[Nerd Alert] ไอติมในโค้ดสีที่มีคำว่า face

เมื่อวานซืน อยู่ดีๆ ก็อยากรู้ครับว่าไอ้รหัสสีแบบ Hex color ที่ใช้สำหรับทำเว็บเนี่ย ถ้าพยายามบังคับมันให้เป็นตัวอักษรที่อ่านออก หรือคำที่อ่านง่ายเลย มันจะมีคำว่าอะไรบ้างไหม เผื่อจะเอามาใช้สุ่มสีมั่วๆ ซะหน่อย

แล้วก็เจอครับ!
ดีใจมาก ดีใจอยู่คนเดียวแบบไม่รู้จะอธิบายให้ใครฟังว่าไงดี เพราะแม่งเป็นเรื่องความสนใจส่วนตัวและเนิร์ดมากๆ :30:

เอาสั้นๆ เผื่อใครงง ก็คือไอ้เจ้าโค้ด #000000 ถึง #ffffff เนี่ย ถ้าเปลี่ยนตัวเลข (ฐาน 16 มีตั้งแต่ 0 ถึง f) ข้างในให้มีคำว่า “face” เป็นส่วนหนึ่งปั๊บ รับรองสวยเลย จบเลย (ซึ่งทั้ง f a c และ e นี้ก็เป็นหนึ่งในตัวเลขฐาน 16 เหมือนกัน) แล้วพื้นที่ที่เหลือก็ใส่อะไรไปก็ได้ตั้งแต่ 0 ยัน f ปั๊บ รับรอง ผลออกมาจะดูสวยดีมีรสนิยมทั้งหมด ที่สำคัญมันเป็นโทนสีที่คล้ายๆ กับไอติมในร้าน i-berry น่ะครับ คือจะว่าแว้นก็ไม่แว้น จะทึมก็ไม่ทึม แต่มันหวานๆ เปรี้ยวๆ น่ากินชะมัด!

พูดไปก็คงนึกภาพไม่ออกเท่าไหร่ ยิ่งคนที่ไม่ได้ทำเว็บก็ยิ่งงงว่าไอ้นี่มันพูดอะไร ..อ้ะ งั้นดูตัวอย่างนะ
Continue reading [Nerd Alert] ไอติมในโค้ดสีที่มีคำว่า face

ประสบการณ์การสอบใบขับขี่ของข้าพเจ้า

สอบใบขับขี่ ตอนที่ 1

สอบใบขับขี่ ตอนที่ 1

สอบใบขับขี่ ตอนที่ 1

สอบใบขับขี่ ตอนที่ 1

เรียกว่าเพจโหดสัสนี่เด็กๆ ไปเลยนะครับ

สอบใบขับขี่ ตอนที่ 1

สอบใบขับขี่ ตอนที่ 1

สอบใบขับขี่ ตอนที่ 1

Continue reading ประสบการณ์การสอบใบขับขี่ของข้าพเจ้า

บล็อกเกอร์รับตังค์รีวิวอวยสินค้า?

เมื่อวานลองเขียนบล็อกด้วยการทวีตไปก่อน แล้วนึกได้ว่าเออ เอามารวมใส่บล็อกก็อ่านง่ายดีนะ เลยไปใช้บริการรวมห่อทวีตจาก Storify ก็สะดวกดี ลากๆ แปะได้เลย วันนี้เลยลองทำอีกทีครับ (แก้ไขเพิ่ม: ตอนนี้ WordPress มันแปะ Twitter ได้แล้วเลยเอามาใส่ตรงๆ เลย) แต่เป็นเรื่องการรีวิวอวยละกันนะ

ถึงเราจะไม่ได้เป็นบล็อกเกอร์สายไอที หรือแม้แต่สายอะไรก็ตาม (ใครกำหนดว่าต้องมีสายวะ อยากจะล้มโต๊ะให้ทั่ว) แต่ก็ยอมรับว่าการที่มีคนตามในทวิตเตอร์ตั้งสองหมื่นกว่าๆ นี่ ถึงผมจะไม่ได้สนใจมันนัก (คือเยอะก็ดี รู้สึกลำพองและหยิ่งยโสได้เหมือนกัน) แต่นักการตลาดซึ่งเชี่ยวเรื่องนี้กว่าเรา เขาคงมองเห็นความสำคัญของตัวเลขนี้ เราจึงเป็นใครสักคนที่น่าเรียกไปออกงาน เผื่อจะกลับมาเขียนอวยให้เขาได้ผลประโยชน์ไปบ้าง ซึ่งถึงผมจะไม่ได้เป็นบล็อกเกอร์ที่ขยันเขียนอะไรแนวนั้น (บล็อกกูก็มีแต่เรื่องกูสิ จะมีโฆษณาทำไม) แต่ก็ไม่ได้รังเกียจ เพราะถ้าเป็นสิ่งที่ตัวเองสนใจ ก็อยากไป อยากรู้อยากเห็นตามประสาเนิร์ดๆ น่ะครับ

ทีนี้เรื่องมันเกิดเพราะตะกี้อพอดีไปอ่านบล็อกอะไรสักบล็อกนี่แหละ มีใครสักคนในทวิตเตอร์ทวีตมา (นี่ก็จำไมได้เช่นกัน ปลาทองมากเลยกู ใครจำได้ช่วยแปะลิงก์ทีนะครับ) ประมาณว่าเขาโดนเจ้าของบล็อกพาดพิงว่ารับทรัพย์มาเขียนอวย เลยขอคอมเมนต์แก้ต่างหน่อย ..แล้วเลยนึกได้ว่าเออ เราก็เคยไปโฉบๆ กะพวกงานเปิดตัวอะไรที่มีการเชิญบล็อกเกอร์ไปร่วมด้วยนี่นา แล้วคนที่ไม่เคยไปเขาจะรู้ไหมว่าที่จริงมันเป็นไง

เชิญอ่านครับ..

https://twitter.com/iannnnn/status/209300060750626817

https://twitter.com/iannnnn/status/209304150859722752


(แหม แซะนิดแซะหน่อยล่ะไวเชียว)

https://twitter.com/iannnnn/status/209306203292057600

:52:

เรื่องผีเรื่องที่ 3 ที่เจอในชีวิต ที่ศาลาริมสระแก้ว

หลังจากเรื่องการเมืองช่วงหัวค่ำที่สุดจะคึกคักในช่วงหัวค่ำคืนนี้ ในไทม์ไลน์ก็มีเรื่องผีมาต่อกันยันดึกดื่นเลยครับ ผมเลยไปผสมโรงด้วยการเล่าเรื่องที่ตัวเองเจอมาบ้าง อันนี้บอกไว้ก่อนว่าไม่ค่อยน่ากลัวนะ แต่ใครที่เคยพบอะไรแบบนี้มาก็จะเข้าใจดีเลยครับว่า .. แม่งต้องเจออ้ะ ไม่งั้นนึกภาพไม่ออกจริงๆ

อ้อ ผมดึงข้อความมาจากทวิตเตอร์ ไม่รู้บริการ Storify นี่มันจะให้เราใช้ฟรีไปยาวนานขนาดไหน หรือเว็บมันจะเพี้ยนจนดึงมาแปะแล้วพิกลพิการแค่ไหน ก็เอาเป็นว่าถ้าอ่านไม่สะดวกหรือโหลดไม่ขึ้นก็จิ้มไปดูเต็มๆ ในนี้เอานะครับ: Storify

https://twitter.com/iannnnn/status/208980985084252160

https://twitter.com/iannnnn/status/208983552648421376

https://twitter.com/iannnnn/status/208984523394912258

//แก้ไข 14 มิ.ย.
Storify มันเน่าๆ เลยเอาลิงก์มาใส่ตรงๆ เลย แต่ที่เหลือยังโหลดไม่ขึ้นแฮะ
แจ้งไปละ เดี๋ยวเขาคงแก้ แล้วจะแก้ตามให้ครบครับ http://storify.com/iannnnn/3

ป.ล.
ติดไว้อีก 2 เรื่อง ไว้หาโอกาสเล่าคราวหน้าเด้อ

นักการตลาดกับนักสร้างสรรค์

“นักสร้างสรรค์” คือผู้ประดิษฐ์ แต่งเติม เสริมคุณค่าและรสนิยมให้กับสิ่งหนึ่งๆ
ส่วน “นักการตลาด” คือคนที่สร้างราคาให้กับสิ่งนั้น

เราจะเห็นของบางอย่างที่ดูมีน่าซื้อน่าใช้ น่าดูน่าฟังเสียเหลือเกิน ทั้งที่ไม่เห็นจะมีอะไร
อะนนั้นต้องยกความดีความชอบให้กับนักการตลาด

ในขณะที่ของบางอย่างเรารู้ถึงคุณค่าและความเจ๋งของมัน โดยไม่จำเป็นต้องมีใครอวยมาก่อน
นั่นแหละเป็นผลงานของนักสร้างสรรค์

และในขณะที่ของบางอย่าง เราโดนบิ๊วว่ามันเจ๋ง และพอได้สัมผัสกับมันจริงๆ แม่งก็ยิ่งเจ๋ง
อันนี้ใครผลิตสินค้าหรือบริการได้ขนาดนี้ นับว่าเป็นอุดมคติจริงๆ

ซึ่งที่จริงทั้งนักการตลาดกับนักสร้างสรรค์จะเป็นคนคนเดียวกันก็ได้
หรือถ้าต้องทำงานร่วมกัน จะไม่ตีกันก็ได้ เมื่อรู้จักปรับสมดุลให้มันพอดีๆ
และไม่ก้าวล้ำเข้าไปในพรมแดนของอีกฝ่ายที่ตนไม่รู้เท่า แต่เสือกทำเป็นรู้