กระสอบทรายไทยแลนด์ (ทดลองกับบ้านตัวเอง)

(ช่วงโฆษณา)

ก่อนอื่นขอโปรโมตเพจเฟซบุ๊กที่เดือนสร้างไว้วันก่อน ตามไอเดียอุตริที่ผมอยากเห็น
ว่าแหม ช่วงน้ำท่วมนี่ความคิดสร้างสรรค์ของพี่น้องชาวเรา มันเยอะแยะกันจริงๆ นะครับ
ถ้ามีใครรวมเป็นเล่ม ดีไซน์สวยๆ รับรองขายได้แน่นอน (อันนี้คิดไว้ว่าเดี๋ยวก็น่าจะมี)
อีกอย่างคืออยากเห็นเฟซบุ๊กสักเพจ ที่แต่ละบ้าน เอาไอเดียกันน้ำเข้าบ้านมาแบ่งๆ แชร์ๆ กัน
เพื่อเอาความสร้างสรรค์เป็นบ่อเกิดแห่งสติ และลดความโกลาหลที่เกิดขึ้นกับเพื่อนของผมหลายคนแล้วตอนนี้

และในที่สุด เพจ กระสอบทรายไทยแลนด์ ก็บังเกิดขึ้นมาบนเฟซบุ๊ก เชิญไปกดลูบกดไล้กันได้ตามสะดวก

(ตัดเข้ารายการ)

วิธีกันน้ำเข้าบ้าน

จากการประเมินของนักวิชาการบ้างไม่วิชาการบ้างหลายท่าน พบว่าเขตบ้านผมน้ำจะสูงสัก 10-20 ซ.ม. ครับ
อันนี้เขาประเมินกันมาตั้งนานละ ผมเผื่อเออเรอร์ไว้สักหน่อยก็กันไว้ที่ +50 ซ.ม.จากพื้นถนนหน้าบ้าน
ในบ้านชั้นล่างผมก็เก็บข้าวเก็บของยกขึ้นที่สูงหมดเกินเมตรแล้ว แต่ไหนๆ ก็ขอกันน้ำเข้าบ้านไว้อีกชั้น
ด้วยการทำคันกั้นหน้าบ้านแบบลวกๆ และชิวๆ จากเฟอร์นิเจอร์ที่มีอยู่แล้ว ตามนี้ครับ

พอดีว่าบ้านผมเป็นทาวน์โฮม 3 ชั้น ในหมู่บ้านจัดสรร (ที่จริงมันก็คือตึกแถวนั่นแหละ) หน้าตาเป็นแบบนี้

มีความสูงจากผิวถนนประมาณ 20 ซ.ม. นั่นแปลว่าถ้ากั้นน้ำตาม Worst Case ที่ รศ.เสรีว่าไว้ ก็กันไว้ที่ 30 ซ.ม.
(อันนี้เป็นแผน A นะครับ ผมเผื่อแผน B ไว้แล้วที่ 1 เมตร ซึ่งเดี๋ยวจะว่ากันต่อไป)

ตอนต่อเติมขยักประตูบานเลื่อนด้านซ้าย ปรากฏว่าไม้พื้นเหลือ ช่างก็เลยแถมให้ด้วยการเอามาต่อเป็นม้านั่งครับ
แล้วมันก็เป็นม้านั่งที่หนักมากเพราะขามันเป็นเหล็กกล่อง ยกคนเดียวไม่ไหวแน่นอน เลยเอามาเอียงขวางไว้
ส่วนรูที่เหลือก็อุดด้วยกระถางต้นไม้ที่ทำจากปูนเป็นก้อนๆ นี่ก็หนักแบบยกเกือบไม่ไหวเหมือนกัน เรียบดีด้วย
ทั้งหมดนี่เสริมด้วยกระสอบทรายที่ซื้อมาอีกนิดหน่อย เอาไว้ดันเป็นทัพหลัง กันทัพหน้าโดนศัตรูไล่เลื่อนเท่านั้น
เสร็จแล้วก็ยาแนวรอยต่อทุกรอยด้วยซิลิโคนหนึ่งชั้น

เสร็จแล้วก็เอาเสื่อน้ำมัน (ไปซื้อมาเมื่ออาทิตย์ก่อน ที่จริงจะหาซื้อพลาสติกใสอย่างหนาแต่ไม่มีขายแล้ว) มาโปะ
โปะเสร็จแล้วก็ใช้เทปกาวผ้าเหนียวๆ (เขาเรียกแลกซีนใช่ไหม ความรู้ใหม่) มาแปะขอบ แล้วยาแนว(อีกแล้ว)
สุดท้ายก็เอากระสอบทรายว่างงานมาวางนอนยิ้มไว้ข้างหน้า เป็นอันจบพิธี

จริงๆ ถ้าบ้านไหนมีทีท่าว่าน้ำคงท่วม “ไม่มาก” แบบบ้านผมเนี่ย
ก็ให้นึกว่าเราอยู่กับบ่อปลาครับ เพียงแต่ว่าเป็นบ่อปลาแบบกลับด้าน คือในบ้านเราดันเป็นที่แห้ง
และโลกภายนอกน่ะดันมีปลาอยู่ (เผลอๆ บางบ้านก็มีตะเข้) ดังนั้นจึงใช้วิธีคิดเดียวกับการทำบ่อปลา

ส่วนแผน B ที่ค้างไว้ตะกี้คือถ้าระดับน้ำสูงเกินระยะที่เขาคาดไว้
ผมจะปิดตายประตูบ้านและประตูแมวด้วยวิธีเดียวกัน คือเสื่อน้ำมัน+เทปกาวผ้า+ซีลขอบทุกขอบ
ทั้งนี้อยากเห็นผลแบบเดียวกับบ้านนครสวรรค์ในตำนาน (แต่บ้านอื่นไม่เห็นมีใครเอาอยู่กันเลย)

แล้วในบ้านล่ะ

ปัญหาที่ต้องเจอนอกจากศึกภายนอก ก็คือศึกภายใน ในบ้านน้ำไม่น่าสูงเกิน 30 ซ.ม. ..เอาไงดีหว่า
บ้านผมมีท่อน้ำทิ้งหลังบ้าน 1 จุด ในครัว 1 จุด และในห้องน้ำอีก 1 จุด ซึ่งล้วนแล้วแต่ไม่น่าจะเอาอยู่
เห็นหลายๆ ท่านแนะนำกันว่าให้ใช้ก้อนผ้าอะไรเข้าไปอุด แล้วเอากระสอบทรายทับ ก็ทำไปแล้วที่หลังบ้าน
ทีนี้มานึกได้ว่าเราน่าจะเลี้ยงระดับน้ำไว้ให้เท่าๆ กับนอกบ้านนะ ไม่ตองไปอุดมันให้อึดอัด ลองดูดีกว่า!

หลักการคือแบบนี้ครับ

ถ้าคิดจะเอาอะไรไปอุด จะต้องทานแรงดันน้ำได้เท่ากับความพยายามของมันที่จะรักษาระดับให้เท่ากับข้างนอกอยู่ดี
ถ้าอุดไม่ดี มีรูรั่วนิดนึง ทีนี้มันก็จะเครียดและพุ่งปรี๊ดจนเอาไม่อยู่ .. แล้วทำไมไม่ญาติดีกับมันเลยล่ะ?

ตะกี้ก็เลยทำแบบนี้ครับ

ก็จะได้แบบนี้

ที่จริงท่อแป๊บนี่ผิดโจทย์ของใช้ในบ้านไปหน่อยเพราะพอดีผมเคยซื้อไว้นานแล้ว มันเหลือเศษๆ เลยเอามาใช้ได้
แต่ถ้าบ้านใครออกไปหาท่อแป๊บไม่ทัน จะลองเป็นขวดโค้กแบบ 1.25 ลิตรก็ได้นะครับ ไว้ดูระดับน้ำชิวๆ ได้ด้วย
แต่ระวังซีลไม่ดี หรือใครเดินไปแตะล้มแล้วน้ำท่วมเต็มบ้านขึ้นมาละกันครับ

ย้ำอีกทีว่าทั้งหมดนี้คือการทดลอง จะเอาอยู่หรือไม่อยู่ก็ไม่รู้นะครับ ..ที่แน่ๆ ตอนนี้รอน้ำมาอยู่ กูพร้อมแล้ว!
แต่ถ้าเอาไม่อยู่ กูก็พร้อมอพยพเหมือนกัน ไม่ได้อยากอยู่นักหนรอก เมืองหลวงที่หาน้ำจืดกินยากฉิบหายเนี่ย!
แต่บริษัทกูไม่หยุด! และบ้านแม่กูที่เพชรบุรีก็ห่างไกลความเจริญ ไม่มีเน็ตซะงั้น! โวะ! จะตกใจทำไมเยอะ!

ป.ล.
ขอบคุณเว็บแก้มลิงของ @tanin47 มากๆ ครับที่ให้ทุกคนได้ปักหมุดรายงานข้อมูลกันสดๆ
เชียร์อย่างออกหน้าออกตาว่าสิ่งที่น้องทำนี่แหละคือนวัตกรรม! เจ๋งมาก! เครื่องหมายตกใจอีกแล้ว!

ข้อเสนอ: วิธีใช้ทวิตเตอร์แบบปกติในสถานการณ์ไม่ปกติ

บอกไว้ก่อนว่าข้อเสนอนี้ง่ายฉิบหาย ง่ายจนไม่น่าเชื่อว่ามึงจะเสนอทำไม
แต่เชื่อเถอะว่ามันทำไม่ได้จริง 100% ครับ เพราะพฤติกรรมของผู้ใช้ทวิตเตอร์ ที่คิดว่า “ก็กูถนัดแบบนี้”

.

ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ ที่ไหน เวลาเกิดวิกฤตใดๆ ขึ้นมา สิ่งหนึ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ “ข้อมูลข่าวสาร”
แต่ปัญหาก็คือข่าวลือมันเยอะเหลือเกิน วิกฤตที่ผ่านมาอย่างจลาจลปี 53 ก็เป็นตัวอย่างมาแล้ว
ว่าพอเราเข้าไม่ถึงแหล่งข้อมูลข่าวสารเมื่อไหร่ การบอกต่อกันมาโดยใส่เครื่องปรุงคนละนิดละหน่อย
กว่าข่าวจะมาถึงผู้รับ ก็โดนดัดแปลงแต่งเติมจนผิดเพี้ยน จึงเป็นชนวนดราม่าอย่างดีต่อไป

โยนเข้าสู่เรื่องทวิตเตอร์

จุดเด่นของทวิตเตอร์ คือมันเป็นช่องทางกระจายข่าวที่เร็วมากๆ
และมีจุดแข็งที่พวก FWD Mail ต่างๆ หรือแม้แต่ BBM, WhatsApp ไม่มี
คือ มันสามารถสืบย้อนไปถึงต้นตอข้อความแรกสุดได้เสมอ

twitter-rt

ดูจากแผนภาพด้านบนนี้ เห็นเลยว่าเพียงแค่มีต้นตอแหล่งข่าวที่ทวีตอะไรขึ้นมา แล้วมีคน RT
ทุกๆ ข่าวก็จะมีการส่งต่อเพียงระดับชั้นเดียวเท่านั้น ไม่มีการ FWD จนสืบหาต้นตอไม่ได้เหมือนเจ้าอื่นๆ
ในกรณีน้ำท่วม ถ้าเจ้าของทวีตแรกเป็น ศปภ เองก็จะน่าเชื่อถือที่สุด (อันนี้ผมประชดครับ)

ทีนี้ปัญหาก็คือ ที่ผ่านมาเราไม่ค่อยเรียนรู้การใช้งานทวิตเตอร์ที่ถูกต้อง เพราะเห็นว่าไม่จำเป็น
คุณครับ ในยามปกติคุณจะใช้อะไรก็ใช้ไปเถอะ จะตอบทวีตด้วยการ RT แล้วเติมข้อความให้รกๆ ก็ทำไป
แต่ในสถานการณ์ไม่ปกติ และการข่าวมีความสำคัญนาทีต่อนาที และส่งผลต่อการตัดสินใจของคนขนาดนี้
ผมขอความร่วมมือช่วยกันเผยแพร่ “วิธีใช้ทวิตเตอร์แบบปกติ” ให้ช่วยกันหน่อยเถอะครับ
(หลายคนเห็นหัวข้อบล็อกก็อาจจะสงสัยว่าทำไมต้องมีคำว่า “แบบปกติ” ด้วย เดี๋ยวจะอธิบายให้อ่านนะ)

01 ใช้ #Hashtag แบบปกติ

ใครที่รู้แล้วอ่านข้ามไปเลยครับ ส่วนใครรู้แล้วแต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ ลองแวะอ่านดูหน่อย
คือทวิตเตอร์ (และ Google+) เนี่ย พอเราใส่ข้อความภาษาอังกฤษใดๆ ที่นำด้วย # มันจะคลิกได้
เท่านั้นยังไม่พอ ระบบมันจะกรองไอ้ที่คลิกๆ ไปมาแสดงเฉพาะได้ มีประโยชน์มากในสถานการณ์แบบนี้
ทีนี้ในสถานการณ์แบบนี้เราตกลงกันหลวมๆ ว่า “เรามาใช้ #thaiflood กันเถอะ”
โอเคครับ แท็กนี้มันเกี่ยวข้องโดยตรงกับเว็บ thaiflood ที่กดไปแต่ละข่าวก็ยิงเข้าเว็บ kapook กันทั้งนั้น
ทั้งที่จริงแยกระบบให้ขาดจากกันมันไม่ยากอะไร.. แต่เอาไงดีล่ะ สถานการณ์แบบนี้ จะยอมไหม?
ผมยอมครับ สิ่งที่ thaiflood ทำนั้นมีประโยชน์มาก ถือเป็นเว็บจิตอาสาที่เห็นผลชัดเจนที่สุดแห่งหนึ่งเลยล่ะ
แต่ติดแค่นิดเดียวตรงที่พอโยนเข้า kapook แล้วมันดูไม่สง่างามเท่านั้นเอง อันนี้ก็วิจารณ์กันตรงๆ ชัดเจน
(เพิ่งแสดงความเห็นวิจารณ์กับ @suppakij และ @yokekung ไปเมื่อกี้นี้เอง ใครจะแตกหน่อก็ได้นะครับ)

ทีนี้เรายังเห็นการใช้แท็กที่กระจัดกระจายประมาณว่าเราจะสร้างแท็กใหม่ที่มันอินดี้กว่า
เช่น #rangsitflood หรือ #pathumflood หรือ #floodthailand อะไรแบบนี้ขึ้นมา
อยากบอกว่าถ้าใช้คู่กันกับแท็กหลักผมว่าโอเคนะ แต่ถ้าต้องการฉีกออกไปเพราะอินดี้อันนี้ไม่เห็นด้วย
เพราะผู้สนใจและบุคคลที่เกี่ยวข้องต่างก็ใช้ #thaiflood กันจนเรียกว่าเป็นทางการไปแล้ว ตามๆ เขาเหอะ
(ธรรมชาติของมนุษย์โลกออนไลน์คือไม่ชอบให้ใครมาชี้นิ้วสั่ง หรือตั้งเป็นกฎครับ แต่นั่นมันยามปกติ)

02 ใช้ Reply แบบปกติ

อันนี้สำคัญมาก! โดยเฉพาะพวกดาราทีวีที่นอกจากตัวเองจะใช้ผิดแล้วยังชักพาให้แฟนๆ ใช้ผิดไปด้วย
(ผมไม่ดูทีวีรายการบันเทิง ดังนั้นดาราทีวีก็คือมนุษย์ธรรมดา ไม่ได้เป็นอำมาตย์เหนือใคร ..ยกเว้นน้องเต้ย)
เวลาคุยกัน การกดปุ่ม Reply แปลว่าตอบ ..ครับ ง่ายๆ แค่นี้เอง
ทวิตเตอร์มันใช้ง่ายเพราะเขาออกแบบมาแบบนี้ อย่าไปกระแดะอยากให้ข้อความเดิมแสดงในทวีตเราด้วย
แล้วกลายเป็นการ “RT ตอบ” (ใครกันนะแปล RT ว่า Reply To .. โธ่ อีกรวยไต)

แล้วมันเกี่ยวอะไรกะเวลาวิกฤต?

  • การตอบทวิตเตอร์แบบธรรมดา ถ้าใครไม่ได้ follow ทั้งคู่ มันจะไม่ไปแสดงเกะกะใน Timeline
    (สารภาพว่าผมเพิ่งรู้ข้อนี้แหละ ถึงว่าสิพอกดไปดูใน Profile แต่ละคนทำไมมันมีไอ้ที่เราไม่เห็นเยอะจัง)
    การ “RT ตอบ” นั้น ทำให้เกิดขยะที่ผู้อ่านไม่ได้ต้องการจะรู้มากมายงอกขึ้นมา
    เวลากวาดสายตาอ่านจะเอาสาระ ความเข้มข้นของข้อมูลก็จะลดลง มีแต่ผักบุ้งครับ
  • ไม่ว่าจะใช้โปรแกรมอะไรเล่นทวิตเตอร์ เราสามารถกดที่ข้อความเพื่ออ่านบทสนทนาย้อนหลังได้ครับ
    ซึ่งดีกว่าอ่านไม่รู้เรื่อง >> RT a:เป็นไง // RT b: a: เป็นไง/ยังไม่ท่วม แกล่ะ // RT a: แต่ชั้น.. (ที่ไม่พอ)
    ที่สำคัญและผมเน้นมากๆ คือเรื่องการ Track ดูบทสนทนาย้อนหลัง..
  • การ Track บทสนทนาย้อนหลังมีประโยชน์มาก!
    เช่นถ้าเป็นข้อความเชิงแจ้งเหตุหรือขอร้องใดๆ เราสามารถสืบย้อนดูได้ “ตามเวลาจริง”
    โดยต้นฉบับของข้อความไม่ถูกตัดขั้วบิดเบือน ลองนึกภาพน้ำกำลังมา.. เวลาจริงนี้จะสำคัญมากครับ
    หรือในกรณีที่มีการโต้เถียงวิพากษ์วิจารณ์อะไร เราสามารถอ่านย้อนเป็นลำดับขั้นได้ เวิร์กเช่นกัน

03 ใช้ RT แบบปกติ

เหตุผลหนึ่งที่คุณ @Physics_Lek บอกไว้ ทำให้ผมต้องมาเขียนบล็อกนี้ให้จบหลังจากดองมาเป็นอาทิตย์
(ตอนนั้นที่เขียน น้ำเพิ่งจะโจมตีอยุธยาเอง แล้วข่าวลือมันเยอะเหลือเกิน แต่ป่วยซะก่อนเลยเพิ่งหายมาเขียนต่อ)
นั่นเพราะข่าวลือมันเยอะเหลือเกิน แล้วใครเป็นต้นตอก็ยากเสียด้วย เพราะเราทำลายหลักฐานกันหมดแล้ว
ด้วยการ “RT แบบไม่ปกติ” นี่แหละครับ แต่จะเป็นไปด้วยความหวังดีหรือประสงค์ร้ายก็ไม่รู้สินะ..

พูดปากเปียกปากแฉะซ้ำซากและกระแนะกระแหนเซเล็บ (=ความหมายในเชิงประชดประชัน) ไม่รู้กี่รอบแล้ว
แต่เราก็ยังเห็นหลักสูตรนักการตลาดชอบเอาไปเปิดอบรมสอนสั่งกันว่า “การทวีตที่ดี ต้องเว้นที่เผื่อให้คน RT ต่อ”
เฮ้ย จะเว้นทำไมครับ ในเมื่อทุกโปรแกรมที่ใช้เล่นทวิตเตอร์นั้น พอกด RT ปั๊บ มันก็บอกต่อข้อความต้นฉบับได้เลย
ลองเลื่อนหน้าจอขึ้นไปดูข้างบนครับ จะเห็นแผนภาพอุดมคติที่ทวิตเตอร์ควรเป็น
คือข้อความลำดับชั้นที่ 1 โดยผู้ส่งสาร ส่งถึงผู้รับในวงกว้างได้เลยโดยไม่ถูกดัดแปลงข้อความและ “เวลา”

แต่การไปกด RT ตามด้วยการกด Edit  ข้อความ ตามด้วย.. (เหนื่อยนะ) เนี่ย มันคือการ “ตัดขั้ว” ข้อมูลนะครับ
ข้อมูลด้านเวลาที่ฝังไปกับข้อความจะหายฉัวะไปทันที ดังนั้นเราไม่สามารถยืนยันได้เลยว่าต้นฉบับมันมาตอนไหน
ที่สำคัญคือไม่มีทางรู้ได้เลยว่าต้นตอเขาทวีตจริงหรือมีการแอบอ้างให้เกิดการเสียหาย
(ไม่ตลกนะครับ เคยมีคนดังที่เถียงกับคนไม่ดัง แล้วใช้การ RT ปลอมๆ ทำร้ายรคู่แข่งมาแล้วจริงๆ ในไทยนี่แหละ)

สำหรับกรณีนี้เราจะพบเวลามีข้อมูลสำคัญมากๆ แล้วเกิดการบอกต่อเป็นร้อยๆ พันๆ ครั้ง
เช่นการประกาศอย่างเป็นทางการ หรือข้อมูลฉุกเฉิน ซีเรียส เข้มงวด หรือมาคุ หรือแม้แต่ฮาโคตรๆ
มันจะมีบางคนที่เก๋าๆ หน่อยที่ชอบ “ตัดขั้วทวีต” โดยกด Edit (และหรือตัดแต่งข้อความให้มันไม่ล้น 140 ตัวอักษร)
ทำให้ส่งข้อความปั๊บ จะโชว์หน้าอวตารตัวเองติดไปด้วยเสมอ ทำให้มีคนที่เห็นกด follow เพิ่มขึ้นพรวดพราด
และโกยแต้มตามเว็บวัดค่าอิทธิพลออนไลน์ต่างๆ (เฮ้ย! ดูเหมือนเป็นเรื่องตลก แต่มีคนเป็นแบบนี้จริงๆ นะครับ)
แต่นั่นไม่ค่อยเป็นประเด็นที่จะพูดถึงในยามวิกฤตเท่าไหร่ เพราะยามนี้เราจะเห็นหลายๆ สำนัก
ต่างรณรงค์ให้ใส่ “เวลา” ลงไปด้วยเพื่อความไม่สับสน ที่จริง “เวลา” มันฝังอยู่บนข้อความแล้วครับ
ขอแค่คนที่เอาไปบอกต่อนั้น ใช้วิธี RT แบบปกติ ไม่ต้องพิสดารตัดขั้วให้มันเสียความบริสุทธิ์ไป ก็เท่านั้นเอง
และคนที่เขาจะเอาไปเขียนโปรแกรมแจ้งเตือนอะไรต่อ ก็ใช้ข้อมูลตรงนี้แหละได้เลย ไม่ต้องไปกรองเพิ่ม
ที่สำคัญคือ ในยามวิกฤตและต้องการขอความช่วยเหลีอเนี่ย พื้นที่ 140 ตัวอักษรมันมีค่ามากๆ ครับ 

แล้วคนที่อยากให้มันไปโผล่ใน Facebook ล่ะ?
เห็นหลายคนติดตั้งตัวเชื่อมอะไรๆ ให้ไปโผล่ในเฟซบุ๊ก แต่ถ้า RT ปกติจะไม่โผล่
อันนี้ก็ต้องอนุโลมแหละครับ แต่ทางที่ดี อยากให้เขียนแก้ไขเป็นสำนวนตัวเองไปเลย
(แล้วใส่ที่มาเป็นเครดิตผู้ทวีตต้นฉบับก็เป็นที่เข้าใจได้ อย่างน้อยก็ให้เกียรติกันนี่เนอะ)
ดีกว่าไปตัดทอนข้อความของต้นฉบับซึ่งเจอมาหลายทีละว่าความหมายมันเพี้ยนไปเลยครับ

แนะนำทวิตเตอร์ที่ RT แบบปกติได้เป็นปกติอย่างมืออาชีพครับ: @paipibat, @SpringNews_TV

.

ในฐานะที่ตัวเองก็เป็นคนหนึ่งที่เสพติดและคลุกคลีกับทวิตเตอร์มากๆ คนนึง เลยอยากให้มันดีขึ้นๆ
ก็อยากให้เข้าใจว่าทำไมหลายคนถึงต้องจ้ำจี้จำไชว่าเฮ้ย มึงอย่า RT ตอบสิ มันรำคาญตา ฯลฯ
ซึ่งที่จริง แค่เราใช้มันให้ “เป็นปกติ” ไม่ต้องไปคิดวิธีพิสดารสวมลงไป เท่านี้ก็เกิดประโยชน์สูงสุดแล้วครับ

ป.ล.
ปกติผมใช้คำว่า วิกฤติ มากกว่า วิกฤต (เขียนได้สองแบบ) คราวนี้ลองเขียนอีกแบบดู
เออ ดีเหมือนกัน ประหยัดตัวอักษรไปหนึ่ง สมเป็นเรื่องเกี่ยวกะทวิตเตอร์เสียจริง

ป.อ.
ผมเขียนด้วยสำนวนที่ไม่น่าอ่านเท่าไหร่ อัดความเห็นของตัวเองด้วยอคติเต็มที่ แถมพาดพิงคนนั้นคนนี้
แต่ทั้งหมดนี้เพราะหวังจะให้ทวิตเตอร์เป็นเครื่องมือที่สร้างประโยชน์สูงสุดในยามคับขันครับ
ยังไงก็ฝากพิจารณาก่อนบอกต่อนะครับ เดี๋ยวดราม่าอีก แค่นี้ไทม์ไลน์ก็รกพออยู่แล้ว  :30:
หรือถ้าอยากเสนอไอเดียอะไรก็เชิญที่ด้านล่างได้เลย ถือว่านี่เป็นหนึ่งในหลายเรื่องที่ต้องช่วยกันครับ

วิถีข่าวสั้น

สัญญาว่าจะเขียนบล็อกสั้นๆ .. ออกจะน่าอายด้วยที่ไปเอาไมโครบล็อกที่มันสั้นอยู่แล้วมาขยายตีกินแบบนี้

news-on-twitter

วันก่อนทวีตไว้แบบข้างบน แล้วรู้สึกว่าเออ มันอธิบายปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในโลกออนไลน์ได้อยู่นะ

คือตั้งแต่ข่าวทวิตเตอร์ของนายกโดนแฮ็ก ไม่สิ คนอื่นปลอมเข้าไปเกรียนจนเป็นข่าวเอิกเกริกละ
พอดีตอนนั้นผมอยู่ด้วยและเห็นข้อความตั้งแต่ทวีตแรก ยังทักอยู่เลยว่าเฮ้ย ทีมงานแกจะหักมุมอะไรไหม
ที่ไหนได้ ก็เป็นข่าวแบบที่เราทุกคนคงรู้กันหมดแล้วนี่แหละครับ
ทีนี้ไอ้เฮ้ยแรกนั่นน่ะคือระยะที่ 1: ตกกะใจกับข่าวครับ ไทม์ไลน์ช่วงนี้จะไหลบ่ามาก ด้วยเรื่องเดียวกันทั้งนั้น
หลังจากนั้นแค่ไม่นาน ก็เริ่มมีนักวิเคราะห์วิจารณ์ฟันธง ดาหน้ากันออกมาชม-เชียร์กันไปต่างๆ นานา
สำหรับเหตุการณ์นี้ก็น่าสนใจตรงที่คนที่ชังหรือเชียร์นายก ไม่จำเป็นต้องรุมด่าหรือชมแฮ็กเกอร์เหมือนกันหมดนิ
ซึ่งอันนี้คือระยะที่ 2: วิเคราะห์ครับ (บางคนเพิ่งรู้ข่าว ก็ยังมีโผล่มาตกกะใจอยู่บ้าง เจ๋งดี)
แล้วไม่นานหลังจากนั้น ..ไม่นานเลยนะ ข่าวทวิตเตอร์นายกโดนแฮ็กก็เข้าสู่ระยะที่ 3: ระยะตลก อย่างรวดเร็ว
ทีนี้ล่ะมึงเอ๊ย สารพัดมุกที่ไม่รู้จะแข่งกันฮาไปไหนก็ทยอยหลั่งไหลเข้ามาอย่างฟ้าฝนกระหน่ำ
มีตั้งแต่ปล่อยมุกเปิด มุกชง มุกแก้ มุกตัด มุกคำผวน ยันมุกขยี้ (ขออภัยที่ทำลิงก์วนไปวนมาแค่นี้ จริงๆ มีอีกเยอะมาก)

ไหนจะข่าวเปิดตัวไอโฟนโฟร์เอสสร้างสรรค์อีกละ.. ไม่พูดไม่ได้ เอาสั้นๆ นะ
พอดีคืนนั้นผมขี้เกียจรอฟังเขาเปิดตัว เลยเข้านอนก่อนแล้วค่อยตื่นมาอ่านตอนเช้า
ซึ่งคนที่ฟังทั้งสาวก แอนตี้สาวก และแอนตี้แอนตี้สาวก ก็ได้ชมและด่ากันไปเรียบร้อยตั้งแต่กลางดึกคืนนั้นกันหมดแล้ว
แต่ผมเพิ่งตื่นมาอ่านไง สาบานได้ว่าสนใจข่าวน้ำท่วมมากกว่า (ไม่ได้ซึนหรือกระแดะ แต่เพราะมันใกล้ตัวครอบครัวผม)
พอเปิดทวิตเตอร์ดูปั๊บก็เพิ่งเข้าสู่ระยะเฮ้ย ว่าอ้าว ตกลงปากกาเซียนนักเดาแม่งหักหมดโลกเลยเรอะ
พออ่านไอ้ที่วิเคราะห์หรือดราม่ากันจบปั๊บ ก็เริ่มเล่นมุกเลย ..ก็ตามสูตรเลยครับ เรามาระยะนี้ช้าไป แม่งจะไม่ซ้ำได้ยังไงวะ

โฟร์เอสสร้างสรรค์
ภาพนี้ก็เลยกลายเป็นอีกหนึ่งตำนานไปละ เพราะมันถูกส่งต่อมหาศาลกว่าความพยายามของนักการตลาดใดๆ ซะอีก
(ใครเป็นต้นตอของภาพนี้ทราบไหมครับ เขาเจ๋งมากเลยนะที่คิดแล้วทำทันทีได้เนี่ย อยากสืบให้เจอและให้เครดิตครับ)
// 16:05 น. แก้ไขเพิ่ม เจอเจ้าของภาพตัวจริงแล้วครับ ฝีมือคุณ Kenshin BHX จ้ะ (เจ้าตัวมาบอกเอง)

ฉะนั้นบทเรียนที่ได้มาจากการวิจัยครั้งนี้คือ จะเล่นมุกก็หัดดูตาม้าตาเรือหน่อย หรือไม่ก็ต้องเร็วส์หน่อย
..เว้นแต่อีพวกที่ลอกมุกขี้ปากชาวบ้านมาทวีตเป็นของตัวเองแล้วไม่ให้เครดิตต้นตอนี่ก็ขอยกเว้นในกรณีนี้
(ในบอร์ดฟอนต์จะมีศัพท์สแลงคำนึงคือ “ละโว้” ที่แปลว่า เฮ้ย เขาเล่นหรือเขาเจอไอ้นี่กันตั้งนานแล้ว เพิ่งเห็นเรอะ)

และล่าสุด ..ข่าวเช้านี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเช้าตรู่จริงๆ คือการจากไปของศาสดาจ็อบส์ แห่งอาณาจักรผลไม้ศักดิ์สิทธิ์
อันนี้มีการตายของบุคคลที่ทรงอิทธิพลที่สุดคนหนึ่งของโลกเกิดขึ้น ไม่ใช่ข่าวการเมือง ไม่ใช่ข่าวขายของ (ที่แม่งกาก)
ดังนั้นเราจึงเห็นระยะแรกและสองนานหน่อย นานจนสามารถแยกได้ว่านี่ไม่ใช่ “แค่” ปรากฏการณ์ของโลกออนไลน์
แต่มันคือข่าวระดับโลก (ก็แหงสิครับ) ถ้าให้เปรียบเทียบระดับความใหญ่ก็คงพอๆ กะไมเคิลแจ็กสันได้ไหมอ้ะ?

แต่ก็นะ พอมีระยะแรกกันท่วมไทม์ไลน์ปั๊บ เราก็ได้เห็นดราม่าตามมาในเวลาไม่นาน
ตั้งแต่มีคนเอาเรื่องน้ำท่วมและเหตุการณ์ 6 ตุลาที่เราควรเศร้ามากกว่าฝรั่งตายเหรอ? มาเปรียบเทียบ
ยันคน ที่ไปด่าคนกลุ่มแรกอีกที แล้วก็คนกลุ่มแรกบวกด้วยกลุ่มใหม่ ที่ไปด่ากลุ่มที่สองอีกที เอ้า ดราม่ากันให้เพลิน
อ้อ ข่าวนี้ยังไม่ค่อยเห็นใครตลกนะครับ คนที่จะตลกกับข่าวคนตายได้นี่.. มึงต้องล้ำและหากาลเทศะจริงๆ

ฉิบหายละ เขียนยาวอีกจนได้.. งั้นตัดสรุปจบเลยนะ

news-life

คือผมสนใจปรากฏการณ์ออนไลน์ที่เรียกกันว่า “meme” คืออะไรก็ได้ที่ดังเปรี้ยงขึ้นมาในเน็ตซะเฉยๆ น่ะครับ
เพราะมันมีอิทธิพลต่อโลกที่ผมอยู่* แถมยังให้สาระต่อสังคมมากบ้างน้อยบ้าง หรือไม่ให้เลย (ก็แล้วไง?)
ยิ่งเดี๋ยวนี้เส้นแบ่งคำว่า “โลกออนไลน์”  กับ “โลกจริง” มันบางลงทุกวัน คนที่พูดแยกสองสิ่งนี้ออกจากกันก็เริ่มเชยละ
(แหงสิ โลกออนไลน์มันไม่จริงตรงไหนวะ เหมือนกะที่มึงดูทีวี คุยมือถือ ฟังวิทยุนั่นแหละ มันก็เป็นสื่อเหมือนกันนะ)
เราจึงเริ่มเห็นว่าข่าวในทีวีบ้านเราหลังๆ นี้ เริ่มพูดเรื่องเดียวกันกับที่เราคุยกันใน “โลกออนไลน์” บ่อยขึ้นเรื่อยๆ

แม้จะพาดหัว Breaking News ช้ากว่าระยะตลกของอีพวกในเน็ตก็ยังดีวะ..

.

ป.ล. (ขยายดอกจัน*ข้างบน)
คุยกะพี่เม่นวันก่อน วันเดียวกะที่นายกโดนแฮ็กนั่นแหละ ได้ย้ำแนวคิดเรื่องโลกออนไลน์อีกครั้ง
ว่ามันเป็นสังคมแบบใหม่ที่เลือกมาให้แล้วว่าเราจะมีโลกแบบไหน จะปัจเจกแค่ไหนก็เชิญเลยครับ เป็น “ชีวิตในแบบคุณ”
ใครสนใจแค่เรื่องอะไร แม่งก็จะกรองมาให้เราเห็นแค่นั้น โดยปัดเรื่องที่มันควรจะต้องมีสักหน่อยเพื่อการถ่วงดุลออกไปฉิบ
(เช่นผมก็จะชอบแต่อีพวกตลกๆ ทวิตเตอร์ก็ตามแค่พวกตลกปัญญาอ่อนทั้งนั้น ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ)
ไอ้สิ่งแสนสะดวกนี่แหละ ที่ต้องคอยเฝ้าจับตาดูดีๆ นะครับ ว่ามันจะพาต่อมความคิดของมนุษยชาติไปทางไหน
เอาแค่ปรากฏการณ์ที่เห็นในระยะสองสามปีให้หลังมานี้ เราได้เห็นว่าต่อมดราม่าของพวกเราตื้นลงเรื่อยๆ
อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้ที่คิดๆ กันไว้มันจะจริงไหม

หากคุณเบื่อบทความรีวิวมือถือ.. นี่คือรีวิว HTC EVO 3D

ย่อหน้าบนๆ นี่อ่านข้ามไปก็ได้ครับ ถ้าคุณเผลอหลุดเข้ามาทางกูเกิลเพื่อจะดูแค่มือถือมันเป็นยังไงน่ะนะ
แต่ถ้าอยากให้ได้อรรถรสเพิ่มเติม .. ก็อ่าน.. ไม่สิ ก็อย่าอ่านเลย ผมอ่านแล้วสงสาร HTC เขา :30:

ต้องเล่าดักไว้ก่อนว่าผมเขียนรีวิวนี้ด้วยความเกรงใจทาง HTC อย่างแรง
เพราะก่อนหน้านี้เขาเชิญไปงานเปิดตัวที่ชื่อว่า HTC Blogger Day ครั้งที่ 2
แล้วก็ให้มือถือเครื่องนึงมารีวิว ผมก็เอามาดองไว้ ว่าจะรี จะรี แล้วก็ไม่ได้รี เพราะใช้แล้วไม่ชอบ :30:
ต่อมาเขาก็ส่งมาอีกเครื่อง ประมาณว่าถ้ามึงไม่่เขียนอะไรให้กู กูก็จะส่งมาเรื่อยๆ แบบนี้ละนะ
เครื่องที่สองคือ HTC ChaCha ครับ อันนี้ทวีตชมไปเยอะแยะเชียว แต่ไม่ได้ว่างมาเขียนรีวิวให้เขาอีกละ

แล้วเขาก็ดันชวนมางาน HTC Blogger Day ครั้งที่ 3 อีก! เอาเข้าไป! คือนี่กูอายแล้วนะเนี่ย!
คือต้องบอกไว้ก่อนว่าผมไม่ได้อยู่ในวงการรีวิว ทีแรกคิดว่าคนรีวิวเขาได้ตังค์มาเขียน (เอ๊ะหรือได้จริงๆ หว่า)
สำหรับ HTC แล้วเขาไม่ได้จ้างเป็นเงินครับ แต่เอาของกินในงานเลี้ยง มาล่อให้นักเขียนออนไลน์มารุมๆ ดู
เสร็จแล้วก็ให้มือถือมายืมเล่นเครื่องนึง เป็นเวลาครึ่งเดือนแล้วค่อยคืน ไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น
แต่พอถึงเวลาเขาจะมาขอ URL ลิงก์ที่เราเขียนถึงสินค้าเขาว่าเป็นตายร้ายดียังไง อ้าวเฮ้ย!

ก็ถือว่านี่เป็นการลงทุนที่คุ้มค่ามาก เมื่อเทียบกะเอาไปลงหนังสือพิมพ์ ที่แพงกว่า แต่เห็นแว้บเดียวแล้วก็ทิ้ง
แต่นี่พอให้คนเขียนรีวิว (ซึ่งมันก็คือการโฆษณา) ข้อความเหล่านี้ก็จะคงอยู่ในเน็ตไปอีกนานแสนนานเอย

แหม พอเขียนแบบข้างบนไปแล้ว ก็เสียวว่า HTC คงจะไม่ส่งอะไรมาให้ผมเล่นอีกเลยก็เป็นได้ :30:

เอ้า เข้าเรื่อง
ในงาน Blogger Day ที่ว่า เขาเปิดตัวมือถือรุ่นนึงึ่งเป็นหนึ่งในเรือธงของค่ายครับ มันคือ HTC EVO 3D
เป็นมือถือรุ่นเมพ หน้าตาก็อย่างที่เห็น ผมเคยดูในรูปตามเว็บแล้วไม่สวย แต่ของจริงดันสวยแฮะ
พอเขาให้มาลองเล่นเป็นเวลาครึ่งเดือนปั๊บ ผมก็จัดการแงะซิมจากมือถือเครื่องปัจจุบันออกมาเสียบแทนทันที

ผมใช้ HTC Legend มาได้แค่ปีกว่าๆ เองครับ แต่วงการมือถือก็สะกดจิตให้รู้สึกว่ามันเก่าตกรุ่นเสียเหลือเกิน
คือมันก็ยังใช้ได้ตามปกตินะ แม้สภาพเครื่องจะแย่สักหน่อยเพราะทำตกมาแล้วหลายรอบ แต่ข้างในก็ยังดีอยู่
ดังนั้นการกล่าวถึง HTC EVO 3D เครื่องนี้จึงเลี่ยงไม่ได้ ที่จะเจือไปด้วยอคติ-เปรียบเทียบกะอีแก่ของผม

สเป็กและคุณสมบัติโดยรวมของ EVO 3D

ระหว่างที่เขียนบทความนี้ ผมได้จ้างผู้รู้และกูรูกว่าสามร้อยท่านให้มาช่วยเขียนไว้แล้ว กรุณาอ่านเอาเองที่นี่
ที่จริงจะบอกว่าตัวเองไม่เคยสนใจค่าตัวเลข ความเร็ว ขนาดจอหรือชิปเชิปอะไรเลยครับ
นี่ใช้มาหลายวันจนคืนเครื่องเขาไปแล้วยังไม่รู้เลยเนี่ย รู้แต่ว่า

  • จอใหญ่ฉิบหาย
  • วัสดุเจ๋งฉิบหาย
  • เครื่องเร็วฉิบหาย
  • กล้อง 3D เมพฉิบหาย

ทีนี้จะมาว่ากันด้วยรายละเอียดปลีกย่อยนะครับ เริ่มด้วย..

htc evo 3d vs htc legend

จอใหญ่ฉิบหาย

ผมใช้มือถือจอเล็กครับ ก็อีเครื่องที่อายุได้ปีกว่าๆ นั่นแหละ
พอเอามาเปรียบเทียบขนาดกับอีเครื่องยักษ์ด้านซ้ายนี่ เลยกลายเป็นมือถือพ่อลูกกันเลย


เนี่ย พอเอามาถือ จะพบว่าแถบแจ้งเตือนมันอยู่ไกลเกินอุ้งมือไปเยอะ

null
แล้วแอนดรอยด์นี่ยังไงก็ต้องใช้แถบที่ว่าซะด้วย
นี่ขนาดมือผมว่าใหญ่แล้วนะ แต่การจะเอานิ้วโป้งเลื่อนลากลงมาบ่อยๆ นี่เล่นเอาเส้นยึดเหมือนกัน
ดังนั้นทางแก้ก็คือ รีบตบตีพ่อแม่บ่อยๆ ตายไปเป็นเปรตจะได้ใช้มือถือยักษ์ๆ นี่ถนัด
หรือไม่ก็ใช้มันซะสองมือ (มือถือที่ออกแบบมาให้ใช้สองมือนี่ก็ประหลาดๆ อยู่นะ –ก็บีบีไง)

null
แต่ความดีของมันก็คือ เวลาอ่านอะไรแล้วใหญ่เบ้ง ชัดแจ่มเต็มตาเลยครับ
ไม่รู้คนอื่นเขาใช้มือถือเพื่ออะไร แต่ผมนี่ชอบดูดฟีดข่าวไว้อ่านตอนเช้า (ตอนขี้นั่นเอง)
ดังนั้นเจ้าหน้าที่ HTC ที่รับเครื่องนี้กลับไปก็ให้ระวังไว้นะครับ เพราะมือถือเครื่องนี้ผ่านการขี้มาแล้ว

null

วัสดุเจ๋งฉิบหาย

ไอ้ลายเลื่อมๆ ขยักๆ ขรุขระๆ ด้านหลังนี่เหมือนเป็นดอกยางล้อรถครับ
จับแล้วไม่ลื่นเด็ดขาด เสียวแค่ว่าเวลาเราหยิบขนมกินแล้วลืมดูดนิ้วไปจับมันก็จะมีคราบติดตามร่องจนได้
เวลาจับใส่กระเป๋ากางเกง มันจะครูดกับขอบกระเป๋าดังกรื๊ด~ ให้ตกใจเล่น
แต่ยอมรับว่าวัสดุมันเนี้ยบดีครับ ไม่กระจอกเหมือนของ Samsung ในระดับราคาเดียวกัน
(ผมจำขี้ปากเขามาครับ ยังไม่รู้เลยว่าแซมซังมันราคากี่บาท และเอ้อ.. อีเครื่องที่เล่นอยู่นี่มันกี่บาท)
ความที่วัสดุมันไม่เหมือนพลาสติกกระจอกๆ ก็ทำให้รู้สึกว่า เออ ดูแพงหน่อย เอาไว้ถือหันอวดชาวบ้านได้

null

ทีนี้ปัญหา (ที่ไม่ใช่ปัญหา) ก็คือมันใส่ซิมยากเกินไปเยอะเลยครับ เพราะมันติดฝาหน้าหลังได้เนี้ยบมาก
ทำให้แงะยาก พอแงะฝาหลุดปั๊บก็เสียบซิมยาก แต่ก็นะ เราคงไม่ได้บ้ามาเสียบซิมบ่อยๆ กันหรอกใช่ไหม
หมายเหตุ: สังเกตซิมในภาพผมเป็น Orange รุ่นหนึ่งครับ ทุกวันนี้ใช้โปรญาติพนักงานอยู่ เลยไม่ย้ายค่ายซะที
ว่าแต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นโฆษณาออเร้นจ์เลย เดี๋ยวจะย้ายค่ายไปดีพร้อมพ์แล้วนะ เอ๊ะหรือ GSM 2 วัตต์ดี?

เร็วฉิบหาย

ก็อย่างที่บอกไว้ข้างบนว่าผมไม่ได้ไปสนใจตัวเลข (จริงๆ มนุษย์นักรีวิวที่ดีมันควรจะสนใจใช่ไหม แต่กูไม่ใช่)
แต่ให้รู้ว่าไอ้เจ้าอินเทอร์เฟซที่ HTC เขาทำมาครอบแอนดรอยด์ปกติน่ะ มันเอามาปั่นเล่นได้ สนุกมากครับ
ใครมีมือถือของค่ายนี้รุ่นใหม่ๆ ที่เขายัด Sense UI ไว้ ก็ลองเอามาถูปั่นๆ ซ้ายขวาเล่นนะ โคตรเพลินเลย
ได้อารมณ์เหมือนไปซื้อโรตีสายไหมที่หยอดแล้วกดสวิตช์เสี่ยงว่าจะได้กี่อันน่ะ (ผมโดนอาบังหลอกประจำ)
ทีนี้ประเด็นคือผมขี้รำคาญครับ อะไรที่มันแต่งมาสวยๆ เนี้ยบๆ จะไม่ไว้ใจ
ยิ่งวิดเจ็ตพยากรณ์อากาศที่มีก้อนขี้เมฆแดดส่องนี่โคตรงดงามเลยครับ แต่เราจะดูพยากรณ์อากาศกันทำไมวะ
ในเมื่อกรมอุตุของเราช่างคูลขนาดนี้ ..วันไหนทั่นทายว่าแดดออกก็เตรียมพกร่มออกจากบ้านได้เลยครับ
ฉะนั้นผมเองไม่ชอบความ “สวยแต่เยอะ” ของมัน เลยโหลด GO Launcher มาลงทับดังภาพบนสุดนู่นซะ
นอกนั้นพวกเกมสามมิติหรืออะไรนั่น ไม่ได้ลองทดสอบเลยครับ ไปหาอ่านเอาที่อื่นก็ได้เหอะ

null
null

กล้อง 3D เมพฉิบหาย

จุดขายของรุ่นนี้คือมันมีคำว่า 3D พ่วงท้าย ก็ต้องบอกก่อนครับว่าทุกคนที่เห็น “จำเป็นต้องตื่นเต้นให้ได้นะ”
คือมันเมพไงครับ หน้าจอ 3 มิติแบบไม่ต้องใส่แว่น มันใช้หลักการเอากระจกเป็นฟันปลาซ่อนไว้ใต้แผงจอ
แล้วก็เอากระจกเรียบมาทับไว้ พอเปิดโหมด 3D ปั๊บเราก็จะเห็นภาพมีมิติเหมือนไม้บรรทัดตอน ป.3 เลย!
ทุกคนที่ซื้อรุ่นนี้มา ยังไงก็อดที่จะอวดชาวบ้านไม่ได้ครับ เห็นแล้วก็ขยันไปโหลดคลิป 3 มิติจากยูทูบมาลง
อ้อ.. มันมีแอปชื่อ JetVD ครับ เอาไว้โหลดยูทูบได้ ไป search หา 3D Trailer หรืออะไรงี้มีเพียบ
อย่างข้างบนคือ MV วง SNSD แบบ 3D ที่นูนเว้าจนแทบจะล้วงได้ จึงเหมาะกับการอวดเพื่อนให้มันหื่นเล่น

null
ส่วนโหมดถ่ายภาพและวิดีโอนั้นก็เลือกได้ว่าจะเอาโหมด 2D หรือ 3D ครับ โดยภาพจะยาวกว่าปกติหน่อย
คือมันมีสวิตช์ให้เลื่อนสลับโหมดที่เข้าใจง่ายดี แถมมีปุ่มชัตเตอร์อันเท่าเห็บเกาะอยู่ข้างเครื่องอีกอัน
ส่วนข้อสังเกตคือไม่รู้เครื่องอื่นเป็นไหม แต่เครื่องที่ผมลอง ปุ่มชัตเตอร์มันจะดูหลวมๆ ขยับได้นิดหน่อย

null
เวลาถ่ายภาพแล้ว ภาพที่เป็น 3 มิติมันจะเป็นนามสกุลแมวอะไรไม่รู้ที่เอาไปใช้ที่ไหนก็ไม่ได้ ฮ่วย!
ยกเว้นจะดูในเครื่องนี้เท่านั้น หรือไม่ถ้าอยากให้ชาวบ้านดูก็ share ออกเป็นภาพ 2 มิติธรรมดาๆ ซะ
หลักการของอีภาพ 3 มิตินี่คือต้อง 3D ที่เนื้อภาพเองด้วย และตัวเล่นต้องสามารถเล่น 3D ได้ด้วยครับ
ไม่งั้นจะเป็นแบบคลิปข้างล่างนี้..

เนี่ย ยูทูบมันรองรับคลิปที่เป็น 3D นะครับ แต่ว่าต้องเอาไปเล่นใน Player ที่รองรับความสามารถนี้ด้วย
ไม่งั้นมันก็จะกลายเป็นภาพ 2 ภาพบีบๆ ซ้ายขวาแบบนี้แหละจ้ะ
(ขอบคุณ @kejuliso และเขี้ยวเสือสำหรับคลิปข้างบน แต่ถ้าจะดูเขี้ยวเสืออย่างเดียวก็จิ้มที่นี่ครับ)
อ้อ รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้เริ่มมีจอที่เป็น 3 มิติขายกันตามห้างแล้ว ใครอยากลองก็ไปหาซื้อมาละกันครับ

อ้อ.. ไอ้กล้อง 3D และภาพ 3D นี่ ระยะเห่อของมันอยู่ที่ไม่เกิน 10 วันครับ
หลังจากนั้นก็จะบรรลุธรรมว่ากูขอถ่ายแบบธรรมดาๆ แทนละกัน ปวดกบาล :30:
ซึ่งถามว่ากล้องในโหมด 2 มิติธรรมดาทั่วไปเนี่ย มันโอเคไหม ..โอเคนะ

null

ข้อเสีย

จอมันสัมผัสไวมากครับ ไวจนกดพลาดบ่อยๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ นี่เป็นอุปสรรคในการใช้งานจริงๆ นะ
คือบางครั้งตอนเอานิ้วไปแหย่ใกล้ๆ ปุ่มเนี่ย ขนาดยังสัมผัสไม่โดนมันก็ดัน active เสียแล้ว

null
อีกอย่างนึงคือปุ่มที่เรียงกัน 4 ปุ่มด้านล่างเนี่ย นอกจากจะไวแล้ว มันยังชิดมุมเครื่องเกินไปอีกล่ะ
หลายครั้งจะเจอปัญหาแบบที่ว่า จะจับมือถือเป็นแนวนอนเพื่อเตรียมถ่ายภาพ แล้วอุ้งมือไปโดนปุ่ม Home
หรือไม่ก็ตอนถือด้วยมือซ้ายแล้วเอื้อมนิ้วโป้งไปบนๆ ของจอแล้วอุ้งมือมันไปโดน Home อีกละ
อันนี้ดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กๆ สำหรับบางคน ที่สนเรื่องตัวเลขสเป็กมากกว่าการใช้งาน
แต่มันเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับผู้ใช้แบบผมครับ (เอ๊ะนี่หรือมือถือมันไม่เลือกคนอย่างกูก็ไม่รู้สินะ)

ตกลงว่ารุ่นนี้มันน่าซื้อไหมเนี่ย

ถ้าคุณเป็นพวกขี้อวด รุ่นนี้แหละโคตรจะตอบโจทย์เลย ..รีบซื้อเลยครับ
ถ้าคุณไม่เห็นว่าจะต้องใช้กล้อง 3D ไปทำอะไรในชีวิตประจำวันแบบธรรมด๊าธรรมดา ..อย่าซื้อครับ
สรุปว่าถ้าคุณมีตังค์เหลือพอจะหาอะไรหล่อๆ ไว้อวดหญิงละก็ ..ไปซื้อมินิสักคันเถอะครับ

นอนห้าตื่นหกแมนถือกำเนิดแล้ว~

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมนอนดึกและตื่นสายมาโดยตลอด
เป็นนิสัยที่แก้ไม่หาย เข้าใจว่าคนอื่นก็เป็นกัน แต่บางคนที่มีวินัยทางการนอนคงไม่เป็น
พอดีพ่อผมชื่อวินัย (วินัยๆๆๆ) ก็เลยคิดว่าอย่างน้อยคงต้องทำอะไรกับชีวิตตัวเองบ้างแล้วล่ะ
เพราะตัวเองมีนิสัยที่พออยู่ดีๆ เกิดตระหนักขึ้นมาก็จะเลิกแบบหักดิบทันที เป็นแบบนี้มานานละ
ก่อนหน้านี้เคยมี “ปฏิญญากุมภาพันธ์” และเขียนสิ่งที่ต้องการหักดิบ พร้อมรายงานไว้ในบล็อกทุกวัน
(แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีเวลาซ่อมบล็อกตอนเก่าที่เน่าไปเหมียนเดิม ไม่งั้นจะทำลิงก์กลับไปซะหน่อย)

ล่าสุด พอรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกินน้ำอัดลม และเฉาก๊วย​(!) มากไป ก็เลยลุกขึ้นมาเลิกแม่งซะเลย ง่ายๆ งี้แหละ
น้ำอัดลมยังพอว่า คือไม่ได้ติด แต่เวลายกพวกไปกินข้าวเที่ยงเห็นสั่งกันทุกวัน เลยกลัวตัวเองจะติด เลิกซะ
แต่อีเฉาก๊วยนี่สุดยอดครับ หน้าตึกจะมีเจ้านึง เอาเฉาก๊วยชากังราวมาใส่นมคาร์เนชั่น (แบบไม่ข้นนะ)
โอ้โห โคตรอภิมหามหึมาอลังการอร่อยถล่มโลกเลยครับ ผมงี้กินวันละแก้วจนหน้าจะเป็นเฉาก๊วยอยู่แล้ว
แถมยังไปซื้อเฉาก๊วยถุงกับนมคาร์เนชั่นในเซเว่นไว้รีฟิลเองยามอยากที่บ้านอีกด้วย

อยู่ดีๆ นึกขึ้นมาได้เมื่อสิ้นเดือนที่แล้ว ก็เลยเลิกกินไปซะดื้อๆ กะว่าจะเลิกเดือนนึง ..ตอนนั้นถือว่าหินมาก
แต่ตอนนี้เฉยละครับ พี่จะมาวางขายยั่วก็ขายไป นี่พอเลิกติดปั๊บ จะขยายขอบเขตเป็นเลิกกินตลอดไปก็ยังได้ละ
(แต่ไม่เอาหรอก มันสุดโต่งเกินไป – ไอ้บ้า เรื่องกินเฉาก๊วยนมเนี่ยนะ)

ทีนี้ประเด็นร้อนส่วนตัวขณะนี้ก็คือ

ผมจะเลิกนอนดึกครับ

จริงๆ ใครๆ ก็รู้ว่านอนดึกไม่ดี มันส่งผลลบต่อเข็มนาฬิกาธรรมชาติในร่างกายยังงั้นยังงี้
แต่ตัวเองเสพติดความเงียบของกลางคืนมานาน นานเป็นสิบๆ ปีตั้งแต่สมัยเรียนมาแล้ว
คนทำงานประเภทเดียวกันก็จะรู้ว่าเวลาทำงานกลางคืนๆ โดยเฉพาะหลังเที่ยงคืนเนี่ยมันสุดยอดเลยนะ
แถมถ้าเป็นเด็กๆ หน่อยก็จะเอามาอวดเพื่อนได้บ่อยๆ ว่าเมื่อคืนตัวเองนอนดึก (มันเท่มากใช่ไหม)

แถมยังมีข้อดีอย่างปฏิเสธไม่ได้คือ
– ขโมยไม่เคยขึ้นบ้าน (เคยประสบเหตุตอนอยู่บ้านเดิม ขโมยขึ้นทุกหลังเว้นแต่บ้านเราที่นั่งทำงานอยู่)
– ได้ฟังเดอะช็อก (ไม่ได้กลัวผีสักนิด แต่เปิดไว้เป็นเพื่อน บางเรื่องงมงายเกินไปก็ฟังแล้วฮาดี)
– ได้ดูรายการที่เขาบอกว่าถ้าพลาดแล้วพรุ่งนี้จะคุยกะใครไม่รู้เรื่อง (ไอ้คนที่ดูนี่แหละที่คุยไม่รู้เรื่อง)
– เน็ตเร็ว (โหลดบิตแม่ง)

ซึ่งข้อเสียที่เกิดขึ้นตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาก็คือ
– เมียบ่น

โอ้โห พอแล้วครับ ข้อเดียวพอเลย เลยมองย้อนไปว่าถ้าเรานอนไม่เกินเที่ยงคืนจะเสียอะไรไปบ้าง
– ขโมยขึ้น? (ย้ายบ้านหนีซอยเก่ามาแล้ว มียามแล้ว มีแมวเฝ้าบ้าน คงยังไม่โดนยกเค้าล่ะนะ)
– เดอะช็อก? (เดี๋ยวนี้โหลดย้อนหลังมาฟังที่ทำงานตลอดเลย กรอข้ามโฆษณาเว็บพนันบอลได้ด้วย)
– อดดูรายการทีวีหลังละครจบ? (ช่างแม่ง เดี๋ยวนี้ยูทูบช่วยได้แล้ว)
– เน็ตเร็วตอนดึก? (เพิ่งไปปรับแพ็กเกจ TOT มาเป็น 15 เม็ก วิ่งเต็มสูบเลย ขอคารวะครับ)

โอเค หมดข้ออ้าง แถมยังได้ข้อดีมากๆ อีกเรื่องคือ

1.ได้ดูสรยุทธ์!!!!!
เป็นความใฝ่ฝันมานมนานเลยนะครับ คือเดี๋ยวนี้ไม่ได้ดูทีวีตอนเช้าๆ มานานแล้ว
ตื่นมาก็แจ๋วพากิน แจ๋วพาเที่ยวตลอดเลย แถมรายการผู้หญิงๆ ก็หดหู่เกิน ผู้ชายแม่งจัญไรทั้งประเทศ
เราจำเป็นจะต้องตื่นมาดูซะหน่อยว่าเสี่ยแกพูดอะไรบ้าง แล้วเอามาเป็นมุกไว้ตั้งชื่อเฟล :30:

2.ได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้น
ก่อนหน้านี้ก่อนจะทำงานบริษัท เคยตั้งโครงการออกวิ่งตอนเช้าทุกวัน
ก็วิ่งได้ประมาณ 2 วันด้วยรองเท้าแตะ (ไม่มีรองเท้าวิ่ง) แล้วพบว่าพระอาทิตย์มันสวยสวดยวดจริงๆ
เลยไปซื้อรองเท้าวิ่งมาซะดิบดี แต่แม่งกัดตีนเพราะสรีระตีนเราไม่เหมาะกับมัน อีห่า เสียดายตังค์
หลังจากนั้นมีข้ออ้างนู่นนี่เลยไมไ่ด้วิ่งมาตลอด แต่ยังจำได้ว่าพระอาทิตย์ลาดปลาเค้ามันสวยฉิบหาย

3.สุขภาพดี
จริงๆ อยากคาดหวังกับข้อนี้ ก็เพราะไอ้เรื่องนาฬิกาชีวภาพตามธรรมชาติของมนุษย์อะไรนี่แหละ
ที่บอกว่าช่วงเที่ยงคืนร่างกายจะหลั่งอะไรสักอย่างให้เผาผลาญอะไรไม่รู้ จำมาไม่ได้ศัพท์สักอย่าง
แต่หลายๆ ตำราพูดเข้าก็คงดีแหละ ยิ่งตอนนี้ “ไม่มีเวลาออกกำลังกายเลย” การนอนคงช่วยได้

4.เมียเลิกด่า
ข้อนี้ฟินครับ ไม่มีอะไรประเสริฐกับชีวิตไปมากกว่านี้อีกแล้ว

จะว่าไปก่อนหน้านี้ผมก็เคยนอนหัวค่ำและตื่นเช้ามาก่อนเหมือนกัน คือตอนที่ตัวเองเป็นทหารเกณฑ์
สมัยนั้นเขาบังคับนอนตอนสามทุ่ม และตื่นมาวิ่งตอนตีห้าทุกๆ วัน ช่วงนั้นรู้สึกสุขภาพดีโคตรๆ
(ดีขนาดเคยคิดจะท้าต่อยกับพ่อบากิอยู่แล้ว แต่มันไม่ยอมมาไทย มันบอกกลัวจาพนม)
แม้จะพ้นช่วงทหารใหม่ และต้องไปทำงานหน้าห้องเจ้านายที่ดอนเมืองอีกปีครึ่ง
แต่ก็ต้องตื่นตีห้า ใส่เครื่องแบบทหารตึงเปรี๊ยะ (ขนาดตอนนั้นยังตึงนะ) แล้วเริ่มงานหกโมงเช้าทุกวัน
โห เราผ่านช่วงชีวิตที่โคตรมีวินัย (วินัยๆๆๆ) แบบสุดๆ ขนาดนั้นมาได้ ..ตอนนี้ก็ต้องได้สิวะ

ปัญหาและอุปสรรค

(ใครเป็นคนชอบยัดคำนี้ลงในรายงานวะ อ่านแล้วชิน โคตรผ่านตาเลย แต่พอมานึกดูมันก็เป็นคำสำคัญนะ)
จนถึงวันนี้ผมทำงานบริษัท ตื่นแปดโมงปลายๆ แล้วแต่วันไหนขี้เซามากก็ปลายมาก ปลายสุดก็เก้าโมง
เลิกงานทุ่มนึง(อันนั้นเป็นอุดมคติ แต่เลิกจริงก็ทุ่มกว่า สองทุ่ม สามทุ่ม) ถึงบ้านก็ดึกแล้ว
นั่นทำให้การกินมื้อเย็นจะต้องเย็นกว่าชาวบ้าน นึ่นคือสามสี่ทุ่มเป็นปกติ แล้วก็เลยยังนอนไม่ได้ ไม่งั้นอ้วก
ไหนจะมีงานอดิหลักอย่างเว็บนู่นนี่ที่นั่งเสพบ้างทำเองบ้าง อยู่หน้าคอมสักสองสามชั่วโมง เท่านี้ก็ดึกแล้วครับ
นี่ขนาดไม่ได้ทำงานนะ ถ้าวันไหนมีงานด่วนจากออฟฟิศหรืองานส่วนตัว ก็ล่อไปตีสามตีสี่อยู่บ่อยๆ

นั่นแปลว่าถ้าจะนอนห้าทุ่ม ต่อจากนี้ไปผมจะต้องเลิกงานปั๊บ หาอะไรเล็กๆ กินแล้วกลับถึงบ้านนอนเลย
คุณเมียที่กำลังท้องอ่อนๆ และเห็นด้วยกับโครงการนี้ก็บอกว่าโอเค ตอนเย็นจะหาอะไรกินเองละกัน
แล้วย้ายภาระการงานทุกอย่างมาไว้ช่วงเช้า รวมถึงเพิ่มมื้อเช้าเบาๆ ทำให้เป็นนิสัยซะ
ตอนนี้ตั้งเป้าไว้ว่าวันไหนได้กินน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋และดูสรยุทธ์ไปด้วยจะบรรลุมาก!

ยังจินตนาการไม่ออกจริงๆ ว่าจะทำไหวไหม แต่ขอท้าตัวเองไว้ก่อนเหมือนเคยว่ากูต้องไหว
ใครผ่านมาอ่านลองหาเรื่องท้าทายตัวเองสักเรื่องดูบ้างก็ได้นะครับ หนุกดี

อย่าลืมกดดอกจันเก้าๆๆๆๆๆ เพื่อโหวตให้มนุษย์นอนกลางคืนตื่นกลางวันด้วยนะครับ