HLP Hackathon: ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมาโค้ด

ไม่ใช่แค่สามวัน..
ไม่ใช่แค่หนึ่งอาทิตย์ หรือสอง หรือสามอาทิตย์
แต่นี่ล่อไปเดือนกว่าๆ หลังจากจบงานหัวลำโพงแหกกระท้อน ข้าพเจ้าถึงเพิ่งมาเขียนถึงมัน
มองยังไงก็ไม่มีแง่ดีให้เห็น เว้นแต่ว่านี่คือการประกาศว่าเฮ้ย เราไม่ต้องรีบเสพข้อมูลกันนักก็ได้!
แต่นั่นมันก็แค่ข้ออ้างล่ะนะ :39:

อ้ะเข้าเรื่อง

ขอเกริ่นก่อนนะครับ
คือผมเพิ่งมานึกได้ว่าตัวเองแทบไม่เคยเขียนบล็อกเรื่อง “หน้าที่การงาน” เลย
จนบางทีใครผ่านเข้ามาอ่านต้องคิดว่าไอ้นี่มันเลี้ยงปากท้องด้วยการเปิดเว็บตลกหากินแน่ๆ
จริงๆ แล้วตอนนี้ผมกลับมาทำงานบริษัทอีกครั้งเพราะโดนพี่เม่นหลอกให้มาอยู่ที่สามย่านครับ

“สามย่าน” เป็นบริษัทดิจิทัลเอเจนซี่น้องใหม่เอี่ยม ที่ไม่ได้มีออฟฟิศอยู่ที่สามย่านนะ
(โดนถามประจำจนเกือบเตรียมป้ายคำตอบสำเร็จรูปเก็บไว้ในกระเป๋าตังค์ละ – ตูไม่ได้อยู่ที่สามย่านโว้ย!)
เช่นเดียวกับ “หัวลำโพง” (ซึ่งก็ไม่ได้อยู่หัวลำโพงเช่นกัน) ที่เป็นบริษัททำอะไรก็ได้ให้ไปโผล่ในมือถือ
สองเจ้านี้นอกจากจะลงรถใต้ดินอยู่สถานีใกล้กันแล้ว ยังเป็นดั่งเครือญาติกันกลายๆ อีกด้วย

แล้ววันหนึ่งหัวลำโพงกับสามย่านก็ร่วมมือกันจัดงานนี้ขึ้นมาครับ

แถ่แน้มมมม~♫

อธิบายโดยสังเขป:

สำหรับใครที่เคยดูหนังต้นกำเนิดศาสดาซักกะเบิก – The Social Network
มันคือฉากที่ Facebook รับสมัครคนเข้าทำงานด้วยการแข่ง “โค้ดแบตเทิล” กัน (กดดูก่อนจะได้เก็ต)
โดยไม่ให้แข่งแบบสบายๆ นะ เพราะอีโปรแกรมเมอร์ที่มาแข่งทุกคน ต้องโดนกรอกน้ำเมาไม่อั้น
ความท้าทายมันอยู่ที่เหล่าผู้แข่งขันเนี่ย นอกจากจะมึนกับโค้ดแล้ว ยังต้องโดนอุปสรรคอย่างอื่นขัดขวางอีก
บรรยากาศการแข่งจันจึงไม่ใช่แค่มาแข่ง / ตัดสิน / ประกาศผล / จบ แล้วกลับบ้านไปแบบสาระเต็มเปี่ยม
แต่ต้องเป็นการ “ดวลวิชา เขียนโปรแกรมกันสดๆ และต้องสนุกโคตรๆ” โอว.. ท้าทายยิ่งนัก
ซึ่ง@nuuneoi และหัวลำโพงก็ถูกจริตกับอะไรแบบนี้เข้าอย่างจัง
จึงดำริว่า อยากจัดอะไรแบบนี้มั่งในประเทศไทย!

ก็เลยออกมาเป็นงาน Hua Lampong Hackathon ครั้งแรกในโลกครับ!
(เว้นแต่จะมีสักประเทศที่เผอิญมีเมืองหัวลำโพงและจัดงาน Hackathon ตัดหน้าไปแล้ว)

ดูคลิปกันก่อน อันนี้ทำโดย @vbanku มือกราฟิกและตัดต่อของสามย่านจ้ะ

เมื่อหัวลำโพงเป็นเจ้าภาพหลัก ที่คิดเรื่องโจทย์สารพัดในฝั่งที่มนุษย์ธรรมดาไม่มีวันรู้เรื่อง
และทีมสามย่านก็โดดมาทำให้งานนี้ออกมาเป็นรูปเป็นร่าง (และให้มนุษย์เข้าใจ) ครับ

แต่เนื่องจากงานนี้มันผ่านไปตั้งสองอาทิตย์แล้ว จะเขียนรายละเอียดก็ลืม 555
ก็เลยขอสรุปให้อ่านเป็นหัวข้อๆ ละกันนะครับ เผื่อใครอยากจะจัดบ้าง เราก็ยินดีช่วยเหลือครับ

Hackathon

เตรียมงาน

  • ต้องบอกก่อนว่าทั้งทีมสามย่านและหัวลำโพงต่างก็มีงานประจำที่ยุ่งกันทั้งคู่
    ดังนั้นงานนี้ถ้าเทียบกับกูเกิล จึงน่าจะเรียกได้ว่าเป็นการใช้เวลาว่าง 20% ของพนักงาน
  • อ้อ แต่ความว่างของพนักงานของทั้งคู่เกือบเป็น 0% ครับ
  • ทางหัวลำโพงที่เป็นแม่งาน วางกรอบกติกา รวมถึงเตรียมการด้านเทคนิคต่างๆ
    ตั้งแต่คอนเซปต์ โจทย์ กติกา และระบบที่ใช้รองรับการแข่งขัน
  • ส่วนทีมสามย่านก็เตรียมการในด้านอีเวนต์ทั้งหมด ทั้งเรื่องการจัดงาน ประสานงาน ฯลฯ
  • ติดต่อสถานที่ ขอขอบคุณ CS Loxinfo ที่สนับสนุนและอำนวยความสะดวกเป็นอย่างดีครับ
  • คิดกิจกรรม รูปแบบงาน กติกา รางวัล บรรยากาศ-โทนงาน และอาร์ตไดเรกชัน-กราฟิกที่ใช้
    (ตอนเสนอโทนสิบล้อๆ ไปนี่ เสียวมาก กลัวท่านจะไม่ให้ผ่าน แต่ก็ผ่าน กร๊าก :30:)

Hackathon

การแข่งขันรอบคัดเลือก

  • การแข่งขั้นตั้งใจจะให้วันจริงมีคนไปประลองกันประมาณ 20 คน
    ดังนั้นจะต้องมีการคัดกรองฝีมือกันก่อนในรอบคัดเลือก ก็เปิดให้แข่งกันแบบออนไลน์ซะเลย
  • การแข่งขันมีขึ้นในเวลาสามทุ่ม ซึ่งเป็นเวลาที่โปรแกรมเมอร์ตาสว่าง :30:
  • แจกโจทย์กันบนเว็บ เริ่มทำพร้อมกันและปิดรับคำตอบตอนเที่ยงคืนเป๊ะ รวม 3 ชั่วโมงพอดี
  • ทีแรกกะว่ารอบคัดเลือกนี้เอา 2 รอบละกัน แต่ปรากฏว่าโจทย์ยากไปจนมีเสียงครวญมาจากผู้ท้าชิง
    ดังนั้นทางทีมงานจึงเพิ่มรอบให้อีก 1 รอบ จึงได้ผู้ผ่านเข้ารอบชิงทั้งหมด 14 ทีมพอดี
  • 14 ทีมที่ว่านี่ บางทีมมีคนเดียว บ้างก็มี 2 คนตามกติกา แต่รวมแล้วได้ 19 ชีวิต (จาก 300 กว่าผู้ท้าชิง)

Hackathon

การแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ

  • การแข่งขันมีขึ้นตั้งแต่เที่ยงครึ่งของวันที่ 23 กรกฎาคม 2554 ที่ CS Loxinfo อาคารไซเบอร์เวิลด์ รัชดา
  • ผู้เข้าแข่งขันมากันพร้อม ผู้ชมเอยทีมงานเอยก็นับได้เป็นร้อยๆ ชีวิต พอดิบพอดีกับขนาดของสถานที่จัด
  • มีวงดนตรีที่ติดต่อผูกปิ่นโตไว้คือ iHear เจ้าเก่า มากันครบวง!
  • ถ่ายทอดสดกันแบบออนไลน์โดยทีมงาน FukDuk เจ้าเก่าอีกเช่นกัน ..นี่มันดรีมทีมแล้วนะเนี่ย
  • จริงๆ ก่อนวันงานผมตั้งใจว่าจะถ่ายทอดสดส่วนตัว ด้วยการเปิด Hangouts อีกวงไว้เหมือนกัน
    แล้วก็ให้ผู้แข่งขันหรือผู้ชมในงานมาร่วมพูดคุยกับผู้ชมทางบ้าน หรือจะเปิดวงเองก็ว่าไป
    เพราะการถ่ายทอดสดเดี๋ยวนี้มันกลายเป็นเรื่องง่ายแสนง่ายที่ทุกคนสามารถทำได้เองกันแล้ว
    แต่พอเอาเข้าจริงๆ ดันยุ่งจนลืมครับ ไม่งั้นคงเอามาอวดได้แล้วว่าทำไอ้แบบนี้คนแรกเลยนะ 555

Hackathon

กติกาการประลอง

  • ชี้แจงกติกากันก่อนประมาณครึ่งชั่วโมง แล้วให้เริ่มทำสามชั่วโมง แต่ถ้าไม่เสร็จก็ขยายให้อีกชั่วโมง
  • กติกาคือทุกทีมจะมีแผ่น QR Code ว่างๆ ไว้ การพิชิตโจทย์ได้แต่ละข้อ จะได้คำตอบออกมาเป็นบิต
    แล้วเอามา “ฝน” ใส่แผ่น QR ที่แจกให้ .. อ้อ ต้องฝนในคูหาที่จัดเตรียมไว้ให้ด้วยนะครับ
  • ใครที่ฝนเสร็จแล้วจะมี QR MAN คอยยิงกล้องมือถือส่องตรงหน้าคูหา
    ถ้าเกิดโค้ดติดออกมาเป็นรหัสผ่านปั๊บ ก็เตรียมเฮได้เลย แล้วเอารหัสผ่านนั้นไปไขกุญแจสุดท้าย
  • ตอนนี้ในเว็บของงานมีแจกโจทย์ให้เอาไปทำเล่นพร้อมกติกาละเอียดด้วยครับ กดโหลดโลด
  • และหน้านี้คือกุญแจที่ว่าไว้ด้านบน สังเกตว่ามีการเนียนโฆษณาเว็บบางแห่งด้วยหละ ฮิฮิฮิฮิฮิหุฮิหุ
  • ถ้านับกันแค่กติกาตรงนี้ ความสนุกและท้าทายมันก็ทะลักอยู่แล้ว
    แต่สำหรับ HLP Hackathon.. เก่งอย่างเดียวไม่พอครับ ต้องดวงดีด้วย
    เพราะ QR Code เป็นรหัสที่สามารถอ่าอนุโลมให้ผิดพลาดได้ประมาณ 20-30%
    นั่นแสดงว่า แม้จะตอบคำถามไม่หมดทุกข้อ แต่บางข้อที่ตอบได้ดันไปลงล็อกพอดีก็ลัคกี้แมน

Hackathon

เท่านั้นยังไม่พอ

  • ไอ้ที่ว่ามาทั้งหมดข้างบนคือกติกาแบบใสสะอาดครับ
    แต่ก็นะ เราคงไม่ยอมให้การแข่งขันเป็นไปด้วยความมาคุแน่ๆ ก็เลยเตรียมพิธีกรรมป่าเถื่อนไว้จำนวนมาก
    (ตรงไหนที่ทำลิงก์ไว้ก็คือมีภาพประกอบนะครับ คลิกไปดูเพื่อเพิ่มอรรถรสได้)
  • อ่านถึงตรงนี้แล้วอยากให้นึกหน้าทีมงานตอนนั่งปวดกบาลว่า แล้วตูจะคิดวิธีแกล้งยังไงดีวะ
    เพื่อไม่ให้โปรแกรมเมอร์รู้สึกว่า “มึงจะอะไรของมึงวะ กูมาแข่งเขียนโปรแกรมนะเว้ย”
    (คือเรามีภาพเหมารวมของโปรแกรมเมอร์ไทยไว้ว่าต้องค่อนข้างเก็บตัวและไม่ค่อยฮาไงครับ)
  • ดังนั้นวิธีการแกล้งก็คือเราจะมีนาฬิกาปลุกเชยๆ หนึ่งเรือน เอาไว้เตือนทุกๆ 15 นาที
  • พอถึงนาทีที่ 15 ปั๊บ นาฬิกาปลุกดัง ทุกอย่างต้องหยุด! ผู้แข่งขันทุกคนต้องปล่อยมือ
    และปฏิบัติตามธรรมเนียมหนึ่งข้อ นั่นคือ ..หมดแก้ว (มีพริตตี้คอยรินเครื่องดื่มตลอดงานครับ)
  • ส่วนน้องๆ ที่อายุไม่ถึง 20 ขวบก็ไม่เป็นไร เราไม่บังคับฝืนใจแต่ก็อยากให้มึน
    น้องๆ จึงต้องปั่นจิ้งหรีด 10 รอบ แล้วค่อยนั่งเก้าอี้และแข่งต่อได้
  • คิดดูละกันว่าระยะเวลาแข่งขัน 3-4 ชั่วโมงเนี่ย มีพักยกทุกๆ 15 นาที มันจะมึนแค่ไหน!
    หลังๆ พอดูอาการผู้แข่งบางท่านบางทีมแล้วเราเลยงัดลูกเล่นอื่นๆ ที่ซ่อนไว้มาเล่นกัน
    เช่น หลอกใส่น้ำเปล่าบ้าง หรือให้เต้น MK พร้อมๆ กันบ้าง (ภาพออกมาดูทุเร้ศทุเรศครับ)
    หรือให้ล้วงใต้โต๊ะแล้วมีเครื่องหมายเป่ายิ้งฉุบอยู่ ก็เอามาเป่ากะคนตรงข้าม ใครซวยดื่ม
    หรือแม้กระทั่งให้ “เยล” วง iHear ที่อุตส่าห์มาร่วมป่วนกับเราก็มี (ดูคลิปแล้วจะเข้าใจ)
  • แล้วก็มีการจับฉลาก “วิธีการแกล้ง” อีก ซึ่งเป็นคนละลูปกับไอ้ 15 นาทีที่ว่ามาตะกี้นะครับ
    โดยเราเตรียมฉลากวิธีการแกล้งไว้สารพัด ทั้งแบบหนัก แบบเบา แบบ “อะไรของมึงวะ” ก็มี เช่น
    • ให้วิ่งรอบห้อง อันนี้เด็กๆ
    • ให้ร้องเพลงซิงกูล่าร์ (ไปเตี๊ยมกะวงดนตรีไว้ว่าให้เปลี่ยนเวอร์ชันเป็นฮาร์ดคอร์)
    • ให้นั่งเขี่ยพื้นสำนึกผิด 1 นาที อันนี้โหดมากครับ ยิ่งมีวงดนตรีบิ๊วด้วย เศร้าอย่างสุดซึ้ง
    • ให้โพสท่าเกาหลีคู่กับใครก็ได้ในงาน แล้วถ่ายรูปทวีตออกอากาศด้วย
    • ให้เล่นมาริโอ้ด่าน 1-1 ให้จบ อันนี้คิดมาเล่นๆ  แต่พอเอามาแกล้งจริง ปรากฏว่าฮือฮามาก
      คนโดนรู้สึกจะเป็นน้องไท เล่นขึ้นจอยักษ์และมีซาวด์แทร็กมาริโอ้สดๆ ประกอบด้วย!
    • ส่วนการแกล้งที่เป็นเซอร์ไพรส์จริงๆ และคนที่โดนคือลิ่ว ลองดูกันเอาเองว่าคืออะไร
    • ฯลฯ
  • ก็สุดแท้แต่จะกรึ่มกันไป ครับ นอกจากนี้ยังมีลูกเล่นแกล้งสารพัดจะแกล้งอีกเพียบ
    (เช่นอยู่ดีๆ พี่ฉัตรก็เดินมาร้องเพลงด้วยเสียงอันทรงพลังถึงติ่งหูของผู้แข่งขัน เหวอกันไปเลย)
    ฯลฯ
  • อ้อ ขอกระซิบว่ากติกาหลายๆ อย่างปรับเปลี่ยนจนถึงนาทีสุดท้ายก่อนการแข่งขันจะเริ่มขึ้น
    ดังนั้นถ้าใครอยากจัดงานแบบนี้บ้างก็ให้ดูทิศทางลม รวมถึงฮวงจุ้ยและโหงวเฮ้งผู้ท้าชิงให้ดี!

รางวัล Hackathon

ผู้ชนะ / รางวัล

  • ใครที่สามารถถอดรหัส QR Code ได้ปั๊บ จะมีรหัส 4 หลักปรากฏในมือถือครับ เฮ!!
  • ให้นำรหัสนั้นไปพิมพ์กรอกเพื่อเปิดตู้เซฟ ถ้าผิดก็จะด่าให้ แต่ถ้าถูก ก็เป็นอันแจ็กพ็อตแตก
  • พอใกล้หมดเวลาแบบฉิวเฉียด ก็มีผู้ที่สามารถพิชิตการแข่งขัน นับได้ทั้งหมด 4 ทีมครับ
  • เสร็จแล้วหมดเวลาก็มาทำการตรวจเช็กและไล่ลำดับกันว่าใครได้กี่คะแนนกันบ้าง
  • และเมื่อประกาศผล ก็ให้คนที่ชนะเป็นผู้เลือกรางวัลชิ้นใดชิ้นหนึ่งก่อน (ตามภาพด้านบน)
    ซึ่ง @tanin47 ก็เลือก Samsung Galaxy SII ไป
  • และรองชนะเลิศคือทีมของ @ensecoz และ @nantcom ก็จัด iPad 2 (3G) ไปแบ่งครึ่งกันเอง
  • นอกนั้นผู้เข้าร่วมการแข่งขันทุกท่านก็ได้ของเล็กๆ น้อยๆ จนถึงใหญ่ๆ ติดไม้ติดมือกลับบ้านกันจ้ะ

Hackathon

หลังงาน

  • จบลงด้วยดี ชักภาพกันก่อนแยกย้ายท่ามกลางพายุฝนโหมกระหน่ำข้างนอก
  • พี่อาท หัวเรือใหญ่ก็ใจป้ำ พาผู้แข่งขันและทีมงานไปเลี้ยงบุฟเฟ่ต์ข้าวต้มที่โรงแรมเจ้าพระยาปาร์คครับ
  • ฝนตกกระหน่ำมาก รัชดาน้ำท่วมจนแทบจะเลี้ยวเข้าอาคารสถาปัตยกรรมโอ่อ่าก่อนถึงโรงแรมซะแล้ว!

.

ปิดท้ายด้วยบรรยากาศงาน

คลิปจากสามย่าน ถ่ายและทำโดย @vbanku

http://www.youtube.com/watch?v=uEHt5a8IRwo
อีกบรรยากาศจากน้องเก่ง @kengkawiz พิธีกรสาวสวยของงาน :51:


ปิดท้ายด้วยภาพครับ กล้องผมแต่ฝาก @sweetiejeep และ @chaiyosart ถ่ายจ้ะ

นอกนั้นก็ดูได้จากเฟซบุ๊กเพจของ HLP Hackathon โลด

บทความที่เกี่ยวข้องกันจากบล็อกชาวบ้าน

แฮก แฮก เหนื่อยโคตร :05:
แต่คุ้มเหนื่อยที่ต้องบันทึกไว้ละเอียดๆ เพราะมันเป็นงานที่คนไม่ได้มาจะบอกตรงกันว่า “โคตรเสียดาย”
(ต่อไปจะเขียนสั้นๆ ละ)

คอมเมนต์

งานเยอะ ไม่ค่อยว่าง เริ่มดองบล็อกไว้นานอีกแล้ว ขอเขียนสั้นๆ

สั้นๆ

คอมเมนต์

ฟอนต์แคมป์: ตอน เส้นทางเศรษฐี

บล็อกตอนนี้เรียบเรียงมาจาก Google+ ครับ เห็นว่าไหนๆ เขียนยาวแล้วเอามาลงบล็อกซะเลย

f0ntcamp
(ภาพโปสเตอร์งานโดยพี่เลย์ @layiji มีการเนียนใส่ตัวเองเป็นสปอนเซอร์ด้วย)

บรรยากาศงาน “ฟอนต์แคมป์ ตอนเส้นทางเศรษฐี” ครับ
เป็นสัมมนาโคตรรรรรจะลำลองของชาวฟอนต์ จัดที่บ้านผมเอง 555
ชวนคนมาไม่เกิน 20 คน จับฉลากกันพูด สั้นบ้างยาวบ้างก็ว่ากันไป
ตั้งแต่บ่ายสามยันเที่ยงคืนแล้วเนี่ย พอดีกะเวลาผิดไปหน่อยแต่ก็ยังเข้มข้นอยู่ 😀
คราวนี้ว่ากันด้วยเรื่องงาน เงิน ความหวัง อนาคต แลกเปลี่ยนกันเรื่องชีวิตและการงานของตัวเอง
รวมถึงเรื่องเทคนิคการบริหารจัดการชีวิต หรือเล่าความฝันของตัวเองก็ได้ แล้วมาตีแตกกัน
สัมมนานี้ชวนกันเป็นการภายใน แต่เนื้อหาเจ๋ง น่าประทับใจดีมากๆ
เลยอยากเอามาเล่าเผื่อใครจะจัดบ้าง ก็จัดเลยครับ ไม่ได้ยากอะไรเลย

.

ส่วนด้านล่างนี่เป็นพรีเซนเทชันผมเองครับ เอาตีนปาดครึ่งชั่วโมง :30:
(กด Play และกด Full Screen ได้นะ แต่ไม่มีบรรยายประกอบ)

หมายเหตุ:
เผื่อใครไม่รู้จัก-เว็บฟอนต์เราไม่มีใครมาคุยกันเรื่อง “ฟอนต์” เท่าไหร่ครับ
เพราะส่วนมากสมาชิกนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับสายงานออกแบบด้วยซ้ำ
เนื่องจากตัวเว็บฟอนต์เองเนี่ยไม่ได้อยู่ในวงการอะไรเลย ดังนั้นสมาชิกจึงร้อยพ่อพันแม่มากๆ
อย่างในวันนี้ที่มาก็มีตั้งแต่แม่ค้า นิสิต วิศวกร นักลงทุน คนทำเว็บ คนทำเกม สถาปนิก
นักศึกษาอยู่ที่ออสเตรเลีย(อันนี้โฟนอิน) นักสังคมออนไลน์ นักโมชันกราฟิก โปรแกรมเมอร์
เภสัชกร พนักงานบริษัท เจ้าของโปรดักชันเฮาส์และภรรยา เฟลาธิการ และนักสื่อสารการตลาด
(เออ แม่งเยอะจริงๆ ด้วยว่ะ แต่ไม่มีใครเป็น “นักออกแบบตัวอักษร” เลยนะครับ)
สำหรับงานฟอนต์แคมปนี้เราตั้งขึ้นมาแซวสารพัด “แคมป์” ที่เป็นที่นิยมกันมาพักหนึ่ง
ที่จริงคือชวนกันมาเจอกันและกินๆๆๆ เท่านั้นเอง 555 (กฎคือเข้าฟรีแต่ให้เอาของกินมาด้วย)
แต่นานๆ ทีก็จะมีการแลกเปลี่ยนความรู้กันแบบนี้ด้วย
อย่างฟอนต์แคมป์ครั้งแรกก็เป็นเรื่อง CSS ซะงั้น :08:

คอมเมนต์

คำเตือน: นี่คือเรื่องผีที่ฟังจบตะกี้

ผมทำงานดึกๆ เพราะมันเงียบดี
มีวิทยุทรานซิสเตอร์ที่ซื้อมาจากโรงเกลือในราคา 300 บาท (แถมรีโมตด้วย!)
ก็เปิดฟังเดอะช็อก FM101 ไปด้วย คือเปิดไม่ให้มันเงียบ ไม่ได้ตั้งใจฟังเท่าไหร่เพราะไม่ได้กลัว
เผลอๆ ส่วนมากจะหลับเพราะเดอะช็อกด้วยซ้ำครับ เสียงดีเจแกเนื้อยเนือย :30:

พอดีคืนนี้อยู่ดึกอีก และได้ฟังอีก แต่เรื่องที่เล่ามันน่าสนใจครับ
เลยฟังจบแล้วก็ทวีตสรุปไว้ 13 ทวีต แล้วเอามาแปะที่นี่อีกที หากินง่ายๆ แบบนี้แหละ

  • (1) สปอยล์เดอะช็อกเรื่องตะกี้เล่าดีมากครับ หนุ่มคนนี้อกหัก ไปเที่ยวทะเลกะเพื่อนแต่ลี้ไปนอนบนทรายริมหาดห่างจากรีสอร์ตพอมควร อยู่ดีๆ ก็คิดสั้น
  • (2) จะฆ่าตัวตาย แต่อยู่ดีๆ มีสาวน่ารักมาทัก (เปลี่ยวมากนะ) และนั่งเป็นเพื่อนคุยด้วย เลยได้ระบาย เล่าไปร้องไห้ไปจนเช้า เธอขอตัวลาแต่ก็นัดใหม่
  • (3) คืนที่สองเพื่อนๆ ที่มาด้วยพาไปเที่ยวตลาด (ผมว่าหัวหินแหงเลย) แต่หนุ่มนี่อยากกลับมาเจอสาวมาก (ร้ายนะมึง) ก็โบกมอไซค์ มอไซค์ไม่มีใครยอมมา
  • (4) เลยยัดไปสองร้อย อะยอม (เข้าใจว่าทางมาคงเปลี่ยวแหละ) พอส่งหน้ารีสอร์ต ไอ้หนุ่มรีบวิ่งลงหาด แล้วก็เจอสาวคนนี้นั่งรออยู่มืดๆ ริมคลื่นตามนัด
  • (5) คืนนั้นฟ้าเปิด พอได้นั่งคุยเลยรู้ว่าเฮ้ย สาวนี่น่ารักอะ แต่ก็เพิ่งถามชื่อ เธอชื่อแพรว ไอ้หนุ่มนี่ด้วยความเหงา เลยคงเริ่มจีบล่ะครับ แต่..
  • (6) ก็สังเกตว่าน้ำเริ่มขึ้นละ ปลายคลื่นซัดมาที่ขาตัวเอง แต่ของสาว คลื่นมันผ่านไปเลย เหยด.. ไอ้หนุ่มเริ่มกลัว แต่อารมณ์อกหักมันรุนแรงกว่ามากๆ
  • (7) เลยใจดีสู้เสือคุยต่อ สาวคงรู้ละ เลยบอกว่า เธอจะกลัวไหมถ้าเราไม่ได้”เป็นอย่างเธอ หนุ่มบอกไม่กลัว แต่นั่นก็จะเช้าแล้ว ทีนี้ประตูรีสอร์ตปิด
  • (8) ไอ้หนุ่มก็ซวยละ แต่สาวทำท่าอบอุ่นมากไง บอกว่านอนตรงม้านั่ง(แบบที่เขานั่งกันริมหาดหัวหินง่ะ)ก่อนก็ได้ แป๊บเดียวก็เช้า หนุ่มก็หลับ “ทันที”
  • (9) ได้ยินเสียงกวาดแกรกๆ เลยลืมตาตื่นมาพบลุงคนนึง แกถามว่า “เจอเธอใช่ไหม” … ไอ้หนุ่มงงแต่ก็ตอบรับ ลุงถามต่อ “แล้วเธอไม่ทำอะไรเหรอ” แว้ก!!
  • (10) ตอนนั้นแดดเริ่มมาละ ลุงเล่าให้ฟังว่าเธอจมน้ำตาย แล้วคอยหลอกคนที่มาพลอดรักกันบ้าง หรือมาหลอกพวกจะฆ่าตัวตายบ้าง แต่ทำไมเอ็งไม่โดนอะไรเลย?
  • (#) เชี่ย ใส่บ็อกเซอร์ อีแมวเด็กนี่มานอนซุกตักอยู่ดีๆ เสือกตะปบไข่กู
  • (11) หนุ่มบอกไม่รู้ แต่ลุงก็แนะนำให้ไปซื้อของใส่บาตรอุทิศส่วนกุศลให้ ไอ้หนุ่มทำตาม (พอดีพระมา) .. ใส่บาตรเสร็จเดินกลับมา ลุงหาย เจอแต่ยาม..
  • (12) ไอ้หนุ่มเหวอเบิ้ลครับ ยามชี้ไปที่ศาลข้างๆ แบบศาลตายาย บอกว่าน่าจะใช่แหละ ไอ้หนุ่มขอบคุณแบบเหวอๆ .. สรุปว่ามีแต่ผีดีๆ ครับเรื่องตะกี้
  • (13) จบครับ — ที่เจ๋งคือผมฟังจากการอธิบายสถานที่ .. เดาว่ามันเป็นหาดเดียวกับที่ผมเคยเจอผีครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตด้วย http://iannnnn.com/2005/399

ป.ล.
เสียเวลาไปซ่อมบล็อกเก่าที่เล่าไว้เกือบสิบปีที่แล้วเอามาแปะใหม่อีกทีที่บล็อกนี้ :08:
แต่ก็ดีละ เพราะนั่นเป็นเรื่องผีที่เรียกได้ว่าเป็นการเจอคำตอบให้กับชีวิตตัวเองเลยแหละครับ
ตอนไปเที่ยวสวนผึ้งกะชาวฟอนต์มาเมื่อเดือนที่แล้ว ก็ไปขุดเรื่องนี้มาเล่าอีกที
และก็พบว่าตัวเองยังขนลุกทุกครั้งที่นึกถึงภาพนั้น แม้มันจะผ่านมานานแล้วก็ตาม

คอมเมนต์

ฮือฮา! “พักตร์ปกรณ์” ศัพท์คอมพิวเตอร์​ใหม่!

ผมทนไม่ได้ครับ ในฐานะที่โดนเรียกอยู่ในฐานะว่าเป็นพวกต้นฉบับฟอร์เวิดเมลกะเขาเหมือนกัน
เวลาเห็นการแอบอ้างสิทธิ์แบบนี้แล้วคันครับ เลยอยากจะช่วยคืนสิทธิ์ให้ต้นฉบับซะหน่อย

เรื่องของเรื่องก็คือ เห็นช่วงนี้ในไทม์ไลน์ทวิตเตอร์และเว็บบอร์ดต่างๆ
มีแต่คนออกมาด่าราชบัณฑิตยสถานกันยกใหญ่ ด้วยใจความว่าดันไปประดิษฐ์คำไทยใหม่
แล้วไปสวมเข้ากับศัพท์ที่เป็นชื่อทางการค้าภาษาอังกฤษเข้า ซึ่งฟังดูปัญญาอ่อนมากๆ
อย่าง “เฟซบุ๊ก” ก็เรียกเป็น “พักตร์ปกรณ์”
หรือ “ไฮไฟว์” ก็ดันเป็น “เบญจสวัสดี”
กระทั่ง “ทวิตเตอร์” ก็เป็น “สำเนียงสกุณา” ฯลฯ ไปซะยังงั้น
คือผมเห็นแล้วหนังตากระตุกครับ เบื่อพวกข่าวลวงพวกนี้ เลยไล่เสาะหาที่มาอย่างบ้าคลั่ง
เพราะคุ้นๆ ว่าตัวเองก็เคยเห็นคำเหล่านี้อยู่ฮาๆ เมื่อนานมาแล้ว ไม่ใช่ศัพท์บัญญัติใหม่แน่นอน

10

แต่พอค้นดูก็ไม่ต้องไม่ต้องไปหาที่ไหนไกลครับ
เพราะต้นตอมาจาก คุณ @macroart แฟนของคุณ @pinnynoy นี่เอง.. ปัดโธ่!
ทีนี้ที่มันไปฮิตถล่มทลายทั่วบ้านทั่วเมือง ก็คงมาจากการ์ตูนคุณ “ชัย ราชวัตร” แห่งไทยรัฐ

thairath-from-macroart
ภาพถ่ายโดยคุณ @macroart (ผู้เสียหาย เอ๊ะ เรียกเสียหายได้ใช่มะ) ครับ

และมาดังเป็นพลุแตกในเน็ต ก็เพราะคุณหยุ่นของเรานี่เอง (ให้เครดิตชัย ราชวัตรเอาไว้ด้วย)

yoon

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว บล็อกตอนนี้ขอแนบหลักฐานไว้เยอะๆ นะครับ เผื่อจะได้ส่งกันดูง่ายๆ

facebook-twitter-in-thai

facebook-twitter-in-thai

โอว มีคน RT เยอะมากๆ แต่ยังไงก็มากไม่พอกับที่มีคนเขียนด่าราชบัณฑิตยสถานนะครับ
ซึ่งก็เป็นธรรมชาติของอะไรที่เป็นข่าวลวง (hoax) ในเน็ต ที่กว่าจะแก้ข่าวได้หมดก็ล่อไปเป็นชาติ
ไม่รู้ว่าจะด่าดีหรือไม่ด่าดี เอ้าด่าละกัน ไหนๆ ก็เป็นบล็อกกูเองแล้ว
ควายเอ๊ย.. เชื่อกันไปได้ยังไงโดยไม่มีการไตร่ตรองวะพวกข่าวอะไรทีมันดูตุ่นๆ ตุ่ยๆ เนี่ย
ก็เพราะยังงี้สิเขาเลยด่ากันว่าพวกใช้เน็ตมันกลวงยังงั้น เป็นชนชั้นกลวงยังงี้
นี่มีข่าวประกอบจากเว็บกระปุกด้วยนะครับ แนะนำให้อ่าน: เข้าใจผิด!!! ศัพท์บัญญัติคอมพิวเตอร์แปลกๆ แค่มุกตลก
(เคสนี้เกิดขึ้นกับพวกละมุนภัณฑ์กระด้างภัณฑ์ ฯลฯ นั่น บัดนี้ก็ยังมีคนด่าราชบัณฑิตฯ อยู่)

04

.

ส่วนต้นตำรับชื่อที่แกคิดมาเล่นๆ แบบนี้อยู่ใน Google+ โพสต์นี้

03

.

และต้นตอของข่าวก็ที่มาจากบอร์ดพันทิป (ตอนนี้กระทู้หมดอายุ หายไปแล้ว เซ็งมาก)

pantip-macroart

ทีนี้พอผมเกิดสนุกขึ้นมาก็เลยนั่งล้วงนั่งแคะต่อ ว่ามีใครพูดถึงว่าอะไรอีก
ส่วนมากจะเจอด่าๆ เหมือนเดิมจนแม้กระทั่งวันนี้ (คือมึงไม่รู้ใช่ไหมว่าเขามุกน่ะ :39: )
ก็เลยจับเฉพาะทวีตที่น่าสนใจจาก @macroart มาให้ดูครับ

08

แต่อย่างที่บอกว่าผมตงิดๆ ใจอยู่ว่าตัวเองเคยผ่านตากับคำคุ้นๆ แนวๆ นี้มานานแล้ว
เผลอๆ ตัวเองก็เคยรีทวีตชาวบ้านไปด้วยซ้ำ แต่ลืม :30: ก็เลยไล่อ่านย้อนไปจนเจอตอ

06

บรึ๋ย :55:
ขนาดน้องซีก็เคย RT จากคุณ @tigernutch (ตอนนี้เปลี่ยนชื่อละ มี the นำหน้า) เหรอเนี่ย
แถมวันที่ทวีตก็ตั้งแต่เดือนพฤษภาคม 2554 ที่ผ่านมา .. เฮ้ย นานแล้วนี่หว่า!
เสียดายว่าทวีตต้นตอถูกลบไปแล้ว (เนื่องจากทวิตเตอร์มันเก็บแค่ 3200 ทวีตล่าสุด ขี้เหนียวเนอะ)
แต่ก็ยังไม่หยุดค้นครับ เพราะโลกเรามีเครื่องมือบันทึกประวัติศาสตร์การทวีตอยู่
มันคือเว็บ TOPSY.com ออม ออม .. กดเข้าไปแล้วก็ค้นคำที่ต้องการได้เลยครับ
ดังนั้นใครเคยด่าใครไว้หรือทวีตอะไรไว้ เราไม่สามารถลบประวัติตัวเองได้นะครับ น่ากลัวนะ

เมื่อกดเข้าไปหาเพียงเสี้ยววินาที
เราก็ได้พบต้นตอของทวีตแรกที่พูดถึงคำว่า “พักตร์ปกรณ์” และ “เบญจสวัสดิ์” ครับ (ที่มา)

07
อาร์ทีกันทะลุร้อยเลยทีเดียว แถมมีอวตารผมไปปนอยู่ในชั้นอำมาตย์ด้วย 5555 :30:

เอ๊ะ นั่นแสดงว่าที่จริงแล้วต้นฉบับศัพท์เอาฮาเหล่านี้ ไม่ใช่คุณ @macroart น่ะสิครับ :55:
แล้วทงี้ำไมพี่แกไม่ให้เครดิตอ้ะ? ..ปริศนาเริ่มซับซ้อน แล้วกูจะได้นอนไหมเนี่ยคืนนี้ :55:

แต่ก็ต้องระบุไว้หน่อยเดี๋ยวจะคิดว่ามีเรื่องอะไรดราม่ากันรึเปล่า ที่จริงพิมพ์ไปหัวเราะไปนะครับ :30:
บล็อกตอนนี้ที่จริงเกิดจากความสงสัยที่เพิ่งทวีตคุยกะ @pinnynoy และ @macroart เมื่อหัวค่ำ
เลยเอามาต่อยอดและเจออะไรอีกเพียบ (ขออภัยเด้อถ้าเกิดอ่านแล้วคิดว่าจะดราม่า ที่จริงกวนตีนเฉยๆ)
ยังไงคำอื่นๆ ที่เหลือนั้นเฮียแกอาจจะคิดเองก็ได้ แต่ไม่ได้บอกไว้ เห็นมันรวมๆ กันหมดเลย :58:

09

ทีนี้ด้วยความสงสัยยังไม่หาย ก็เลยสอบถามไปยังคุณ @thetigernutch ว่าตกลงทีนี้เจ๊คิดเองป๊ะเนี่ย
คือปกติทวีตของเจ๊ก็ฮาขี้แตกขี้แตนอยู่แล้ว ถ้าคิดเองก็คงไม่แปลก แต่ถ้าจิ๊กใครมาจะได้เคลียร์ไง
ก็ได้รับคำตอบมาครับว่า “ข้อความต้นฉบับเป็นของเพื่อน ชื่อแมค คราวนี้คิดเองชัวร์ และชอบดราม่าด้วย”

เอาละสิครับ เห็นตูเป็นจ่าพิชิตรึไง

เลยเจ๊นัชญ์ก็ไปค้นในเฟซบุ๊กจนเจอภาพออริจินัลของแท้แต่ดั้งเดิมมาให้ อยู่ที่นี่ครับ

05

//แก้ไขแทรกนิดนึง พอดี @macroart มาคอมเมนต์ไว้ข้างล่างครับ เลยเอามาแปะให้เห็นข้างบนด้วย

macroart

.

ก็เป็นอันปิดคดี.

.

ป.ล.
อ่านๆ แล้วอาจจะคิดว่าเอ๊ะนี่ผมกำลังทำอะไร เอาเวลามาสนุกกับเรื่องไร้สาระเกินไปไหม?
แต่อยากบอกแค่ว่าประเด็นเล็กๆ น้อยๆ นี่แหละ ที่มันมีผลสืบเนื่องไปถึงเรื่องอื่นที่ใหญ่กว่านี้มากมายครับ
ถ้าใครรู้จักผมก็จะเข้าใจดีว่าเป็นพวกที่จริงจังกับการให้เครดิตผลงานมากๆ
เกลียดมากกกก ไอ้พวกขโมยงานชาวบ้านหรือขโมยเครดิตอะไรพวกนี้เนี่ย
เกลียดถึงกับเคยบุกไปเว็บใหญ่เว็บนึง และก่อคดี(ชวนถูกตีหัว)ก็หลายหนมาจนถึงทุกวันนี้
นั่นคงเพราะหลายครั้งก็พบว่าคนรู้จักบ้าง เพื่อนบ้างอะไรบ้าง แม่งโดนเอาเปรียบอยู่บ่อยๆ
เลยเอามาบันทึกไว้ในบล็อก(ส่วนตัว)เผื่อพวกนั้นจะอยากขุดเคสนี้มาดู จะได้หาง่ายๆ จ้ะ

ป.อ.
โรคเดิมกำเริบอีกละ อยากเขียนบล็อกมันซะสามวันครั้ง แต่ก็ดันทิ้งช่วงนานมากๆๆๆๆ
เรื่องงาน Hackathon ยังไม่ได้เขียนเลย ดองมาครึ่งเดือนแล้วเนี่ย
แต่งานรุมเร้าไม่มีเวลาเป็นก้อนๆ มานั่งละเมียดเลย :05:

ป.ฮ.
ขอบคุณเครื่องมือช่วยค้นอดีต อันได้แก่ topsy.com (คงรู้จักกันเยอะแล้ว ชอบดูว่าทวีตไหนคน RT เยอะๆ)
twimemachine.com, research.ly และ snapbird.org ก็เอาไว้ขุดค้นทวีตโบราณเหมือนกัน
และขอบคุณ @buumoon สำหรับการช่วยสืบและแนะนำเครื่องมือจ้ะ

คอมเมนต์