เอ..นี่แสดงว่ากูกระแดะตั้งชื่อเป็นภาษาองกฤษอีกแล้วว่ะ:18:
แต่ไม่รู้จะหาคำไทยคำไหนมาแทนคำว่า อารมณ์โหยหา ถวิลหาอดีตได้เท่าคำที่ว่า
เอาวะ ช่างเหอะ คิดมาก หัวล้าน
พอดีผมกลับบ้าน (ที่เพชรบุรี) มาน่ะครับ
เมื่อก่อนสมัยเรียนมหาลัย นานมากๆ กว่าจะได้กลับสักครั้ง
เป็นเพราะเรียนหนักพักน้อยหรือติดเพื่อนก็ไม่ทราบได้
แต่รู้ว่ากลับไปทีนึงก็เห็นความเปลี่ยนแปลงกับภูมิประเทศและสิ่งแวดล้อมที่บ้านทุกครั้ง
คราวนี้เลยอัดมาสิบรูป Continue reading 039 | Nostalgia Fever
อาจารย์คนนึงที่มหาลัยผม เป็นอดีตรองอธิการบดี
(นึกภาพแกเหมือนเจ๊เบียบ จะได้ไม่ต้องบรรยายให้นึกมากมาย)
ตอนนั้นเรานั่งรถตู้ไปประชุมต่างสถาบันด้วยกัน
ผมพกการ์ตูนไปด้วยเล่มนึง นั่งอ่านอยู่ตรงที่นั่งด้านหลังแก
ก็นั่งอ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่งแกหันมาเจอเท่านั้นแหละ
โดนตวาดเลยครับ
บอกว่าโตแล้วยังอ่านอีกเหรอ การ์ตูนน่ะ
ทำไมคนรุ่นนี้ถึงไม่สนใจอะไรที่มันเป็นสาระเลย
เด็กเดี๋ยวนี้ไม่อ่านสกุลไทย พลอยแกมเพชรกันแล้วรึไง
หลายวันก่อน มีลูกค้าอุ้มลูกหมามาที่ร้าน ตาของมันเป็นสีฟ้าซีดๆ ดูแล้วน่าจะดุและเหี้ยมเกรียม แต่ตรงกันข้าม ความเด็กของมันทำให้ดูเหมือนตุ๊กตาขนฟูๆ ..หล่อและน่ากอด
ไอ้หมาตัวนี้ (จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร) มันเป็นพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้ ตัวเล็กๆ พอดีอุ้ม ..ปกติแล้วหมาพันธุ์นี้มันน่าจะไปอยู่แถวขั้วโลก เอาไว้ลากเลื่อนขึ้นเขาลุยหิมะ แต่นี่เจ้าของพามาเล่นแร็ก.. ตากห้องแอร์ (เอาวะ.. หนาวพอๆ กัน ให้อภัยๆ)
ผมจับมันมาอุ้มและแสดงท่าทางเอ็นดูอย่างสุดขีด เพราะปกติเป็นคนที่ชอบสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ โดยเฉพาะหมาแล้ว ยิ่งเป็นหมาที่ท่าทางไม่ไฮโซละก็.. รักตายห่าเลย เลยจับมันมากก มากอด และซุกไว้ตรงพุงขณะนั่งหน้าคอม แล้วเอามือลูบขนนุ่มๆ ของมันจนหลับคามือ (หรือไม่ก็ใกล้จะเฉาตาย)
พอถามราคากับเจ้าของ (ชายหนุ่มขาวตี๋และมีรถ) ว่าต้องจ่ายเท่าไหร่ถึงจะมีสิทธิ์ได้ไอ้ก้อนนุ่มๆ นี้ไว้ในครอบครอง ก็ปรากฏว่าคำตอบคือ ไอ้หล่อตัวนี้ดูดตังค์เขาไปแปดพันบาท
โอว… เย็ดครก แปดพันแลกกับความหล่อและสาวมองเหลียวหลัง (ด้วยการอุ้มหมาไง) ….. ถ้าเป็นกู ขอแก้ผ้าเดินดีกว่า ได้มองกันตั้งกะต้นซอยยันท้ายซอย
Continue reading 034 | ไอ้ลูกหมา
ก่อนอื่น ใครที่ยังไม่รู้ว่าผมอยู่ร้านเน็ตได้ยังไง กรุณาอ่าน ที่บล็อกเก่านี่ซะ
เรื่องของเรื่องก็คือ ส่วนมากเวลากลับมาจากกองทัพ ผมจะมานั่งตรงเครื่อง ๑๕
ซึ่งเป็นเครื่อง Admin ของร้าน ..ก็นั่บันทึกเวลา และเก็บตังค์ไปเรื่อยๆ
พฤติกรรมแบบนี้เกิดขึ้นจนรู้สึกคุ้นเคยและลืมไปแล้วว่า
จริงๆ แล้ว ที่ห้องนอนหลังร้าน มีคอมพิวเตอร์อีกเครื่องหนึ่งอาศัยอยู่!!
มันชื่อ.. “จ่า”
ที่เรียกจ่าเพราะว่าตอนอยู่กองร้อยไปเจอเครื่องหมายยศของจ่าตกอยู่
เลยเอามาเสียบไว้หน้าเคส ..ตั้งกะนั้นมามันก็ชื่อว่า ..จ่า
งงละสิ ว่าผมเอาคอมไปกองร้อยได้ยังไง
Continue reading 030 | My Computer
ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่ถ่ายสดๆ น้องกระต่ายที่ลูกค้าอุ้มมาเล่นในร้าน
เห็นว่าน่ารักดีเลยเอามากกเล่นสามวันละ
ถ้าผมเป็นไข้หวัดกระต่ายตายห่าไปละก็ ช่วยบอกหมอพรทิพย์ด้วยนะ
