายหาด
มันทำหน้าตาท่าทางแปลกๆ.. พอเจอเราสี่คนก็พูดซ้ำๆ ว่า “น่ากลัวมาก… น่ากลัวมาก”
แล้วก็เดินเหมือนคนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวสวนกับพวกเราเข้าไปที่บังกะโล
พวกเรามองหน้ากันแล้วเออออกันว่าน่ากลัวจริงๆ แต่ตอนนั้นไม่มีใครคิดเรื่องผีเลยครับ
แต่คิดว่านี่ถ้ามีโจรข่มขืนหรืออาชญากรรมที่ชายหาดละก็ เหยื่อคงไม่รอดเด็ดขาดเลยว่ะ
แล้วเราก็เดินไปทางเขาตะเกียบ (อยู่ไกลสักกิโลได้มั้ง) คุยสัพเพเหระกันไปเรื่อยๆ
บรรยากาศตอนนั้นดีมากครับ ฟ้าสีน้ำเงินเข้ม ยินเสียงคลื่นไกลๆ .. ทรายยังเปียกหยุ่นตีน

จนเดินมาไกลจากจุดแรกมากพอดู .. คงราวๆ ครึ่งทางมั้งครับ อยู่ดีๆ ส้มก็พูดขึ้นว่า
“เฮ้ย นั่นไฟอะไรน่ะ” พร้อมชี้นิ้วไปที่ภูเขาลูกยักษ์ที่ตระหง่านอยู่ข้างหน้า
สามคนที่เหลือมองตามทิศทางที่ส้มชี้ —-
ภาพที่ผมเห็นไม่มีอะไรแปลก เพราะมันคือแสงไฟจากหน้ารถเครื่อง วิ่งลงจากบนเขา
ลักษณะถนนเป็นโค้งอ้อมลงเขา ทำให้แสงไฟนั้นวาบขึ้นมาก่อนแล้วค่อยวิ่งเฉียงลงไป

ในทันทีที่ส้มหยุดพูด — ไอ้เก๋งก็รีบปรามส้มว่า “นี่ เจออะไรอย่าไปทักสิ”
อ้าว .. เย็ดเข้ ..
ทีแรกเดินคุยกัน ไม่มีใครคิดเรื่องผีมาก่อน พอทักยังงี้ .. มันก็เลยเริ่มคิดแล้วสิครับ!!!
บรรยากาศเริ่มมาคุโดยไม่ได้มีใครพูดอะไรกัน (แม้แต่ผมที่เคยพร่ำว่ากูไม่เชื่อ T-T)
เราเดินเงียบๆ ต่อไปอีกจนเหลือระยะห่างจากเขาลูกนั้นราวๆ ๒-๓ ช่วงเสาไฟฟ้า

ส้มดันทักอีก

“เฮ้ย นั่นไฟอะไร (อีกแล้ว) น่ะ…” —- ผมจำไม่ได้ว่ามีคำว่า “อีกแล้ว” หรือเปล่า
เก๋งหันไป จะปรามอีกครั้ง แต่ส้มยังชี้นิ้วค้างอยู่ครับ แล้วพูดต่อในทันที ว่า
“…เหมือนคนเลย”
ทุกคนเลยมองไปตามทิศที่นิ้วของเพื่อนชี้ไปที่ตีนเขาลูกนั้น … แล้ว…

สิ่งที่เราเห็น — ผมขอเรียกว่าเปรต — ทีแรกแทบไม่เห็นเพราะมันกลืนอยู่ในความมืด
ลองนึกภาพนะครับ ถึงจะมืดขนาดไหน ถ้ามีอะไรสีขาวๆ วางไว้ คุณก็จะพอมองเห็น
ส้มสายตาดีกว่าเพื่อน ที่ชี้และทักก่อน ในขณะที่พวกเราที่เหลือเพิ่งสาดสายตาไปถึง
แต่พอแสงไฟสีส้มจากรถคันนั้นลับหายไป อยู่ดีๆ หมอนั่นก็ “ยืดตัวขึ้น” จนสูงปรี๊ด!!
เฮ้ยยยยยย!! เหมือนอุลตร้าแมนเวลาแปลงร่างเลย แต่นี่ขยายแค่ส่วนสูงอย่างเดียว
คือยืนอยู่ดีๆ ก็ วื้ด~ดดดดดดดด… จนสูงขึ้นประมาณครึ่งหนึ่งของความสูงของภูเขา
จาก ๔ เมตร กลายเป็นราวๆ ๓๐ เมตร และอยู่ห่างจากเราแค่ ๒-๓ ช่วงเสาไฟฟ้า!
พอยืดเสร็จ มันก็รีบเดินจ้ำอ้าว เลียบเขาไปทางทะเล .. เหมือนจะหนีอะไรสักอย่าง
พวกเรา ๔ คนยืนตัวแข็งทื่อ ตะลึงกับสิ่งที่เห็นกันชั่วครู่ .. (แป๊บเดียวแต่เหมือนนาน)
ขนงี้ลุกชันทั้งร่างเลยครับ ไล่ตั้งแต่เท้าขึ้นมาถึงหัว ตัวชาเหมือนโดนไฟช็อต .. สนุกดี
นี่ละมั้ง ที่เขาเรียกขนหัวลุก..
ในจังหวะที่อึ้งกันนั่น “มัน” ก็เดินจ้ำเหมือนไอ้ตัวไฟโด้ดีโด้ (Fido-Dido) เป๊ะเลยครับ
นึกไม่ออกใช่ไหมครบ งั้นดูนี่

(กด Play ได้นะ เป็นแฟลชแอนิเมชัน ตั้งใจทำมาก)

(ข้อความในย่อหน้าที่ผ่านมานี้ จริงๆ แล้วเกิดขึ้นเร็วมาก แค่ราวๆ ๕ วินาทีได้มั้ง)
พอช่วงที่มันก้าวขากำลังจะข้ามหินก้อนใหญ่มาก ที่อยู่ตรงปลายน้ำ ไอ้เก๋งก็บอกว่า
“หันหลังกลับ—— อย่าวิ่งนะ”
ทั้งสี่คนพร้อมใจกันกลับหลังหัน แล้วเดินซอยเท้ากันพรวดๆ ..ล่กยังกะหนูเจอแมว
แต่หนูๆ ทั้งสี่คงโชคดีมากเลย ที่แมวมันไม่ได้หันมา (ไม่รู้สิ มันคงหนีหมาอยู่มั้ง?)
ขณะที่จ้ำไป ผมก็ขนชันไปทั้งตัวแบบรู้สึกได้ สมองสองซีกกำลังต่อสู้กันใหญ่เลย
ผี!?.. ไอ้ที่เห็นเมื่อกี้นี่ผีเหรอ.. ตกลงว่าผีมันมีจริงใช่ไหม.. และ.. โคตรเท่เลยว่ะ!
เดินไปได้สัก ๑๐๐ เมตร (แต่เดินอย่างเร็ว) ใครคนหนึ่งเริ่มพูดก่อนด้วยเสียงระรัว
“เห็นใช่ไหม.. เห็นเป็นยังไง”
จำไม่ได้แล้วว่าตอนนี้ผมตอบไปว่าไง แต่เข้าใจกันเดี๋ยวนั้นว่าเห็นเหมือนกันทุกคน
มีแต่เก๋งคนเดียวที่บอกว่าสายตาสั้น เห็นเป็นแท่งสีขาวเหมือนเสาไฟฟ้า.. ที่วิ่งได้
ผมกับแจ๊คนัดกัน หันหลังมองแล้วเดินถอยหลังแบบหน้ากระดานไปกับอีกสองคน
พยายามจดจำรายละเอียดของสถานที่เกิดเหตุให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
เพราะมันเท่มาก เกิดมาไม่เคยเห็นอะไรที่โอ้วเยสขนาดนี้ .. ทุบทฤษฎีขนาดนี้

ตอนขามา เราเดินกันนานมาก แต่ขากลับใช้เวลาเดี๋ยวเดียวก็ถึงบังกะโลที่พัก
เพื่อนๆ ยังคงอยู่รอบเตาบ้าง ตีไพ่กันบ้าง แดกเหล้ากันที่ซุ้มหลังคาจากกันบ้าง
เราทำหน้าตาตื่นเข้าไปแล้วประกาศว่าเจออะไรมา สดมาก เจ็ตเคร่ว .. สดจริงๆ

พอเล่าจบ สาวๆ บางคนไม่กล้ากลับไปนอน เลยต้องมานั่งแกร่วอยู่ที่วงไพ่ (๕๕)
เรารวมทีมกันเดี๋ยวนั้นได้ ๖ คน แล้วเดินกลับไปพิสูจน์สถานที่เกิดเหตุอีกครั้ง
แต่ไม่พบอะไร นอกจากหมาไม่กี่ตัว และพบว่าตรงตีนเขานั้นเป็นคลองน้ำกร่อย
(แสดงว่าไอ้ไฟโด้ดีโด้นี่มันเดินลุยน้ำเล่นรึไงไม่รู้ ผมขี้เกียจเดาใจมัน ..ช่างเห๊อะ)

เรื่องก็มีอยู่แค่นี้แหละครับ การเจอผีอย่างเป็นทางการของผม
ไม่ได้ลึกล้ำพิสดารอะไรหรอก .. แต่ก็มีข้อมูลเสริมที่น่าสนใจมาก คือ
– จำไอ้จิมที่เดินสวนเข้ามาจากชายหาดทีแรกได้ไหม
– มันเพ้อและพูดซ้ำๆ ยังงั้น เพราะมันเพิ่งโดนผีหลอกมาสดๆ ครับ!
– มันเล่าให้ฟังในคืนนั้นเอง ว่ามันเดินออกไปคนเดียว และโทรศัพท์คุยกะแฟน
– ไอ้จิมไม่เคยเจอผี และไม่เชื่อเรื่องผีเช่นเดียวกับผมแหละ
– มันไปโทรตรงน้ำทะเลที่ลงไปไกลมาก กะว่าโรแมนติกของมันละนะ
– แต่กลับกลายเป็นว่า ยิ่งทำให้มันเป็นกลายสิ่งมีชีวิตที่โดดเดี่ยว ห่างไกลผู้คน
– อยู่ดีๆ มันขนลุก แบบสันหลังวาบ
– มันบอกคู่สาย แต่ฝ่ายตรงข้ามคงเข้าใจผิด จึงวางหู … (อ้าว ซวยละสิทีนี้)
– มันเริ่มรู้สึกโหวงเหวง ก็เลยหันหลังกลับมาเพื่อเตรียมก้าวขา ทันใดนั้น..
“มันเหมือนเป็นกลุ่มควันว่ะ สูงเท่านี้” (มันทำมือบอกระยะสูงประมาณหมา)
“อยู่ดีๆ ก็ลอยมาหยุดตรงหน้ากู แล้วขยายพรืดขึ้นสูงเท่ากูเลย”
– มันบอกว่าเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ไม่เคยกลัวอะไรขนาดนี้มาก่อน
– ก็เลยขาแข็ง เดินเพ้อจนมาเจอเราสี่คนนี่แหละ (แล้วเสือกไม่บอกนะ ไอ้ห่า)

ตอนเช้า เล่าให้คุณพี่เจ้าของบังกะโลฟัง (เผอิญเป็นศิษย์เก่าสถาบันเดียวกัน)
พี่แกตื่นเต้นมาก แกบอกว่าทะเลย่านนี้มันเป็นน้ำวน เพราะมีภูเขายื่นออกไปในน้ำ
โดยเฉพาะตรงริมเขาที่เป็นคลอง ทำให้มีโคลนลงไปปนในน้ำและกลายเป็นดินพรุ
ก็คือ ถ้าเหยียบพื้นตรงนั้นอาจตกลงไปในโพรงได้
ดังนั้นในระยะหลายๆ ปีที่ผ่านมา ชายหาดนี้ก็กวาดไปหลายศพแล้วครับ
ตรงหาดมีป้ายเตือนไม่ให้เล่นน้ำฝั่งซ้าย (ฝั่งที่อยู่ทางเขา) เพราะไม่ปลอดภัย

ผมกลับจากไปเที่ยวครั้งนั้น แต่ก็ขอแวะลงที่บ้านก่อน เพราะเป็นทางผ่านพอดี
อาการของอีสุกอีใสเริ่มแสดงชัดขึ้น ทำให้เนื้อตัวเป็นตุ่มพุพองอีกเป็นอาทิตย์เลย
ผมนอนอยู่บ้าน เล่าให้แม่ฟัง แทนที่แม่จะว่าผมงมงาย กลับบอกให้ไปทำบุญซะ
และอธิบายว่า ที่วัดเขาตะเกียบก็ขึ้นชื่อเรื่องนี้อยู่แล้ว แถมเขาที่ยื่นลงน้ำนั่นน่ะ
..ก็เป็นที่ลอยอังคารสุดฮิตซะด้วยสิ

วิทยาศาสตร์มีคำตอบไหมครับ :55:

ป.ล.
บล็อกครั้งนี้ขอออภัยที่เว้นช่วงนานมากๆ และเขียนบรรยายละเอียดเกินไป
ผมใช้เวลาเรียบเรียงเกือบสัปดาห์ เพราะอยากให้มันออกมาเป็นภาพชัดที่สุด
ใครที่อ่านแล้วยังไม่เชื่อ ผมเข้าใจครับ เพราะผมก็เคยเป็นเหมือนคุณมาก่อน
สมัยผมยังไม่เคยเจอแบบจังๆ.. ใครมาเล่าให้ฟังก็ไม่เชื่อหรอก แถมท้าทายด้วยสิ

ป.อ.
ไม่รู้ว่าทฤษฎีไอ้พวกดวงแข็ง จิตอ่อน หรือจูนคลื่นตรงกันอะไรนั่นจะจริงไหม
ไม่รู้ว่าที่เขาบอกว่าการเห็นผีครั้งหนึ่งจะทำให้ “จิตเปิด” และเห็นได้ง่ายจะจริงไหม
ไม่รู้ว่าผีประเภทอื่นๆ แบบผีนานาชาติ หรือพวกไสยศาสตร์ มนต์ดำ จะมีจริงไหม
ไม่รู้ว่าผีเว่อร์ๆ แบบที่ฟังในเดอะช็อค หรือเห็นในหนังผีนั่นจะมั่วขนาดไหน
ณ วันนี้ผมยังไม่เคยเจอกับตัวเอง ผมก็เลยยังคงไม่เชื่อต่อไป
การเจอผี ๑ ชนิดจากล้านชนิดที่เขาว่ามี ก็ใช่ว่าจะงมงายเหมาจ่ายไปหมดนี่ครับ
แต่หลังจากการเจอครั้งนั้นทำให้ผมนึกย้อนไปยังครั้งที่ผ่านๆ มาในชีวิต
ก็พบว่าไอ้สามครั้งก่อนหน้าที่ผมสงสัยๆ อยู่แต่ไม่เชื่อ.. มันออาจจะเป็นผีก็ได้
แต่ขี้เกียจเล่าแล้วโว้ย .. พิมพ์เมื่อยชิบเป๋ง
เดี๋ยวเล่าบ่อยๆ แล้วจะกลายเป็นบล็อกมิติพิศวงไปฉิบ .. พอโว้ย พอ!

คอมเมนต์