กระสุนตกขึ้นฟ้า

ที่จริงเรื่องนี้จะเขียนไว้สองสามปีแล้ว แต่ลืมทุกที เพราะมันไม่ได้จี๊ดขึ้นมาตอนที่อยู่หน้าคอม
พอตะกี้เพิ่งเห็นข่าวนี้ของเมื่อวานซืน แล้วยังโยงไปข่าวที่สองอีก.. ก็เลยเป็นแรงผลักให้เขียนถึงสักหน่อย

เมื่อคืนก่อน ที่มีจันทรุปราคาแล้วก็ตามสูตร มีโหรทำนายว่าประเทศเราจะฉิบหาย
ด้วยเหตุเพทภัยครบทุกชนิดเท่าที่หมอดูแกจะจินตนาการออกด้วยหลักวิทยาศาสตร์นั่นแหละ
คือดูในข่าว แม่งลิสต์มาแบบเหมาทุกความฉิบหายเลยครับ คือนึกว่าจะไม่เกิดอะไรยังยากกว่าเลย

ผมกลับเพชรบุรีไปเยี่ยมพ่อแม่และรายงานตัวเป็นครั้งแรกตั้งแต่น้ำท่วมครับ
ไปถึงก็เกือบๆ สามทุ่มพอดี ก็ตอนที่ราหูกระเดือกจันทร์ไปอย่างเงียบๆ นั่นแหละครับ
แต่ที่ไม่เงียบเพราะรอบๆ ตัวได้ยินแต่เสียงปืน.. ปืนนะครับไม่ใช่ปะทัด และคนยิงก็คือคนบ้านใกล้ๆ ผมเองทั้งนั้น
คือแถวบ้านที่เพชรเขาจะมีธรรมเนียมห่าเหวอยู่ว่าพอถึงหน้าเทศกาลไม่ว่าจะปีใหม่หรือฉลองอะไร
เขาก็จะยิงปืนขึ้นฟ้ากันให้หมดแม็ก หมดแล้วเติมใหม่ แล้วยิงอีกให้หมด เรียกว่ามีโอกาสก็จัดซะคนละเป็นร้อยๆ นัดเลย

ขอโทษ ไอ้ที่ยิงนั่นไม่ใช่เพราะงมงาย อยากไล่ราหูหรืออะไรหรอกครับ
แต่เป็นการ “ประกาศแสนยานุภาพ” ของแต่ละบ้านว่าบ้านกูมีอาวุธปืนในครอบครองแค่ไหน กี่ ม.ม.
อันนี้เรื่องจริงครับ เจอมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่สมัยขโมยขโจรชุมๆ จนเดี๋ยวนี้มาถึงสมัยดราม่าการเมืองกันเยอะๆ
การประกาศตนว่า “บ้านกูมีปืน” ด้วยการยิงขึ้นฟ้าในคืนเทศกาล หรือตามงานบวชงานแต่ง จึงยังคงทำกันอยู่เสมอมา

คืนนั้นผมยังทวีตอยู่เลยว่านึกถึงข่าวที่มีคนเคยโดนกระสุนที่หล่นจากฟ้าตายแล้วก็เสียว จนไม่กล้าไปยืนกลางแจ้ง
ซึ่งในข่าวที่ดังไปทั่วประเทศเมื่อปี 2551 ก็คือน้องฟลุค-เด็กเพชรนี่แหละครับ
น้องเขาว่ายน้ำอยู่ในสระอยู่ดีๆ ก็โดนกระสุนลอยตกทะลุหลังคาสระว่ายน้ำ ลงมาเจาะหัวพอดี
โป๊ะ..
เมื่อหมอไม่สามารถยื้อชีวิตไว้ได้ เราเลยเสียคนบริสุทธิ์ไปหนึ่ง (สอง สาม สี่ ห้า) คน
และยังไม่หยุดนับจำนวนศพที่จะยังมีต่อไป ตราบที่ไอ้จารีตบ้าบอนี่ยังไม่มีใครลุกขึ้นมาต่อต้านเสียที

แล้วในวันขึ้นปีใหม่ที่ผ่านมาเมื่อสักราวๆ สองสามปีที่แล้ว
ผมไปนอนบ้านแม่ยายที่ อ.เมือง จ.ปทุมธานี (ที่เจริญน้อยกว่ารังสิตเยอะ) เพื่อจะได้ตื่นมาทำบุญตักบาตร
ห้องที่นอนนั้นมีเพียงหลังคาและฝ้าเพดานกั้นเรากับท้องฟ้าข้างบน และคืนนั้นก็มีกระสุนตกทะลุหลังคาลงมา
ห่างจากจุดที่น้องอีกคนนอนอยู่แค่เมตรเดียวได้ละมั้ง แบบนี้ไม่รู้จะเรียกว่าเคราะห์ดีได้ไหมเหมือนกัน

ที่จริงกระสุนปืนที่ยิงขึ้นฟ้า และหล่นลงมาทะลุหลังคาบ้านมาโดนคนที่อยู่ข้างใต้เนี่ย
อ่านมาจากหลายๆ ที่ เขาก็บอกว่าความแรงของมันเท่าๆ กับการยิงออกจากปากกระบอกปืนเลยนะครับ
เพราะเวลายิงมันจะเป็นวิถีโค้ง (คือยังไงเรายิง 90 องศาขึ้นฟ้าไม่เป๊ะกันอยู่แล้ว) ยังไงก็จะไปจบสักที่อยู่ดี
ก็อยู่ที่ว่าใครจะซวย พระเจ้าหลับตาปาลูกดอกไปโดน โป๊ะ.. ก็สวัสดีครับ ได้ออกข่าวสั้นทันโลก กรอบเล็กๆ

แม้จะมีประกาศกันพอเป็นพิธี หรือล้อมคอกกันตอนวัวหายเป็นระยะๆ
แต่ตราบใดที่ยังไม่มีลูกหลานใครโดนโป๊ะเข้ากับตัวตรงกลางกบาลพอดี แม่งก็ไม่เลิกกันหรอกครับ
คือที่จริงมันไม่ใช่ประเพณีเก่าแก่อะไรเลยนะครับ เพิ่งมาฮิตกันเมื่อสมัยผมเด็กๆ นี่เอง
หรือถ้ามันเก่าแก่แต่เฮงซวยแบบนี้ ก็เลิกได้ครับ บรรพบุรุษไม่ว่าหรอก

เผื่อจะสนใจ

ป.ล.
ภาพพระจันทร์ข้างบนนั่นผมพยายามถ่ายแล้วครับ กะว่าจะได้พระจันทร์ดวงกลมๆ โตๆ กะเขามั่ง
แต่กล้อง GF1 ที่มี เลนส์มันซูมไม่ได้ เลยอดเป็นน้าๆ เลย :05:

สวัสดี Galaxy Note: มันคือ PDA พร้อมปากกาแห่งยุคนี้

บล็อกตอนนี้ทุนนิยมสุดขั้วครับ
ใครคิดจะถือศีลแปดศีลสิบกรุณากดปิดแท็บซะ และไปหาอะไรสร้างสรรค์ๆ ทำแทน

ผมจะคุยโอ้อวดว่าตัวเองเพิ่งซื้อมือถืออันใหญ่เท่าควายมาเมื่อกี้
มันเป็นมือถือที่ไม่มั่นใจว่าสรุปแล้วนี่กูเป็นมือถือหรือแท็บเล็ตกันแน่?
ใครไม่เก็ต ให้ดูโฆษณานี้ก่อน

สรุปว่ามันคือของเล่นครับ ของเล่นราคาแพง (มาก) ชิ้นล่าสุดที่ขอเงินเมียไปซื้อมา
เป็นของไม่กี่อย่างที่จ่ายตังค์ซื้อเลยโดยยังไม่เคยเห็นของจริงมาก่อน
และเป็นของบันเทิงไม่กี่อย่างที่ผมเสียเงินซื้อ นอกจากการ์ตูนและแผ่นซีดีเพลง

คือผมอยากได้ Galaxy Tab มานานมาก ตั้งแต่มันออกรุ่น 7 นิ้วแรกๆ ละครับ
เนื่องจากพนันข้างแอนดรอยด์มานาน แบบเดียวกับที่พวกสาวกแอปเปิลทำกับสินค้าตระกูลไอต่างๆ นั่นแหละ
แต่นี่อยู่ค่ายแอนดรอยด์ครับ เพราะชีวิตตัวเองผูกกับกูเกิลมาตลอด กะว่าถ้าบริษัทมึงเจ๊งกูคงเจ๊งตามแน่
แล้วก็กะว่าเดี๋ยวจะเลิกใช้มือถือ หันมาใช้ไอ้พวกนี้เป็นหลัก ตัดขาดกับโลกแห่งโทรศัพท์ไปเลย
ใครจะติดต่อกรุณาผ่านทวิตเตอร์และอีเมลเท่านั้น สันโดษมาก อยากโทรจงเอาเบอร์เมียไปซะ
คือผมไม่ชอบการคุยโทรศัพท์มาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว ถ้าจะคุยกันมาเจอตัวเป็นๆ กันเลยดีกว่า

ซึ่งเอาเข้าจริงก็โดนปฏิเสธไอเดียนี้จากคุณเมีย (จะไม่โทรหาใครก็ได้แต่ต้องโทรหาเมีย)
ก็เป็นอันพับโครงการไป

ทีนี้พอ Galaxy Tab 8.9 และ 10.1 นิ้วโผล่มา ก็อยากได้อีก เก็บเงินตั้งแต่ตอนนั้น
แต่พอได้เห็นได้จับของจริงกลับผิดหวัง คือรุ่น 10.1 นิ้วที่มันน่าจะชกรุ่นเดียวกะไอแพดได้สักหน่อย
แต่นี่ไม่เลย อึดอัดกว่ากันมากๆ หน้าตาอินเทอร์เฟสก็ไม่สวย (เป็นพวกจุกจิกกับความไม่สวยตรงนี้)
ก็เป็นอันพับโครงการไป

จนได้เห็นการเปิดตัว Galaxy Note ตามคลิปข้างต้น
มันคือคำตอบของสิ่งที่หามานานครับ กูอยากได้ไอ้นี่แหละ เพราะมันมีปากกา..
พี่เช่ @suppakit_ แกบอกว่ามันคือมือถือราคาหมื่นแปด ที่ขายพ่วงปากกาอีกสี่พัน ก็ฟังดูสมเหตุสมผล!

สมัยก่อนผมเคยทำเว็บให้พี่ที่สนิทสนมกันคนนึง แกมีอาชีพขาย PDA มือสอง
และได้ค่าจ้างเป็น PDA เครื่องเก่าๆ ที่ข้างในยัด WindowsCE รุ่นเก่ากึ้ก แต่โคตรเปิดโลกจินตนาการเลย
มันทำให้ผมรู้ว่าเฮ้ย ไอ้อะไรที่ถือในมือและวาดด้วยปากกาลงไปบนจอได้เนี่ย มึงครองโลกได้เลยนะ
เพราะผมเป็นพวกขี้วาด วาดแบบทิ้งขว้าง ไม่สวยกูก็จะวาด สมัยนั้นสมุดบันทึกกี่เล่มก็ไม่พอรองมือรองตีน
พอได้ไอ้ตัวนั้นมาเลยตอบโจทย์ และพกพาเป็นของเล่นอย่างสนุกสนาน (ยุคนั้นไม่ได้ต่อเน็ตใดๆ)
จำได้ว่านึกสนุก นั่งวาดๆ เขี่ยๆ ออกแบบตัวอักษรใน PDA จนเสร็จออกมาเป็นฟอนต์ผีชื่อ iannnnnPDA
ที่ตอนนี้กลายเป็นหนึ่งแบบอักษรแฟนซีที่เป็นตัวแทนแห่งเรื่องผีเอย หนังผีไทยเอยไปแล้ว เย้! ขี้อวด!

แล้ววันหนึ่งมันก็เจ๊งไปตามสภาพ
พร้อมกับการล้มหายตายจากของสมุดบันทึก ที่เขียนได้ร้อยกว่าเล่มก็ยุ่งกับชีวิตวัยทำงาน จนไม่ได้เขียนอีก
ผมเลิกทำฟอนต์ตั้งแต่ตอนนั้น ความสนุกของรสสัมผัสที่หลายปากกา มันหมดลงที่ตรงนั้น

เสียดายลายมือตัวเอง เดี๋ยวนี้ลายมืออย่างเหี้ย

จนได้มาเจอไอ้เครื่องนี้แหละครับ ที่เขาคุยว่าปากกามันไม่กากเหมือนแท็บเล็ตของอีกค่ายที่ออกมาก่อนหน้า
ก็เลยสนใจ ศึกษาข้อมูล เปิดโหมดสาวกเต็มที่ ต่อสู้กับเมียเสร็จเรียบร้อย ทำเรื่องผ่านและเตรียมเสียเงิน

และแล้วมันก็มา..
ของเล่นราคาแพงชิ้นล่าสุด ในราคาสองหมื่นกว่าบาท
ราคานี้สามารถซื้อ Nexus S ได้สองเครื่อง (เป็นรุ่นที่ผมว่าคุ้มสุดละตอนนี้)
หรือซื้อมือถือโนเกียรุ่นขาวดำ(ที่เคยซื้อตอนรอซ่อมมือถือเก่าแล้วประทับใจมาก) ได้ถึงเกือบ 30 เครื่อง
หรือซื้อไอโฟน มือถือที่มนุษย์ครึ่งรถไฟฟ้าในเมืองหลวงเขาถือกันได้ 1 เครื่อง (เออ ราคาเท่ากันนี่หว่า)
อืม.. ไม่รู้จะเขียนรีวิวช่วยซัมซุงเขาโฆษณาบ้างดีไหม เพราะเขาเขียนกันเกลื่อนเมืองแล้วนี่
งั้นไม่เขียนละกันครับ แต่ยินดีจะตอบคำถามในฐานะคนที่ซื้อใช้จริง(หรือเรียกอย่างสุภาพว่าสาวก)ละกันจ้ะ

ขอบคุณมือถือเครื่องเก่าที่ต่อไปเจ้าจะเป็นเครื่องฟังเพลงและนาฬิกาปลุกต่อไป: HTC Legend อันเป็นตำนาน
คือไม่มีใครขุดมาอัปเกรดให้เป็นปัจจุบันเลย ปล่อยให้แม่งตกรุ่นไปจนแทบจะลงอะไรไม่ได้เลย :05:

จบ.

เออเดี๋ยวๆ นี่เป็นภาพแรกที่ใช้ปากกาของมันนี่แหละวาดครับ

GalaxyNote

ลื่นดี ประทับใจ สมเป็นปากกาญาติๆ ของ Wacom รุ่นแพงๆ ที่วาดลงบนจอได้เลย
แต่ยังไม่ดีที่สุด คือมันจะหน่วง “นิดนึง” สู้ปากกาสมัย PDA โบราณที่วาดปุ๊บติดปั๊บไม่ได้
เออแปลก สงสัยอยู่ที่ซอฟต์แวร์ของมันด้วย ซึ่งผมไม่ห่วง ไอ้ตัวนี้อนาคตไกล เดี๋ยวก็มีพัฒนาเรื่อยๆ แหละ
ยังไงขอใช้ไปสักพักให้คุ้นมือ น่าจะใช้ประโยชน์ได้จากมันมากกว่านี้ครับ!

ป.ล.
#กินมาม่าที่เหลือจากการตุนไว้ตอนน้ำท่วมต่อไปได้อีกเดือน

มันน่าสกรีนเสื้อน้ำท่วมแบบนี้มั่งนะ

ตะกี้พี่เม่น @iMenn ทวีตมาให้ครับ ชอบมาก ถึงกับอู้งานมาเขียนบล็อกเลย
แถมยังมีคนอื่นร่วมแจมอีกเยอะเลย ทั้ง @warong @kafaak และ @everysundays
เห็นว่านี่มันเป็นมุกสดที่ผ่านไปสามปีคนก็ไม่เก็ตกันแล้ว เลยเอามาลงซะหน่อย
พอทำออกมาก็รู้สึกว่าเฮ้ย น่าใส่จริงๆ ด้วย นี่ถ้าเครื่องสกรีนเสื้อที่ร้านว่าง จะทำขายจริงๆ นะครับ 555

floodshirts-01

floodshirts-02

floodshirts-03

floodshirts-04

floodshirts-05

ป.ล.
ตอนนี้ร้านโมนามาเฟียกำลังเร่งเคลียร์เสื้อยืดการกุศลที่เอาตังค์ไปช่วยน้ำท่วมอยู่
(อ่านรายละเอียดได้จากโครงการเสื้อยืดน้ำ(ใจ)ท่วม) งานหลักเลยหยุดไปก่อนครับ
เสียดายเหมือนกัน ช่วงน้ำท่วมนี่เล่นอะไรฮาๆ ได้เยอะเลย แต่บ้านผมดันเป็นผู้ประสบภัยเองซะงั้น
แถมถ้าผลิตจริงก็ไม่รู้จะส่งยังไงอีก เพราะไปรษณีย์แถวบ้านก็โดนท่วมเหมือนกันหมด โวะ!

สำนักข่าวจักรยานแม่บ้านรายงานน้ำท่วมลาดปลาเค้า – ม.อารียา /1

//บล็อกตอนนี้อัปเดตเรื่อยๆ ทุกวันในช่วงน้ำท่วมครับ ไล่ดูตามวันที่ได้เลย
ส่วนชาวอารียา สามารถเข้าไปใน Facebook ได้ครับ มีกรุ๊ปรวมชื่อ Areeya Sky และกรุ๊ปย่อย Areeya Mova ครับ

30 ตุลาคม 2554

วัดลาดปลาเค้าในเงาน้ำ

เมื่อกี้แขวนกล้องห้อยพุงขี่จักรยาน(แม่บ้าน)คันใหม่ ที่เพิ่งซื้อมาจากบิ๊กซีเมื่อวานครับ
พอดีเห็นคลิปโฆษณากล้อง GoPro ตัวใหม่ (อยากให้ดูมาก เจ๋งสุดๆ) เลยอยากทำแบบนั้นบ้าง
แต่ GF1 มันก็หนักกว่ากันเยอะ เอามาติดบนหัวแบบโกโปรคงคอเคล็ดตายห่า

ก็อย่างที่เห็นครับว่าน้ำเริ่มล้นคลองมาสู่ถนนละ

ส่วนในหมู่บ้านผมยังไม่ท่วม เพราะระดับพื้นดินที่หมู่บ้านสูงกว่าข้างนอกอยู่หน่อยนึง
แล้วก็มีเจ้าหน้าที่ที่คอยเช็กระดับน้ำและสูบน้ำออกไปอยู่เรื่อยๆ (แต่รอบๆ ท่วมแล้ว)
ถ้าเกิดน้ำท่วมในหมู่บ้านจริงๆ ผมว่าไม่เกิน 30 ซ.ม.ครับ
ตอนนี้ที่บ้านเลยกลายเป็นศูนย์อพยพชั่วคราวไปละ น้องเมียเพียบ (ผู้ชายน่า! โวะ!)


อันนี้พี่เจ้าหน้าที่สองท่านกำลังช่วยกันอุดรูระบายน้ำ ฟิตมาก น้ำไม่ใช่หอมๆ นะนั่น!

.

31 ตุลาคม 2554

น้ำมาแล้วครับ!
ผมขี่จักรยานไปรายงานไปเหมือนเดิม
แต่คราวนี้ขี้เกียจอัปโหลดเป็น HD แล้วครับ ไฟล์มันใหญ่เกิน :05:


อันนี้เป็นระดับน้ำในหมู่บ้าน เหลืออีกหน่อยถึงจะเท่ากับพื้นถนนครับ
ครึ่งหลังของคลิปเป็นการเตรียมตัวของหน่วยงานและหมู่บ้าน ที่กำลังจัดการกับเครื่องจักรสังหารขนาดยักษ์


พาเข้าไปดูในวัดลาดปลาเค้า และโค้งถนนหน้าวัดครับ (เริ่มท่วมละ)

.

DRAMA-AREEYA


ช่วงกลางคืน มีชาวบ้านในชุมชนรอบๆ มารวมตัวกันเพื่อประท้วงการกั้นน้ำในคลองครับ
ผมไปอยู่ในที่เกิดเหตุและรายงานสถานการณ์จนเกือบเที่ยงคืนค่อยกลับมา อ่านทวีตจากที่นี่ครับ
สรุปเหตุการณ์หลังจากคืนนั้นก็คือเขคลาดพร้าวได้ถอนเครื่องสูบน้ำและพนังกั้นน้ำออกไปครับ (ข่าว)

.

1 พฤศจิกายน 2554

วันนี้ระดับน้ำสูงขึ้นจากเมื่อวานอีกประมาณ 10 ซ.ม.ครับ


ตอนเย็นหมู่บ้านได้เรียกลูกบ้านประชุมเพื่อเตรียมการรับมือกับน้ำท่วมครั้งนี้
ผมเพิ่งเคยเห็นชาวบ้านหมู่บ้านตัวเองมารวมตัวตบยุงกันเยอะขนาดนี้เป็นครั้งแรก
ถ้าไม่ได้น้ำท่วมนี่ก็คงไม่ได้เห็นอะไรเจ๋งๆ หลายอย่างเลยนะ

.

2 พฤศจิกายน 2554

ช่วงเที่ยงผมโดนเมียใช้ไปซื้อนมเปรี้ยวที่เซเว่นครับ เลยแวะดูระดับน้ำหน้าหมู่บ้านหน่อย
วันนี้หนักครับ บวกจากเมื่อวานไปเยอะและเร็วมากเหมือนกัน


(คลิปนี้ยาวหน่อยเลยไม่ได้อัปโหลดเป็น HD เพราะไฟล์ใหญ่เกิ๊น เน็ตที่บ้านกากง่ะ)

.

3 พฤศจิกายน 2554

เมื่อคืนลูกบ้านโครงการโมวาก็ชุลมันกันน่าดูครับ เพราะระดมพบกัน “อุดน้ำ” ที่รั่วเข้ามาทางกำแพง
ทำให้ระดับน้ำสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว นับถือน้ำใจของพี่ๆ ในหมู่บ้านที่ระดมทั้งแรงทั้งเงิน
เรี่ยไรบ้านละ 200 บาท เพื่อรวมกันซื้อเครื่องสูบน้ำและติดตั้งเพื่อสูบน้ำออกจากหมู่บ้าน
ช่วยกันจนดึกมากๆ ผมกลับถึงบ้านก็หมดแรงหลับคาคอม งานออฟฟิศไม่เสร็จ :05:
ด้านล่างเป็นความคืบหน้าของความช่วยเหลือจากชาวบ้านอารียา โมวาครับ


ยังไม่ได้ออกไปนอกโครงการเลย วันนี้มีรายงานว่ารถเล็กเข้าไม่ได้แล้วครับ

.

4 พฤศจิกายน 2554

วันนี้พบว่าบรรยากาศตอนน้ำท่วมนี่ก็ดีชะมัดเลยนะ

น้ำท่วมบ้านฉัน


เช้านี้สั้นๆ แต่เห็นพัฒนาการของน้ำในซอยหมู่บ้านอย่างชัดเจนครับ
ส่วนภาคบ่าย ขี่ชมรอบหมู่บ้านเลยครับ


ขออภัยที่อัปโหลดเป็นคลิปเล็ก เพราะว่าถ่ายนาน กลัวอัปโหลดไม่ไหว ไฟล์ใหญ่เกิน


และนี่ตอนเย็น ขี่ดูที่ซอยสุดท้ายของโครงการ พบว่าเป็นคลองที่สวยดีเหมือนกันนะ
หลังจากการปล้ำสู้กับน้ำของชาวโมวาสามวันสามคืน สามทุ่มคืนนี้ น้ำที่เห็นข้างบนก็แห้ง เย้!

.

5 พฤศจิกายน 2554

ตื่นมาน้ำท่วมเหมือนเดิมครับ เครื่องสูบน้ำหยุดทำงานเพราะมีปัญหาที่สายพาน


ผมพาไปดูที่หน้าโครงการโมวา และกระดึ๊บไปดูเพื่อนบ้านคัลเลอร์เริ่มประชุมครับ
ตอนนี้ลูกบ้านเริ่มใช้แผนรวมพลังกันแบบนี้ละ (คอยดู หลังน้ำลดน่าจะมีอะไรสนุกอีกแน่!)


สถานการณ์น้ำในโครงการโมวาช่วงบ่ายครับ


ส่วนตอนเย็น น้ำแห้งแล้ว!!!!

.

เฮือก เห็นว่ายาวแล้ว ขอตัดตอนไปเขียนต่อในตอนที่ 2 นะครับ ตามไปอ่านได้เลย

เพลง เอาอยู่ (มอบแด่รัฐบาลและ ศปภ.ครับ)

Screen Shot 2554-10-30 at 4.39.56 AM
(ขอบันทึกไว้หน่อยเดี๋ยวเวลาผ่านไปแล้วลืม)

ผมเขียนบล็อกนี้ในคืนที่ทราบข่าวว่า ของบริจาคช่วยเหลือผู้ประที่มาจากทั่วสารทิศที่ ศปภ.ดอนเมืองเนี่ย
บางอย่างที่กระจายหรือขนย้ายไม่ทัน ก็เสียหายไปจำนวนมาก (ดูคลิป – ข่าวสามมิติ 29 ต.ค.54)
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็มีกองของบริจาคสต็อกไว้ (ดูคลิป เพจดราม่า 27 ต.ค. – ที่มา) และใครๆ ก็แทบจะกราบให้ ศปภ.ย้ายฐาน
เพราะที่ศูนย์ดอนเมืองนั้นโดนน้ำท่วมแบบเดียวกับภาพล้อเลียนที่ใครทำแซวไว้ (ใครจะรู้ว่าวันนึงมันจะจริงเนี่ย)
นั่นแปลว่าศูนย์กลางบริหารจัดการทุกอย่างในเรื่องน้ำท่วมของชาติเรา “รู้” ข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องน้ำท่วม
แต่รู้แล้ว “ตัดสินใจ”  ผิด ไม่ใช่ผิดครั้งแรก หรือครั้งที่สอง ที่สาม ที่สี่ ..แต่มากกว่านั้น! ในรอบไม่กี่วันเนี่ยนะ :58:

ผมเลยขอแต่งเพลง “เอาอยู่” มอบให้รัฐบาลและ ศปภ.ครับ
ขออภัยที่ร้องและอัดเสียงเท่าที่เสียง (กินน้ำประปาต้มสุกครับ) และสติปัญญาจะพึงมี
ใช้แมคมากี่ปีก็ยังไม่ชินกะโปรแกรมมันซะที ฮ่วย!

ใครต่อใครก็ครวญประจำ บริจาคช่วยน้ำ แต่ไม่ถึงกู
ถุงยังชีพไม่ค่อยจะมี เพิ่งรู้ตะกี้ ..อยู่ที่เจ๊ปูว์

ก็รู้ อยู่ว่ารัฐบาลคงทำไม่ไหว
ประชาชนเลือกมาอย่างภาคภูมิใจ
ทำได้เพียงแค่เอาสติกเกอร์แปะท้ายเรือไป~

ว่าเรืออยู่ที่เจ๊ปูว์~
แค่ให้ใครใครทั่วไทยได้รู้
ว่าเรือลำนี้อยู่ที่เจ๊ปูว์~
ท่วมไหนก็ท่วมกัน ทุกคืนทุกวันต่างก็เศร้าใจ
ของไม่มาถึง พวกมึงมัวแต่แปะป้ายอยู่ไง
(นี่ไง เอาอยู่)

เรื่องไม่ดีไม่งามมากมาย ดอนเมืองวุ่นวายกลายเป็นสีดำ
ถ้าหากบริหารจัดการกันดี ห้องส้วมที่มี คงไม่จมน้ำ

ก็รู้ แต่กล่อมรัฐบาลเจ๊ปูว์ไม่ไหว
ขนาดนักวิชาการเตือนเท่าไร
หรือว่าคงต้องเอาสติ๊กเกอร์แปะหลังส้วมไว้

ว่ามันอยู่ที่เจ๊ปูว์~
แค่ให้คนไทยทุกคนได้รู้
ว่าส้วมที่มีอยู่ที่เจ๊ปูว์~
ขนย้ายหนีไม่ทัน เขาเตือนทุกวันแต่ชะล่าใจ
น้ำท่วมแค่คอ อ้าว ศปภ อยู่ได้ไง

(ผมร้องท่อน RAP ไม่ได้ครับ)

แม้คนบ่นเท่าไร
แต่ว่า คุณต้องไหว
นา-ยก-ไทย-ยิ่ง-ลักษณ์…

ให้มันอยู่ที่เจ๊ปูว์~
แค่ให้คนไทยอย่างเราได้รู้
ว่ารัฐบาลเป็นของเจ๊ปูว์~
ลูกน้องต้องช่วยกัน ทุกคืนทุกวัน แต่ต้องจริงใจ
ผ่านวิกฤตสดใส ให้ใครต่อใครไม่ยี้เจ๊ปูว์
ก็เพราะเราเชื่อว่าเจ๊เอาอยู่
เป็นคนสั่งการเชียวนะเจ๊ปูว์~
ตอนนี้ต้องช่วยกัน ทุกคนทุกวัน แต่ต้องจริงใจ
ให้รัฐบาลยิ่งลักษณ์ ได้มีที่อยู่ต่อไป~

ป.ล.
ถ้าเกิดมีอยากใครเถียงกันในคอมเมนต์ เชิญครับ เถียงได้ครับ แต่เถียงกันด้วยเหตุด้วยผลและด้วยสติ
ไม่ใช่เอะอะก็ด่าพ่อล่อแม่หรือล่าแม่มดกัน ไร้สาระและไม่ช่วยเราให้พัฒนาไปทางไหนเลย โอเคนะครับ
(ผมมีจุดยืนแบบนี้มาตลอดครับ ดังนั้นคำว่าเถียงกันและคำว่าปรองดองส์ จึงไม่ได้เป็นคำตรงข้ามกันนะ)